Chapter 22
"คิดถึงอะ" ผู้หญิงที่ชื่อเบบี๋หอมแก้มท็อปอีกครั้ง แล้วเอาใบหน้าซบที่ไหล่ของเขา
"พอได้แล้วน่า"
"ไม่คิดถึงหนูเลยเหรอ"
"พี่บอกให้หยุดไงเบบี๋ เลิกแกล้งแฟนพี่ได้แล้ว" พอท็อปหันไปดุเบบี๋ ไฟในหัวของแนนนี่ที่กำลังลุกโชนขึ้นก็ดับลงแบบงง ๆ
"อ๊า ๆ ที่แท้ก็พาแฟนมากินข้าวเอง แต่ว่ามีแฟนทั้งทีไม่เห็นพามาให้หนูสแกนก่อนเลย"
"เป็นเด็กเป็นเล็กจะมาสแกนอะไรแฟนพี่ แล้วก็เลิกกอดพี่ได้แล้วน่า พี่ร้อน"
"มีแฟนปุ๊บ พอกอดหน่อยก็ร้อนเลยนะ" เบบี๋ทำปากยู่ใส่พี่ชาย จากนั้นเบบี๋ก็เดินไปหาแนนนี่
"คนสวยขา วันนี้พี่ชายของหนูดุจัง" จู่ ๆ เบบี๋ก็เอาใบหน้าไปถูไถกับแขนของแนนนี่อย่างอ้อน ๆ
"โอ๋ ๆ" แนนนี่เอามือลูบหัวเบบี๋เบา ๆ ด้วยความเอ็นดู
"คนสวยอายุเท่าไรคะ"
"19 ค่ะ"
"อายุเท่ากันเลยตัว" จู่ ๆ เบบี๋ก็เปลี่ยนสรรพนามทันที "แต่ตัวสวยจัง"
"ตัวเองก็น่ารักมาก ๆ เลย เรานึกว่าตัวเองเป็นเด็กมอปลายซะอีก"
"งุ้ย
