อย่าคิดหนี..

1398 Words

ตอนที่ 18 แสงแดดยามเช้าสาดส่องเข้ามาผ่านทางหน้าต่าง มือหนา ควานหาร่างบางที่ตนกกกอดทั้งคืน แต่ก็ไม่พบเขารีบลุกจากเตียงนอนเพื่อไปดูในห้องน้ำปรากฏว่าไม่พบเช่นกันชายหนุ่มใจหายวูบพอตั้งสติได้ก็รีบคว้าเสื้อที่หล่นอยู่บนพื้นมาสวมพลางหยิบมือถือ พร้อมกดเบอร์ที่เขาคุ้นเคยทันที “โฬม เห็นโรสไหม?” เสียงเข้มถามไปยังปลายสายอย่าง หงุดหงิด เนื่องจากเป็นห่วงโรสสิริน “เมื่อหกโมงเช้า คุณหนูออกจากบ้านไป บอกว่าจะไปเดินเล่นครับ โฬมกรอกสายตอบกลับมาอย่างงงๆ ร้อยวันพันปีไม่เคยนึกถาม แต่นี่อะไรถามหาแต่เช้าเชียว “ไปไหน กับใคร?” เขารีบถามต่อทันทีแต่พอทราบว่าเธอไปคนเดียว เขาถึงเกือบวิ่งออกจากห้องของหญิงสาวอย่างรวดเร็ว นี่ยัยตัว แสบเป็นอะไรไปอีกเนี่ย คงไม่ได้คิดจะหนีจากเขาไปหรอกน่ะ ฉันไม่มีวันปล่อยเธอไปเด็ดขาด..โรสสิริน “รถคันหรู ถูกขับออกจากบ้านพักสุดหรูอย่างรวดเร็ว ตามด้วยเหล่าบอดี้การ์ดที่แยกย้ายกันตามหาตามสถาน

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD