ฉันหมุนตัวเดินออกมาพร้อมควงแขนพี่แทนไทอย่างไม่รีบร้อน แม้บรรยากาศข้างหลังยังเต็มไปด้วยแรงกดดัน พี่แทนไทเอียงหน้ามาหาฉันพลางถอนหายใจเบา ๆ
“นุ่น…เมื่อกี้พูดแรงไปหรือเปล่า” เสียงเขาเต็มไปด้วยความห่วงใย
ฉันยักไหล่เล็กน้อย “แรงตรงไหนพี่แทน นุ่นก็พูดความจริงนี่ ผู้ชายแบบนั้นไม่ใช่แนวของนุ่นอยู่แล้ว”
พี่แทนไทมองฉันเงียบ ๆ แต่สายตากลับมีแววชื่นชมปนเอ็นดูอย่างที่เขาไม่ยอมพูดออกมา ฉันเองก็แอบอมยิ้มกับท่าทีของเขา ขณะที่ก้าวเดินออกจากโซนสนามแข่ง
ด้านหลัง เสียงเอมมี่ยังดังขึ้นมาอีก “นังนี่…! คิดว่าตัวเองเก่งนักหรือไง!” แต่คราวนี้ฉันไม่แม้แต่จะหันกลับไปสนใจ ปล่อยให้คำพูดไร้สาระลอยหายไปกับเสียงเครื่องยนต์รอบสนาม
พี่แทนไทเอียงตัวเข้ามาใกล้ ๆ แล้วกระซิบเสียงต่ำ “ใจกล้าดีนี่ แต่ครั้งหน้าอย่าเสี่ยงมากนะ…พี่ไม่อยากเห็นนุ่นเจ็บ”
หัวใจฉันเต้นแรงขึ้นโดยไม่รู้ตัว แต่ก็ยังแกล้งทำเป็นเฉย ยกคางขึ้นนิด ๆ อย่างถ
