"พะ พี่หนู~หายใจไม่ออก"
ฟุบ
ตัวเล็กโดนเหวี่ยงลงเตียงจนกระเด้งกระดอนเขายังไม่หยุดความป่าเถื่อนกระชากผมยาวสลวยของน้ำผึ้งจนหน้าแหงนขึ้นฟ้า
"ชอบมันเหรอ.." ผมอาจจะกลายเป็นบ้าไปแล้ว "มึงชอบไอ้พายุเหรอ"
"ฮึกกก ปะ ปล่อย"
"ตอบสิวะน้ำผึ้ง!!!"
"หนูเจ็บ ฮือออ"
ถึงแม้จะรู้ว่าเขาเป็นคนเลวร้ายแต่หลังจากที่เขาทำดีด้วยก็คิดว่ากลับตัวกลับใจ วันนี้ได้เห็นธาตุแท้ของผู้ชายอันตรายไม่น่าปล่อยตัวปล่อยใจให้เขาไปเลย
"สงสัยต้องหาอะไรง้างปากเธอถึงจะยอมพูดสินะ" เมื่อไม่ได้คำตอบผมจึงหัวร้อนขึ้นอีกครั้ง
"พี่จะทำอะไร ฮึก"
"เวลาฉันถามเธอไม่เห็นจะตอบเลย ครั้งนี้ฉันก็จะไม่ตอบเธอบ้างเหมือนกัน"
"พี่.."
เขาท่าทางฟึดฟัดถอดเสื้อโยนทิ้งในตะกร้าพร้อมกับคว้าบางอย่างออกมามันคือขวดแก้วสีใสพลาสติกรูปวงรี
"ไอ้โลกันตร์กูขอล่ะ!!" พายุทนไม่ไหวพรวดพราดเข้ามาในห้อง โลกันตร์เอียงสายตาจ้องมองก่อนจะตอบกลับ "มึงรู้ใช่ไหมว่าถ้ากล้าก
