5
1061 Words
โนอาห์คิดว่าจะโทร.เรียกพิริยาธรให้มารับอีกฝ่าย เขาไม่ต้องการรับภาระหายนะแบบนี้อีกแล้ว ผู้หญิงบ้าอะไรเมาแล้วอันตรายฉิบหาย ถ้าดูแลตัวเองไม่ได้แบบนี้ก็ไม่สมควรออกมาเมาเลย!
“พี่ชายจะไปไหนน่ะ!” เธอร้องถามเขาเสียงดังแล้วทุ่มตัวเข้ามาหาเขาอีก ดันจนร่างเขาเสียหลักล้มลงไปนอนหงายกับโซฟาตัวใหญ่โดยมีเธอนั่งอยู่บนตัวเขา “รู้ไหมว่านานๆ ทีฉันจะฝันอะไรแบบนี้ ฉันไม่ยอมให้พี่ชายหนีหายไปหรอก”
“ลงไปเดี๋ยวนี้!”
โนอาห์กัดฟันตอบหญิงสาว นรกเถอะ! เลิกขยับตัวไปมาเสียที เพราะว่าตำแหน่งที่ยายผีหื่นนี่นั่งทับน่ะมัน...
โนอาห์แทบจะครางออกมาเมื่อร่างกายส่วนล่างถูกคนเมากระตุ้นเข้าให้โดยไม่ได้ตั้งใจ
นี่มันฝันร้ายชัดๆ!
“ไม่ลง! ถ้าลงพี่ชายก็จะหายไป! ใครจะยอมตื่นจากฝันสุดสยิวแบบนี้ล่ะ จริงไหม! พี่ชายอาจจะดูผอมไปหน่อยผิดสเปก แต่หน้าหล่อๆ กับกล้ามแน่นๆ พวกนี้ทดแทนได้นะพี่ชาย”
“เพ้อเจ้ออะไรของเธอวะ! แล้วลงไปจากตัวฉันเดี๋ยวนี้!”
โนอาห์ตะคอกใส่คนเมาแล้วพยายามดันเธอให้ลงไปจากร่างของตน ชายหนุ่มเองไม่ใช่พระอิฐพระปูนที่ไหน เขาเองก็มึนจากแอลกอฮอล์ที่กินเข้าไปสามสี่แก้ว คอก็ไม่ได้แข็งอะไรมากมาย แล้วยังมาโดนผู้หญิงที่ถึงจะดูธรรมดาไปหน่อยมายั่วยวนแต่ก็ใช่ว่าจะอดทนได้อย่างมากมายอะไรนัก
ทว่านอกจากจะไม่ฟังแล้ว มือเล็กกลับแหวกสาปเสื้อคลุมของเขาออกจากกัน เผยให้เห็นเนื้อตัวของเขาที่ภายใต้เสื้อคลุมนั้นไม่มีอะไรเลยแม้แต่ชิ้นเดียว และเธอก็ทำให้เขาถึงกับตัวสั่นราวกับถูกไฟฟ้าช็อตไปทั่วร่างกับสัมผัสจากมือเล็กที่ลากผ่านเนื้อตัวเรียบเย็นเพราะเพิ่งอาบน้ำเสร็จใหม่ๆ ของเขา ไฟปรารถนาที่เขาไม่ได้อยากให้มันเกิดขึ้นกลับถูกจุดขึ้นมาอย่างง่ายดายด้วยมือเล็กนุ่มนิ่มของยายผีหื่นขี้เมานี่คนเดียว
โนอาห์พยายามข่มอารมณ์ตัวเองลง อย่างไรก็ไม่ได้คิดจะฉวยโอกาสอะไรกับคนเมา แล้วเขาก็ไม่รู้ว่าเธอจะ ‘ปลอดภัย’ แค่ไหน
การที่เธอรู้จักกับพิริยาธรอาจจะช่วยให้เธอดู ‘มีระดับ’ ขึ้นมาบ้าง แต่ก็ใช่ว่าเขาจะไว้วางใจได้
ในขณะที่กำลังคิดว่าตัวเองควรจัดการผู้หญิงคนนี้ให้เด็ดขาดเสียที เขาก็ต้องสะดุ้งอีกครั้ง คราวนี้ร่างกายแข็งเกร็งสะท้านไปกับสัมผัสดึงดูดบริเวณลำคอของเขาที่ยายผีขี้เมากำลังตีตราทิ้งเอาไว้
และมันคือความลับที่โนอาห์ไม่เคยบอกกับคู่นอนคนไหนเลยว่าเขาพ่ายแพ้สัมผัสอย่างนี้เป็นที่สุด! อารมณ์ปรารถนาที่ยากจะกู่กลับมาได้กำลังทำให้เขาหมดความยับยั้งชั่งใจ
“ฉันเคยเห็นในหนังทำแบบนี้กัน อยากลองมานานแล้วพี่ชายคงไม่ว่ากันเนอะ อ๊ะ! พี่ชายเป็นอะไรหน้าแดงเชียว” ไม่พูดเปล่ามือเล็กของอีกฝ่ายประกบกับใบหน้าของเขาแน่น โนอาห์ถึงกับหายใจติดขัดเมื่อเธอขยับตัวดุ๊กดิ๊กไปมาบนตัวเขาราวกับกำลังทดสอบอะไรสักอย่าง คิ้วเรียวขมวดมุ่น ขณะที่เธอถามเขาว่า “ว่าจะถามพี่ชายตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว พี่ชายเอาอะไรมาดันก้นฉันเนี่ย เอาออกได้ไหม น่ารำคาญนะ”
ช่างแม่ง! เขาไม่สนใจแล้วว่าเธอจะเป็นคนรู้จักของพิริยาธรหรือใครก็ตาม แต่ในเมื่อเธอยั่วเขาเอง...เธอก็ต้องยอมรับผลที่ตามมา!
ชายหนุ่มดันร่างหญิงสาวให้ลุกจากตัวเขาก่อนจะลุกขึ้นตามอย่างว่องไว
“พี่ชาย!” เธอร้องเสียงดัง “เก่งจัง! อุ้มฉันขึ้นได้ด้วย รู้ไหมไอ้พี่จีมันชอบว่าฉันอ้วนจนอุ้มขึ้นไม่ไหวด้วยนะ ว่าแต่พี่ชายจะพาฉันไปไหน”
โนอาห์ไม่ตอบหญิงสาว ไม่สนใจด้วยว่าพี่จีที่เธอพูดถึงนั้นคือใคร จนก้าวเข้าไปในห้องนอน โยนเธอลงกับเตียงแล้วรีบใช้เท้าเขี่ยกางเกงที่ตัวเองทิ้งไว้กับพื้นขึ้นมา หยิบกระเป๋าสตางค์แล้วล้วงเอาถุงยางอนามัยไปวางไว้บนหัวเตียงก่อนจะกลับมาหาหญิงสาวที่ลุกขึ้นมานั่งมองเขาตาปริบๆ
โนอาห์แสยะยิ้มร้ายกาจ จ้องมองหญิงสาวตรงหน้าตาวาววับแล้วขึ้นไปหาเธอบนเตียงอีกครั้ง เขาดันร่างของเธอให้ลงไปนอนบนเตียงกว้างก่อนจะเริ่มปลดกระดุมเสื้อของหญิงสาวด้วยปลายนิ้วอย่างชำนาญ
เธอไม่ได้หลบเลี่ยงหรือปัดป้อง กลับมองสิ่งที่เขาทำด้วยความสนใจ “พี่ชายจะทำอะไรน่ะ” ในที่สุดเธอก็ถามออกมา
โนอาห์ใช้ดวงตาสีฟ้าสดใสเหมือนท้องฟ้าในยามฤดูร้อนของตนเองจ้องมองหญิงสาวนิ่ง ก่อนจะตอบเธอด้วยน้ำเสียงแหบพร่าที่เต็มไปด้วยไฟปรารถนา ในตอนที่ทรวงอกอิ่มภายใต้บราเซียสีแดงตัดกับผิวขาวจัดของเธอเปิดเผยสู่สายตาของเขา
“ทำฝันของเธอให้เป็นจริงไง”
ไม่พูดเปล่า เขาก็ถอดเสื้อผ้าของหญิงสาวออกอย่างว่องไว จนร่างขาวผ่องที่ซ่อนรูปมากกว่าที่เห็นนั้นมีเพียงบราเซียและแพนตี้สีแดงเข้าชุดกันเท่านั้น เขาจับมือของเธอทั้งสองข้างแล้วจับวางบนไหล่ของตัวเอง ถึงปกติเขาจะถูกเรียกว่าเป็นนายทุนเขี้ยวลากดิน อะไรนิดหน่อยก็ไม่ยอมเสียผลประโยชน์ แต่เห็นแก่เธอ เขาจะยอมหารกำไรคนละครึ่งก็แล้วกัน!
คิดได้อย่างนั้นโนอาห์ก็บอกหญิงสาวอย่างใจกว้างว่า
“อยากจับเนื้อตัวฉันไม่ใช่เหรอ จับได้เลย ตามสบายนะ เพราะฉันจะจับของเธอเป็นการแลกเปลี่ยนเหมือนกัน!”
- Writer
