หลังจากแช่น้ำกันอย่างมีความสุข อ๋องหนุ่มก็พาเมียรักขึ้นมาแต่งตัว ก่อนจะพากันออกมาพร้อมกับท่าทางกระหนุงกระหนิงที่ใครเห็นก็อดเอ็นดูมิได้ มีแค่หลินหยาเท่านั้นที่ยิ้มราวกับว่าวันนี้จะเป็นวันสุดท้ายแล้ว
“นี่ ไยเจ้าทำหน้าเยี่ยงนี้ มิดีใจหรือที่พระชายามีความสุข ข้าเห็นแล้วยังยิ้มตามเลย” เสี่ยวชิงเอ่ยขึ้น
“ดีใจสิ แต่มันมิอาจคงอยู่ได้ เพราะเรื่องดำเนินมาถึงตอนจบแล้ว” หลินหยาเอ่ยขึ้น ทำให้ทุกคนต่างก็หันมายังนาง พร้อมกับทุกอย่างที่หยุดนิ่งลง มีเพียงแค่ซูเยว่และหลิน หยาเท่านั้นที่ยังขยับกายได้
“กะ เกิดอะไรขึ้น ทุกคนเป็นอะไรกันไปหมด เสด็จพี่ เสด็จพี่เพคะ เสี่ยวชิง จินหยาง ละ หลินหยา ทะทำไมมีแค่เราที่ขยับได้ ทุกคนเป็นอะไร” น้ำเสียงติดขัดดังขึ้น
ด้วยท่าทางตื่นตกใจเป็นอย่างมาก ซูเยว่เดินไปเขย่าร่างกายของทุกคนเพื่อให้ได้สติ แต่ทุกอย่างมันก็ยังอยู่ในท่วงท่าเช่นเดิม มิมีผูใดเคลื่อนตัวแม้แต่กะพริบตา
“เธอ
