กูฆ่ามึงไม่ได้แต่กูทรมาณให้มึงเจ็บได้....
จำไว้....อย่าริอาจจะหนีไปไหนเพราะกูจะไปตามทบต้นทบดอกที่แม่กับพี่มึง
แต่ถ้าคนที่เขากำลังแก้แค้นอยู่เป็นพี่ชายฝาแฝดของคนที่เขาแค้นล่ะ....ขอโทษแล้วมันจะหายกันไหม
เจเดนลุกจากเก้าอี้เดินปรี่เข้าไปหาวินที่อยู่ในชุดพนักงานห้องอาหารของโรงแรมเขา สัญชาตญาณบอกให้วินถอยห่างทันทีเมื่อพบว่าอีกคนเดินเข้ามาหา
"คนอย่างมึงรอให้กรรมตามทันมันช้าเกินไป เงินที่มึงปอกลอกน้องกูมันไม่พอ" เจเดนเปิดประเด็นความแค้นของเขาขึ้นมา
"ปอกลอกใคร คุณจะบอกว่าผมไปปอกลอกน้องสาวของคุณ" ความอยากรู้เรื่องราวของวินส่งผลให้เขาดพร่งถามออกไปอย่างไม่เกรงกลัว
"มึงมันชั่ว หลอกน้องกูจนหลงหัวปักหัวปำ หลอกทั้งเงินหลอกทั้งตัว พอน้องกูท้องมึงก็ทิ้ง บอกให้ไปทำแท้ง" เจเดนกระชากคอเสื้อวินมาตะคอกใส่หน้า
"ผมไม่เชื่อ"
"ไม่เชื่อก็เรื่องของมึงแต่ถึงเวลาที่มึงต้องชดใช้ให้น้องกูแล้ว" เจเดนบอกเหตุผลออกไป วินกำลังเก็บข้อมูลเพื่อจะได้นำไปประติดประต่อแล้วค่อยสอบถามเวเพื่อยืนยันอีกครั้ง
"น้องสาวคุณคือใคร" วินเอ่ยปากถามเจเดน
"." ไม่มีคำตามจากเขา เขายื่นรูปถ่ายของหญิงสาวที่ระบุชื่อว่า แองจี้
"น้องกูเจ็บปวดเสียใจ ทำร้ายตัวเองจนตอนนี้ยังไม่ฟื้น เป็นเพราะมึง เพราะมึงไอ้ชั่วเว"
"คุณต้องการให้เป็นไปแบบไหนกันแน่" วินเดินออกมาแล้วเปิดคำถามไปยังเจ้านายหนุ่ม
"กูจะเอามึงไว้เป็นของเล่น"
"คุณมันบ้า" วินได้ยินคำตอบแล้วก็ต้องตกใจ
"ไอ้เว! มึงไม่มีทางเลือกอื่น"
"แลกกับอะไรเรื่องถึงจะจบ" วินอยากรู้ว่าจะมีทางจบเรื่องไหม
"1 ปี "
"อะไรครับ 1 ปี"
"1 ปีกับการอยู่เป็นของเล่นบำเรอกู"
"ถ้าน้องกูจะฟื้นความตายจะเป็นของมึง"
"งั้นมึงลองทำให้กูพอใจสิ"
"มึงมันร่าน ชอบก็ครางออกมา"
"คุณมันคนใจร้ายเหมือนเดิม"
เพราะความจำเป็นที่ต้องสวมรอยแทนน้องชายฝาแผด
วินจะอดทนกับความใจร้ายของเขาได้นานแค่ไหน....มาพิสูจน์กันใน
มาเฟียคลั่ง(แค้น)รัก
เจเดน x วินทร์