ยังไม่ทันที่ฉันจะได้หายใจโล่ง ๆ หลังจากโดนเพื่อน ๆ ซักถาม โทรศัพท์ในกระเป๋าก็ดันสั่นขึ้นมาอีกครั้ง ฉันหยิบมันออกมาอย่างลังเล หัวใจเต้นตึกตักจนแทบจะหลุดออกมานอกอก
หน้าจอสว่างขึ้นพร้อมการแจ้งเตือน…
ไลน์จาก พี่แม็ก
“เลิกเรียนแล้วเจอกันที่หน้าตึกวิศวะนะครับ พี่จะรอ”
ฉันเพิ่งอ่านข้อความจบ หางตายังไม่ทันกะพริบดี การแจ้งเตือนใหม่ก็เด้งขึ้นมาอีกครั้ง คราวนี้…เป็น พี่แทนไท
“นุ่น เลิกเรียนแล้วรอพี่น่าตึกวิศวะนะ ร้านที่พี่จองไว้ เขาว่าของหวานอร่อยมาก พี่คิดว่านุ่นน่าจะชอบ”
ฉันเผลอกลืนน้ำลายอึกใหญ่ มือที่ถือโทรศัพท์สั่นนิด ๆ เหมือนกำลังแบกโลกทั้งใบไว้ ข้อความสองอันขึ้นเรียงกันราวกับตั้งใจจะทำให้ฉันหัวใจเต้นแรงไปมากกว่าเดิม
แบมแบมเหลือบมองหน้าจอฉัน แล้วก็หัวเราะหึ ๆ “เอ้า กูว่าแล้ว…ของจริงมาแล้วสิทีนี้”
แจมเบิกตากว้าง “ไอสัส! มึงกำลังจะได้เล่นซีรีส์รักสามเส้าแบบไม่ต้องดูในทีวีแล้วนะ”
ฉันกัดริม
