เขาทรุดตัวนั่งลงกับพื้นศาลาแล้วยื่นมือลงไปจับไหล่ทั้งสองของเธอไว้ มือน้อยจับที่แขนแข็งแรงไว้แน่นเช่นกัน
“ เอาล่ะ พี่จะค่อย ๆ หย่อนบัวลงนะ ไม่ต้องกลัว ” เธอพยักหน้ารับ เมื่อมีมือของเขาจับไว้เธอก็ไม่กลัวแล้ว น้ำเกือบถึงหน้าอก ขาเธอก็แตะโดนพื้น
“ ขาบัวถึงพื้นแล้ว ”
“ ทีนี้ก็ค่อย ๆ เอาหัวลงไปในน้ำ ให้ลงทั้งตัว แป๊บเดียวก็ค่อยขึ้นมา ” หญิงสาวพยักหน้ารับทั้งที่กลัวเหลือหลาย ประสบการณ์จมน้ำในวัยเด็กยังคงตราตรึงในความรู้สึก เมื่อมือใหญ่ค่อยหย่อนร่างของเธอลงไป บัวหลับตาปี๋และเกร็งสุดขีด เมื่อตัวถูกจุ่มลงในน้ำจนท่วมศีรษะ สัญชาตญาณก็สั่งให้เธอทะลึ่งพรวดขึ้นมาทันที พร้อมคว้าไขว่แขนเขาไว้ก่อนตะเกียกตะกายขึ้นจากน้ำแล้วโถมกอดร่างใหญ่อย่างแรงจนกระทั่งเขาหงายหลังล้มลง
“ พี่เดช ! ”
ร่างอวบอัดเปลือยเปล่าเย้ายวนโถมเข้าใส่ร่างใหญ่แล้วกอดรัดเสียแน
