ห้องเช่าเก่า
"น้ำผึ้งต้องใส่สร้อยนี้ติดตัวไว้นะอย่าถอด" น้าสังเกตเห็นว่าน้ำผึ้งไม่ได้สวมใส่สร้อยคอที่ติดตัวเธอมาตั้งแต่เด็ก "ช่วงนี้งานที่โรงงานพอเบาบางลงบ้าง เฮ้อออ"
"ถอนหายใจทำไมจ๊ะเหนื่อยเหรอ หนูบอกแล้วไงว่าให้พักเดี๋ยวหนูเลี้ยงน้าเอง"
"ไม่เป็นไรหรอกแต่สัญญาได้ไหมว่าจะสวมใส่สร้อยเส้นนี้โดยที่ไม่ถอด"
แววตากดดันทำให้น้ำผึ้งสงสัยเธอจะเอ่ยถามน้าสาวไป
"มันสำคัญมากเลยเหรอจ๊ะน้าทำไมหนูต้องใส่สร้อยนี้ตลอดเวลาด้วย"
"สำคัญสิแต่น้าบอกไม่ได้เอาเป็นว่าน้ำผึ้งใส่ไว้ไม่จำเป็นอย่าถอด"
"ก็ได้จ้ะ"
น้ำผึ้งยิ้มรับเธอจะเชื่อฟังคำสั่งอย่างดีเนื่องจากไม่อยากให้ผู้เป็นน้าสาวเป็นห่วง กระทั่งเวลาช่วงตอนเย็น
"อีกแล้วสินะ" ฉันเฝ้าคิดถึงคำพูดของพี่โลกันตร์มาตลอด ท่าทีที่หวงแหนตอนนั้นยิ่งทำให้ฉันเจ็บปวดแต่หลังจากวันนั้นเขาก็ไม่ติดต่อกลับมาอีก
โต้มมมม
กำลังคิดอะไรอย่างเพลิดเพลินจู่ๆ ประตูก็ถูกผลักเข้ามาติด
