ทางรักทางฝันของฉันและเธอ

ตอนที่ 12 ศัตรูหัวใจ 2/2

สัปดาห์นี้กรวิชต้องเข้ากรุงมาประชุมเขาจึงถือโอกาสนี้กลับบ้านมาเยี่ยมพ่อแม่

"คิดถึงจังเลยครับ"

กรวิชเข้าไปกอดอ้อนแม่ทันทีที่ถึงบ้าน

"คิดถึงแต่ไม่ค่อยกลับบ้านเลยนะ ไม่ใช่ว่าไปติดสาวที่นู่นแล้วนะ"ผู้เป็นแม่แซวลูก

"ไม่มีหรอกครับวันๆผมทำแต่งาน"

"แต่แม่ว่ามองสาวบ้างก็ได้นะดูสิพ่ออีริคเขาก็มีครอบครัวที่สมบูรณ์แล้ว"

"ไอ้ริคมันโชคดีที่เจอคนที่ใช่นี่ครับแม่ ส่วนผมไม่เจอใครเลย"

"มันจะเจอได้ยังไงวันๆเข้าแต่ป่า"ผู้เป็นพ่อเดินเข้ามาสมทบแม่

"พ่อครับ พ่อก็ยังเข้าข้างแม่เหมือนเดิมเลยนะ"

"อ้าว นี่เมียพ่อนะพ่อก็ต้องเข้าข้างสิ"

"ไม่คุยด้วยแล้วรู้สึกเหมือนโดนรุม ผมขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะครับ"

"จ้า รีบลงมากินข้าวนะแม่ทำของโปรดลูกไว้เพียบเลย"

เมื่อประตูห้องนอนปิดลงกรวิชเดินตรงเข้าไปเปิดลิ้นชักหัวเตียงหยิบอัลบั้มรูปขึ้นมาเปิดดู เขาค่อยๆเปิดดูรูปช้าๆและมองคนในรูปอย่างคิดถึง อัลบั้มนั้นทั้งหมดเป็นรูปของเขาและของขวัญที่ถ่ายคู่กันตั้งแต่มัธยมจนถึงมหาวิทยาลัย ทุกภาพล้วนมีความหมายกับเขามากแค่เห็นภาพถ่ายภาพเหตุการณ์ในอดีตทุกอย่างก็ยังฉายชัดในความทรงจำของเขา ผู้หญิงคนเดียวที่มีผลต่อหัวใจของเขาไม่ว่าจะตอนนี้หรือในอดีตก็ยังเป็นเธอคนนั้น

"คุณจะคิดถึงผมบ้างมั้ยนะ เราจะมีโอกาสได้ถ่ายรูปด้วยกันอีกมั้ย"กรวิชพูดเสียงเศร้าหลังเปิดจนถึงรูปสุดท้าย

"คุณกรคะ คุณนายให้มาตามไปทานข้าวค่ะ"

"ครับขอเวลาสิบห้านาทีนะครับ"

"เดือนก่อนหนูขวัญมาประชุมแถวนี้แวะเอาของฝากมาฝากพ่อกับแม่ด้วยนะ"แม่ของกรวิชบอกลูกชายขณะนั่งทานข้าวเย็นกันอยู่

"พวกลูกได้คุยกันบ้างมั้ย"

"ไม่ครับ"

"แม่ว่าทำไมพวกลูกไม่ลองกลับมาคุยกันดูล่ะ ถ้าได้ลูกสะใภ้เป็นหนูขวัญแม่คงตายตาหลับแล้ว"

"แม่เรื่องของเด็กๆเขา"ผู้เป็นพ่อปรามภรรยา

"หนูขวัญคนดีของคุณแม่เค้าอาจจะมีเจ้าของแล้วก็ได้ครับ"กรวิชทำทีเป็นไม่สนใจแต่ความจริงแค่ได้ยินชื่อเธอใจเขาก็เต้นรัวไม่เป็นจังหวะแล้ว

เย็นวันหนึ่งหลังเลิกประชุมกรวิชไปเดินซื้อของใช้ในห้างสรรพสินค้าหางตาบังเอิญเห็นศรัณนั่งกินข้าวกับสาวในร้านอาหารด้วยท่าทางหวานชื่น ตอนนี้ในใจเขารู้สึกโกรธแทนคนรักเก่าที่แฟนนอกใจ แม้จะอยากให้ของขวัญกลับมาหาตัวเองแต่ต้องไม่ใช่ว่าเธอโดนนอกใจแบบนี้

กรวิชรอจนศรัณทานข้าวเสร็จ เมื่อเขาเดินควงสาวออกจากร้านกรวิชเดินไปขวางหน้าเขาทันที

"คุณหมอศรัณใช่มั้ยครับ"

"ครับ ผมมีเรื่องจะคุยกับคุณ"

"เอ่อครับ ที่รักผมขอตัวแป๊บนึงนะ"

กรวิชเดินนำศรัณมาจนถึงบันไดหนีไฟเพราะอยากหลบเลี่ยงผู้คน ศรัณเองแม้จะจำกรวิชไม่ได้แต่ก็รู้สึกคุ้นหน้าเขาจึงยอมเดินตามมา

"ผู้หญิงที่มากับคุณคือใคร"

"แฟนผมครับ"

ตุ๊บ!

"โอ๊ย คุณต่อยผมทำไมเนี่ย"

"เมื่อกี้บอกว่ามากับแฟนหรอ แล้วคุณเอาของขวัญไปไว้ที่ไหน"กรวิชเสียงดังด้วยความโกรธ ตอนนี้อารมณ์ของเขาเดือดดาลจนใครก็ห้ามไม่อยู่

"คุณพูดเรื่องอะไรเนี่ยผมงงไปหมดแล้ว แล้วมันเกี่ยวอะไรกับน้องขวัญด้วยครับ"ศรัณถามด้วยความงง

"ไอ้เลว มีขวัญอยู่แล้วยังจะแอบคบกับผู้หญิงคนอื่นอีก"กรวิชโมโหกระชากคอเสื้อศรัณเข้าหาตัว

"ดะ เดี๋ยวก่อนนะครับผมว่าคุณเข้าใจผิดแล้ว ผมกับน้องขวัญเราไม่ได้เป็นแฟนกันครับ"

"ห๊ะ คุณว่าอะไรนะ"

"น้องขวัญเป็นน้องสาวที่น่ารักของผม ถ้าคุณไม่เชื่อผมจะพาไปถามแฟนผมตอนนี้เลยหรือจะให้ผมโทรหาน้องขวัญ"

ศรัณยังพูดไม่ทันขาดคำแฟนสาวของเขาก็เดินมาตามเพราะเห็นทั้งคู่หายไปนาน

"ตายแล้วที่รักทำไมหน้าคุณเป็นแบบนี้คะ"

"ไม่มีอะไรครับมีเรื่องเข้าใจผิดกันนิดหน่อย ที่รักช่วยยืนยันกับเขาหน่อยว่าน้องขวัญไม่ใช่แฟนผม"

"อะไรนะคะ นี่คุณคิดว่าน้องขวัญเป็นแฟนรัณหรอคะ อ๋อ ก็เลยคิดว่ารัณนอกใจน้องขวัญ ไม่ใช่ค่ะน้องขวัญเป็นน้องแต่ตอนเรียนมหาวิทยาลัยรัณเคยชอบน้องขวัญจริงๆแต่น้องขวัญบอกว่าขอเป็นน้องสาวจากนั้นพวกเค้าก็กลายเป็นพี่น้องกันค่ะ"

กรวิชหน้าเหวอกับสิ่งที่ได้ยินรีบขอโทษศรัณยกใหญ่ที่เข้าใจเขาผิดแถมยังต่อยหน้าเขาอีก

"ผมคิดออกแล้วคุณเป็นแฟนเก่าน้องขวัญใช่มั้ยครับ"ศรัณยืนนึกอยู่ตั้งนานกว่าจะจำหน้ากรวิชได้

"เอ่อ ใช่ครับ ผมขอโทษคุณอีกครั้งนะครับที่เข้าใจผิด"

"ไม่เป็นไรครับ ว่าแต่น้องขวัญนี่โชคดีจังเลยนะครับที่มีแฟนเก่าที่ยังเป็นห่วงเธอมากขนาดนี้"ศรัณแซวกรวิช ลูกผู้ชายด้วยกันแค่มองแว๊บเดียวก็รู้แล้วว่ากรวิชยังรักของขวัญอยู่

เมื่อรู้ตัวว่าโดนแซวกรวิชเขินจนทำตัวไม่ถูกรีบขอตัวกลับทันที

กรวิชขับรถกลับอุทยานไปยิ้มไปร้องเพลงไปตลอดทางอย่างอารมณ์ดี ตอนนี้เขารู้สึกเหมือนยกภูเขาก้อนโตออกจากอกดีใจที่ของขวัญไม่เคยเป็นแฟนกับศรัณทุกอย่างเกิดจากความเข้าใจผิดของเขาเอง

เมื่อแยกจากกรวิชแล้วศรัณโทรไปหาของขวัญบอกเรื่องราวที่เกิดขึ้นวันนี้ให้เธอฟัง

"ขวัญขอโทษแทนกรอีกครั้งนะคะที่วู่วามจนต่อยพี่รัณ"

"ไม่เป็นไร มีเรื่องอะไรค้างคาในใจก็คุยกันดีๆนะพี่เอาใจช่วย"

"ค่ะพี่รัณ"

"น้องมินพี่มีเรื่องจะถามอีริคหน่อย เอ่อ เกี่ยวกับกร"หลังจากวางสายจากศรัณของขวัญรีบต่อสายหามีนาด้วยความร้อนใจทันที

"พี่ขวัญรอแป๊บนึงนะคะ มินไปตามพี่อีริคก่อน"

ครั้งนี้ของขวัญตั้งใจโทรหาอีริคเพราะอยากรู้ความจริงข้อหนึ่งจากปากเพื่อนสนิทของกรวิชให้แน่ใจ

"ขวัญมีอะไรรึเปล่าถึงได้โทรมาหาเรา"

"เรามีเรื่องจะถาม ขอถามตรงๆเลยนะ กรมีแฟนรึยัง"

"เธอถามเราว่าไอ้กรมีแฟนหรือยังหรอ ตั้งใจฟังนะตั้งแต่เลิกกับขวัยมันไม่เคยคบผู้หญิงคนไหนอีกเลย"

"จริงหรอ ขอบใจมากนะ เราขอคุยกับน้องมินต่อหน่อย"

ของขวัญพูดคุยถามไถ่สารทุกข์สุกดิบกันสักพักก่อนทั้งสองสาวจะวางสายจากกัน

"คุยอะไรกับขวัญนานสองนาน"อีริคเดินเข้ามาสวมกอดเมียรัก

"ความลับค่ะ"มีนาตอบสามีด้วยแววตามีเลศนัย

"เดี๋ยวนี้หัดมีความลับกับพี่หรอ อย่างนี้ต้องโดนทำโทษ"อีริคไม่พูดเปล่าอุ้มเมียรักเดินเข้าห้องนอนเพื่อทำโทษคนมีความลับ

"สู้ๆยัยขวัญลองทำตามหัวใจตัวเองสักครั้ง"ขวัญยืนมองตัวเองในกระจก

ก่อนหน้านี้นอกจากถามไถ่สารทุกข์สุกดิบกับมีนาแล้วสองสาวยังปรึกษากันเรื่องของกรวิชเพราะของขวัญอยากลองตามจีบเขาใหม่อีกครั้ง แต่ใจยังไม่กล้าพอกลัวจะผิดหวังมีนาจึงให้กำลังใจและบอกให้เธอทำตามหัวใจตัวเอง สุดท้ายถ้าทุกอย่างไม่เป็นดังใจหวังอย่างน้อยก็ยังได้ลอง