ทางรักทางฝันของฉันและเธอ

ตอนที่ 3 ตรวจสุขภาพเจ้าหน้าที่พิทักษ์ป่าสุดหล่อ

ทันทีที่กลับถึงบ้านกรวิชรีบค้นหาสัญญาเช่าบ้านที่ให้คุณหมอคนหนึ่งเช่าเมื่อหลายเดือนที่แล้ว

"ของขวัญ ขนิษกุล เป็นเธอจริงๆด้วยหรอเนี่ยทำไมถึงไม่เอะใจตั้งแต่แรกนะ"กรวิชอ่านชื่อของผู้เช่าบ้านที่เขาพึ่งให้เช่าในราคาถูกเมื่อหลายเดือนก่อนในหนังสือสัญญาเช่าบ้าน เขารู้แต่เพียงว่าคนที่มาเช่าเป็นคุณหมอช่วงนั้นกรวิชงานยุ่งมากไม่มีเวลาไปทำสัญญาเช่าด้วยตัวเองจึงฝากให้ป้าภาที่ช่วยดูแลบ้านจัดการเป็นธุระให้ ทำให้ไม่ทราบชื่อของผู้เช่ามาก่อน

"วันนี้มีประชุมทีมแพทย์ช่วงเที่ยงแกจะเข้าร่วมมั้ย"เอมอรถามของขวัญขณะนั่งทานอาหารเช้าอยู่ที่โรงอาหาร

"ไปสิเดี๋ยวเอาข้าวเที่ยงไปนั่งทานตอนประชุม"

"ขยันจริงๆนะแกเนี่ย ชั้นว่าจะแอบไปพักสักหน่อยไปเป็นเพื่อนแกก็ได้"

ณ ห้องประชุมของโรงพยาบาล

ผู้อำนวยการนัดประชุมเรื่องไข้ป่าที่กำลังระบาดอยู่ในตอนนี้ มีเจ้าหน้าที่ที่ต้องออกไปปฏิบัติหน้าที่ในป่าติดไข้จำนวนมาก จึงอยากจัดทีมแพทย์ออกหน่วยเพื่อตรวจสุขภาพให้กับเจ้าหน้าที่ตามหน่วยงานต่างๆของจังหวัดและให้ความรู้เรื่องการสังเกตอาการของไข้ป่าเพื่อจะได้รับการรักษาตัวให้ทันท่วงทีและไม่เป็นอันตรายถึงชีวิต

"ผมอยากถามความสมัครใจทุกคนในนี้ว่ามีใครสนใจรับหน้าที่นี้มั้ยครับ เพราะอาจจะต้องทำงานในช่วงวันหยุดด้วย"

"ขวัญขอรับหน้าที่นี้ค่ะ"ของขวัญยกมือบอกผู้อำนวยการในที่ประชุม

"ดีมาก โครงการนี้ผมฝากให้คุณหมอของขวัญเป็นผู้ดูแลนะ ขาดเหลืออะไรแจ้งผมได้ตลอด"

ของขวัญใช้เวลาเตรียมทีมและเตรียมความพร้อมอีกแค่สามวันทุกอย่างก็พร้อมสำหรับออกหน่วย ทีมของเธอมีบุคลากรทำงานร่วมกันครั้งนี้ประมาณสิบคนหนึ่งในนั้นก็คือคุณหมอเอมอรเพื่อนรักของเธอ ทีมแพทย์เริ่มออกไปตรวจสุขภาพและให้ความรู้กับเจ้าหน้าที่ตามหน่วยงานต่างๆจนผ่านเวลามาครบหนึ่งอาทิตย์เหลือหน่วยงานสุดท้ายที่เธอต้องไปคือที่ทำงานของกรวิช

"บ่ายวันนี้ทีมแพทย์จะเข้ามาตรวจสุขภาพของทุกคนนะ อย่าลืมเตรียมตัวให้พร้อมกันด้วยล่ะ"หัวหน้าอุทยานบอกสมาชิกทุกคนขณะที่นั่งประชุมกันอยู่

"นี่ได้ข่าวว่าคุณหมอสวยมาก"ณภัทรกระซิบบอกกรวิช

"ไอ้นี่คิดแต่เรื่องสาวๆ อย่าไปเต๊าะคุณหมอจนเขากลัวนะโว้ย"

"มึงเองก็อย่าหว่านเสน่ห์จนสาวๆติดใจก็แล้วกัน"

"ที่สุดท้ายแล้วพรุ่งนี้จะได้นอนพักเต็มอิ่มสักที"เอมอรบอกเพื่อนรักด้วยน้ำเสียงดีใจ

"เก็บอาการหน่อยยัยอร กำลังจะถึงแล้ว"ของขวัญปรามเพื่อนรักขณะที่รถกำลังเลี้ยวเข้าที่ทำการอุทยาน

เมื่อลงจากรถแล้วของขวัญเป็นตัวแทนของทีมแพทย์เข้าไปทักทายหัวหน้าอุทยานที่ยืนรอต้อนรับทุกคนอยู่ก่อนแล้ว ทีมแพทย์ใช้เวลาจัดเตรียมอุปกรณ์พักหนึ่งก็พร้อมตรวจสุขภาพให้ทุกคน หัวหน้าอุทยานจึงไปตามเจ้าหน้าที่ให้ทยอยมาพบหมอ จนเหลือเจ้าหน้าที่สองคนสุดท้ายคือกรวิชและณภัทร

"เชิญนั่งเลยค่ะ หมอขอบัตรประชาชนหน่อยนะคะ"ของขวัญเชิญผู้มาใหม่นั่งโดยไม่ได้เงยหน้าขึ้นมอง เพราะสายตามัวแต่จดจ้องเอกสารตรงหน้า

กรวิชยื่นบัตรประชาชนให้ของขวัญ เธอรับบัตรไปและอ่านชื่อบนบัตรแล้วถึงกับชะงักนิ่งไปชั่วครู่

"เอ่อ คุณกรวิชนะคะ หมอขอวัดความดันหน่อยนะคะ"

กรวิชไม่ตอบแต่ยื่นแขนให้ของขวัญเงียบๆ มีเพียงณภัทรที่นั่งอยู่โต๊ะข้างๆพูดเป็นต่อยหอย

"คุณหมอจะเจาะเลือดหรอครับ ผมกลัวเข็มจังเลย เบามือหน่อยนะครับ แต่ยังดีที่มีหน้าหวานๆของคุณหมอให้ผมมองพอได้คลายความเจ็บลงมาบ้าง"ณภัทรทำเสียงออดอ้อนคุณหมอเอมอรจนเธอเองก็เขินจนไปไม่เป็นเหมือนกัน

"เจ็บนิดเดียวอดทนหน่อยนะคะ"

"คุณก็กลัวเข็มเหมือนกันไม่ใช่หรอคะ ถ้ากลัวก็หลับตาไว้นะคะขวัญ เอ่อ หมอจะพยายามเบามือค่ะ"ของขวัญบอกกรวิชเพราะจำได้ว่าเมื่อก่อนเขากลัวเข็มมากจะเจาะเลือดหรือฉีดยาแต่ละทีต้องมีคนคอยจับมือให้กำลังใจตลอด

"ผมไม่เป็นไร คุณหมอจะทำอะไรก็ทำได้เลย"

คำพูดที่ไม่มีเยื่อใยของเขาทำให้ของขวัญรู้สึกเจ็บแปลบในใจอย่างบอกไม่ถูก ทั้งที่เวลาผ่านมาหลายปีแล้วแต่เขากลับยังมีอิทธิพลต่อใจของเธอมากเหมือนเดิม

หลังจากตรวจสุขภาพทุกคนครบแล้วและร่ำลากันเรียบร้อย ทีมแพทย์เก็บของเสร็จเตรียมพร้อมเดินทางกลับ อยู่ๆฟ้าที่เคยสว่างกลับมืดครึ้ม ลมพายุพัดแรงจนต้นไม้โอนเอน ฝนที่ไม่มีท่าทีว่าจะตกก็ตกลงมาหนัก มองไปทางไหนก็ขาวโพลนไปหมดจนมองไม่เห็นทาง

"ดูท่าว่าจะยังกลับไม่ได้นะครับ ผมว่าเชิญทุกคนไปพักข้างในก่อนดีกว่านะครับเดี๋ยวจะไม่สบายเอา"หัวหน้าอุทยานเชิญทุกคนเข้าไปพักข้างในเพราะเห็นว่าฝนตกหนักแบบนี้ไม่เหมาะกับการเดินทาง ถนนแถวนี้ลื่นมากอีกทั้งทางยังคดเคี้ยวมาก

"พวกเราต้องรบกวนจนกว่าฝนจะหยุดนะคะ"ของขวัญบอกหัวหน้าอุทยาน

ทุกคนนั่งพักรอฝนหยุดอยู่ครู่ใหญ่ก็ไม่มีทีท่าว่าฝนจะหยุดเลย กรวิชมองนาฬิกาที่ข้อมือเห็นว่าตอนนี้เป็นเวลาเกือบหกโมงเย็นแล้วจึงชวนณภัทรและหัวหน้าออกมาคุยันข้างนอกเพราะเขาอยากทำอาหารเลี้ยงทีมแพทย์ ทุกคนจึงเข้าไปดูวัตถุดิบที่ยังพอมีเหลืออยู่ในครัวและช่วยกันลงมือทำครัว

"เมื่อไหร่ฝนจะหยุดตกนะ หิวจะแย่แล้วเนี่ย"เอมอรบ่น

เธอยังพูดไม่ทันขาดคำกลิ่นหอมของอาหารก็โชยเข้ามาเตะจมูก

"หอมจัง"เอมอรหลับตาพริ้มสูดดมกลิ่นหอมของอาหารพร้อมกับกลืนน้ำลายเฮือกใหญ่

"กับข้าวร้อนๆมาแล้วครับ พวกเราคิดว่าทุกคนคงจะหิวเลยเข้าครัวไปทำอาหารให้รองท้องครับ"ณภัทรเดินเข้ามาพร้อมกับอาหารในมือ

"ขอบคุณนะคะกำลังหิวกันอยู่พอดีเลยค่ะ"เอมอรเข้าไปช่วยถือ

กรวิชและเจ้าหน้าที่คนอื่นๆที่ยังไม่กลับบ้านพักช่วยกันถืออาหารตามหลังณภัทรเข้ามา

"อาหารบ้านๆทำจากวัตถุดิบที่มีในครัวหวังว่าทุกคนจะทานได้นะครับ"หัวหน้าอุทยานบอกทุกคน

"ทุกอย่างน่าทานมากเลยค่ะ มื้อนี้พวกเราขอฝากท้องด้วยนะคะ"ของขวัญมองอาหารบนโต๊ะและยิ้มบอกทุกคน

อาหารมื้อนี้มีไข่เจียว ผัดผัก ต้มจืดหมูสับและผัดกะเพราหมูสับ

ของขวัญเห็นกรวิชเดินหายเข้าไปในครัวอีกรอบจึงเดินตามเขาไปเพื่อช่วยถือของ

"มีอะไรให้ขวัญช่วยมั้ยคะ"

"ไม่มี คุณออกไปรอข้างนอกเถอะผมแค่มาหยิบน้ำ"

"ขวัญช่วยค่ะ"ของขวัญเข้าไปหยิบขวดน้ำในมือเขาทำให้มือของทั้งสองคนสัมผัสกัน ทั้งคู่เผลอมองสบตากันจนได้ยินเสียงเรียกของณภัทรที่เดินตามเข้ามาจึงทำให้ทั้งคู่สะดุ้งและขยับตัวออกจากกัน

"เอ่อ ผมมาขัดจังหวะอะไรมั้ยครับ"

"เปล่าค่ะ ขวัญแค่มาหยิบน้ำขอตัวก่อนนะคะ"

"ไอ้กร มึงทำตัวเงียบๆที่แท้ก็มาแอบจีบคุณหมอคนสวยอยู่ตรงนี้หรอวะ"ณภัทรแซวเพื่อนรักหลังจากที่ของขวัญเดินออกไปแล้ว

"จีบบ้าอะไรของมึง เขาก็บอกอยู่ว่าแค่มาเอาน้ำดื่ม ไปกินข้าวได้แล้วเดี๋ยวคนอื่นจะรอนาน"

กรวิชรีบหลบสายตาเพื่อนและรีบเดินหนีออกไปข้างนอกเพราะกลัวณภัทรจะจับพิรุธได้