ตอนที่ 10 ติดฝนกับเธอ
1287 Words
"นี่ค่ะเสื้อผ้าคุณหมอพอจะใส่ได้มั้ยคะ"
"ใส่ได้ค่ะ ขอบคุณมากนะคะที่เป็นธุระหาให้"ของขวัญมองเสื้อผ้าในมือและยิ้มบอกเจ้าของบ้านอย่างจริงใจ
"แล้วห้องน้ำอยู่ที่ไหนหรอคะ"
"ข้างล่างใต้ถุนบ้านค่ะเดี๋ยวน้าพาไปนะคะ"
"ไม่เป็นไรครับคุณน้าผมพาไปเอง คุณน้าไปเฝ้าคนป่วยดีกว่าครับ"
"เอางั้นก็ได้ค่ะ รบกวนคุณกรแล้วนะคะ วันนี้ไฟดับเอาตะเกียงไปใช้แทนนะคะ"
"เดี๋ยวขวัญไปเองค่ะคุณไม่ต้องไปเป็นเพื่อนขวัญหรอกค่ะ"ของขวัญบอกกรวิชหลังจากเจ้าของบ้านเดินลับตาไปแล้ว
"แน่ใจ"กรวิชเลิกคิ้วถามคนตรงหน้า
"แน่ใจค่ะขวัญไม่ใช่เด็กแล้วนะคะ อะไรที่เคยกลัวตอนเด็กก็ไม่กลัวแล้ว"
"ตามใจ นี่อุปกรณ์อาบน้ำของคุณผมเตรียมไว้ให้"
ของขวัญรับอุปกรณ์อาบน้ำและตะเกียงมาจากเขาทำท่าทีเดินลงบันไดไปอย่างมั่นใจ
"หึ ทำเป็นเก่ง"กรวิชยิ้มมุมปากส่ายหัวมองตามหลังเธอ คนอะไรชอบทำเป็นเก่ง ทั้งที่ในใจกลัวแทบแย่
ของขวัญเดินมาถึงห้องน้ำและมองสำรวจทั่วห้องน้ำเพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีสัตว์ที่เธอไม่อยากเจอ เมื่อสำรวจจนแน่ใจแล้วของขวัญจึงถอนหายใจอย่างโล่งอกก่อนเข้าไปอาบน้ำ
"อ๊าย ตะ...ตุ๊กแก"ของขวัญพึ่งเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นกระโจมอกกรี๊ดเสียงดังวิ่งหลับตาปี๋ออกจากห้องน้ำและชนเข้ากับแผงอกแกร่งของใครบางคนเข้า
ตึง!!! หน้าผากของเธอชนเข้ากับแผงอกแกร่งเข้าอย่างแรง เธอเงยหน้าขึ้นมองคนตัวโตที่โอบรอบเอวสอบเธอเอาไว้อยู่
"เป็นอะไรร้องเสียงดังเชียว"
"ตุ๊กแก มีตุ๊กแกอยู่ในห้องน้ำ"
"หึ ไหนว่าอะไรที่เคยกลัวตอนเด็กตอนนี้ไม่กลัวแล้วไง"เขาแค่นหัวเราะถามเธอและมองหน้าคนรักเก่าด้วยความเอ็นดูในความดื้อของเธอ
"พอเลยไม่ต้องล้อขวัญแล้ว ช่วยไปไล่ให้หน่อย"
"จะใช้คนอื่นพูดแบบนี้หรอ"
"จะเอาคืนขวัญหรอ ได้ คุณกรวิชช่วยไปไล่ตุ๊กแกให้ขวัญหน่อยได้มั้ยคะ"ของขวัญทำเสียงและส่งสายตาอ้อนเขา ทำเอาคนที่อยากแกล้งอย่างกรวิชแพ้ทางลูกอ้อนแทบอดใจไม่ไหว
“ผมไล่ให้แล้วเข้าไปอาบได้ไม่ต้องกลัวผมรออยู่ตรงนี้”
ได้ยินเขาพูดแบบนั้นทำให้ของขวัญเอาไปอาบน้ำอย่างสบายใจขึ้น
ทำไมอยู่ดีๆเขาถึงทำแบบนี้นะ หรือว่าเราจะยังพอมีหวังนะ ของขวัญยืนยิ้มในห้องน้ำคนเดียวนึกถึงสิ่งที่เขาทำกับเธอก่อนหน้านี้
ส่วนกรวิชได้แต่ยืนบ่นตัวเองที่เผลอตัวไปหยอกล้อเธอ แต่ก็แอบอมยิ้มมองไปที่ประตูห้องน้ำ
ยืนรอสักพักของขวัญออกมาพร้อมกับเสื้อยืดและผ้าถุง กรวิชยืนมองของขวัญตั้งแต่หัวจรดเท้าเพราะไม่เคยเห็นเธอใส่ชุดแบบนี้ ดูเรียบง่ายแต่กลับสวยมาก ใบหน้าที่ไม่ได้ปรุงแต่งอะไรยิ่งชวนหลงใหล
“นี่คุณอาบน้ำแล้วหรอคะ”ของขวัญมองกรวิชที่ตอนนี้เปลี่ยนชุดใหม่เรียบร้อยแล้ว
“อืม”
“อาบที่ไหนคะ”
กรวิชไม่ตอบที่พยักพเยิดหน้าไปที่ตุ่มน้ำใกล้ๆ
เมื่อทั้งคู่ขึ้นมาบนบ้านน้าเจ้าของบ้านเข้ามาบอกทั้งสองคนว่าจัดห้องไว้ให้แล้วไปพักผ่อนได้เลย
“ห้องนี้นะคะน้าเตรียมผ้าห่มกับที่นอนไว้ให้แล้ว”
“เอ่อ มีห้องเดียวหรอคะ”
“ขอบคุณนะครับคุณน้า”กรวิชขอบคุณและรีบดึงแขนของขวัญเข้าห้องพักทันทีเพราะไม่อยากทำให้เจ้าของบ้านไม่สบายใจ
“คุณดึงแขนขวัญเข้ามาทำไมคะ มีแค่ห้องเดียวเราจะนอนยังไง เอาอย่างนี้ขวัญไปนอนกับคุณน้าคุณก็นอนห้องนี้ไป
“ทำไม ไม่กล้าหรือกลัวอะไร”
“คนอย่างของขวัญไม่เคยกลัวอะไร นอนก็นอน แต่ขวัญขอตัวไปดูคนไข้ก่อนนะคะ ไม่ได้จะหนีหรือไม่กล้า”
ของขวัญรีบเดินออกจากห้องตรงไปดูอาการของคนป่วยอีกรอบ
“พอจะนอนได้มั้ยคะคุณหมอ”
“ได้ค่ะ สบายมากค่ะ”
“คุณหมอกับคุณกรน่ารักมากเลยนะคะ ตอนแรกน้าคิดว่าคุณกรไม่มีแฟนเพราะเห็นมาในหมู่บ้านทีไรก็อยู่นานไม่เคยพูดถึงคนรักเลยน้าก็นึกว่าโสดมาตั้งนาน ที่แท้ก็มีแฟนทั้งสวยทั้งเก่งอย่างคุณหมออยู่แล้ว”
“เอ่อ เราไม่ได้เป็นแฟนกันค่ะ”
“จริงหรอคะ แต่สายตาที่คุณกรมองคุณหมอดูยังไงก็เหมือนคนรักกันค่ะ แล้วจะให้น้าจัดที่นอนให้ใหม่มั้ยคะ”
“ไม่เป็นไรค่ะ เราเป็นเพื่อนกันนอนได้ค่ะคุณน้าไม่ต้องลำบากจัดใหม่หรอกค่ะ อาการคนไข้ดีขึ้นมากแล้วคืนนี้ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง ขวัญขอตัวไปนอนก่อนนะคะ”
ของขวัญเปิดประตูเข้าห้องมาเห็นกรวิชนอนหลับอยู่อีกฝั่งของที่นอนก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก อย่างน้อยเธอก็ไม่ต้องเผชิญกับความอึดอัด เธอล้มตัวลงนอนอีกฝั่งของที่นอนยังไม่ทันที่จะได้หลับตาเสียงตุ๊กแกร้องดังขึ้นอยู่ผนังฝั่งที่เธอนอน ของขวัญตกใจรีบขยับเข้าไปหากรวิชทันที ทางด้านกรวิชที่แกล้งหลับอยู่แอบอมยิ้มเอ็นดูเธอ
“กรในห้องมีตุ๊กแก”ของขวัญเขย่าแขนชายหนุ่มเพราะคิดว่าเขาหลับไปแล้ว
“จะให้ผมทำยังไง”
“ไล่ให้หน่อยได้มั้ย”
“ผมง่วงแล้ว”
“กรช่วยขวัญหน่อยนะ ไล่ตุ๊กแกให้ขวัญหน่อยนะคะ”
“ก็ได้ๆ คุณนี่ยุ่งจริงๆ”
หลังจากไล่ตุ๊กแกเรียบร้อยแล้วแต่งคนก็ต่างเข้าไปนอนคนละฝั่งของห้อง ด้วยความเพลียเมื่อล้มหัวลงนอนของขวัญจึงหลับไปอย่างรวดเร็ว ตลอดค่ำคืนนั้นเสียงฝนตกฟ้าร้องดังขึ้นเป็นระยะของขวัญตกใจขยับตัวเข้าไปใกล้กรวิชขึ้นเรื่อยๆโดยไม่รู้ตัว
“หนาวจัง”เธอบ่นพึมพำและซุกตัวเข้าไปอยู่ในอ้อมอกเขา
กรวิชตกใจที่อยู่ๆของขวัญก็เข้ามานอนกอดตนก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าแต่ก่อนเธอก็ชอบนอนกอดเขาแบบนี้
“หนาวหรอ”
“อืม”
“แบบนี้อุ่นขึ้นยัง”
“อืม”
กรวิชกระชับอ้อมกอดโอบกอดเธอเอาไว้เพื่อสร้างความอบอุ่นทำให้ของขวัญนอนหลับฝันดีทั้งคืน
แสงแดดยามเช้าสาดส่องลอดหน้าต่างเข้ามาทำให้ของขวัญตื่น เธอตกใจมากที่เห็นตัวเองนอนกอดกรวิชอยู่ พยายามแกะมือเขาออกอย่างเบามือเพราะกลัวเขาจะตื่นขึ้นมาก่อน เมื่อแกะมือเขาออกได้แล้วเธอรีบลุกออกจากห้องไปทันที ปล่อยให้กรวิชนอนยิ้มอยู่บนที่นอน ความจริงเขาตื่นก่อนเธอตั้งนานแล้วแต่เพราะอยากให้เธอนอนให้เต็มอิ่มจึงไม่ได้ขยับตัว
ยัยขวัญนะยัยขวัญทำไมถึงละเมอเข้าไปกอดเขาได้เนี่ย ไม่รู้จักระวังตัวเลย ถ้าเขาตื่นมาเจอจะเป็นยังไง
วันนั้นระหว่างรอซ่อมทางเข้าหมู่บ้านของขวัญถือโอกาสตรวจสุขภาพให้ทุกคนในหมู่บ้านโดยมีกรวิชเป็นผู้ช่วย นอกจากจะตรวจสุขภาพให้ทุกคนแล้วของขวัญจัดยาไว้ให้จำนวนหนึ่งเพื่อให้คนในหมู่บ้านไว้ใช้ยามฉุกเฉินเวลาเจ็บไข้ได้ป่วยและออกไปไหนไม่ได้แบบเมื่อคืน
ชาวบ้านช่วยกันซ่อมทางเข้าหมู่บ้านตั้งแต่เช้าจนตอนเย็นก็เสร็จเรียบร้อยทั้งคู่จึงขอตัวกลับ
- Writer
