วังอลเวง

1582 Words

แม่ครัวตัวน้อยกับเจ้าชายสุดหื่น ตอน วังอลเวง อลิซานอนอ่านหนังสือที่เธอแอบขโมยมาจากหอสมุดอยู่บนเตียงในตอนหัวค่ำหลังจากที่เธอปรุงมื้อเย็นเสร็จ เธอยังอยู่ในชุดแม่ครัวแบบเสื้อขาวกระโปรงขาวแบบจีบยาวคลุมเข่า เนื้อตัวของเธอกลับขาวยิ่งกว่าชุดที่ใส่ ใบหน้าของเธอเรียวขาวตาโตคิ้วดกเข้ม เธอดูสวยมาก อลิซาเอาหนังสือวางตั้งไว้บนอกและใช้สองมือจับอ่าน เธอนอนเอาเท้าไขว่ห้างไว้บนหัวเข่าและแกว่งเท้าดุ๊กดิ๊กๆ เธอกำลังอ่านเรื่องการปรุงอาหารให้เป็นยาต่างๆ "โหวจริงเหรอเนี่ย ยาบำรุงกำลังทางเพศเนี่ยนะ" อลิซาพร่ำออกมาด้วยความตื่นเต้น เธออ่านตำรายาและจดจำใว้ในหัวจนจบเล่ม "เล่มที่หนึ่ง หมายความว่ามันต้องมีเล่มทีาสองกับเล่มอื่นๆอีกสินะ" อลิซาอ่านปกแล้ววางหนังสือลงบนเตียง แอ๊ดดด! เธอแง้มประตูแล้วยื่นใบหน้าที่ขาวโพลนออกมาสองรอบๆ ตุ๊บ! ๆ ๆ เธอย่องฝ่าความมืดของแสงไฟสีนวลเหลืองสลัวๆในวังขึ้นมาชั้นที่สอง อลิซาเข้ามาในห้องสมุดและเอามือถือจ่อแสงไปตามชั้นวางหนังสือ เธอค่อยๆย่องเดินและก้มๆเงยๆหาตำรายา "ฮ้อยยะ เจอแล้ว" อลิซาดีใจเมื่อเห็นสันหนังสือสีทองอร่าม มันเขียนว่าตำรายาเล่มที่สอง พรึ่บ! ๆ ๆ อลิซาหยิบดึงหนังสือออกมาแล้วเปิดอ่านอยู่ในห้องหนังสือมืดๆ มีเพียงแสงสว่างจากหน้าจอมือถือของเธอที่ส่องอยู่ "เข้ามาทำไม" เสียงเล็กแหลมเย็นเยือกดังแว่วมาจากข้างหลัง อร๊ายยย! ผีหลอก! อลิซาตะโกนลั่นแล้วจะวิ่งหนี ทว่าเธอตัวแข็งทื่อจนก้าวเท้าไม่ออก เจ้าหญิงเซเลเรีย เจ้าหญิงคนสุดท้องวัย18ปีเดินออกมาจากความมืด เธอกระโจนขี่หลังและรัดคออลิซาไว้แน่น หมับ! ๆ ๆ แอ่ก! ๆ ๆ อลิซาหายใจไม่ออกหน้าดำหน้าแดง "ไว้ชีวิตข้าเถิด ข้าจะทำบุญด้วยอาหารอร่อยๆไปให้" อลิซาร้องบอก "ข้าไม่ใช่ผี" เซเลเรียร้องตอบ เธอเอาขาหนีบเอวอลิซาและขี่หลังกอดนัดคออลิซาอยู่ โอ๊ย! ๆ ๆ โครมมม! อลิซาร้องแล้วเซล้มลงพื้น แอ่กกก! เธอนอนทับเจ้าหญิงน้อยจนเจ้าหญิงจุก "อ้าว เจ้าหญิง" อลิซาลุกขึ้นนั่งพับเพียบแล้วตกใจหน้าเสีย "โอยยย! ข้าหายใจไม่ออก" เซเลเรียบอกและเอามือทาบที่อก หมับ! ๆ ๆ อลิซาปลดกระดุมเสื้อของเจ้าหญิงตัวน้อยอย่างลุกลี้ลุกลน มือไม้ของเธอสั่นไปหมด "ข้ากำลังจะตายใช่ไหม" เซเลเรียเอ่ยและทำตาเหลือก เธอชักกระตุกหนึ่งทีแล้วหลับตาลง "อย่าตายนะเจ้าหญิง ข้าไม่อยากโดนประหารนะ" อลิซาร้องลั่น ฟุ่บ! ๆ ๆ เธอเอาสองมือกดที่อกด้านซ้ายของเซเลเรียเพื่อปั๊มหัวใจ มือของเธอโดนเต้านมน้อยๆที่นุ่มนิ่มของเจ้าหญิงทำให้เธอเสียวสะท้านจากปลายนิ้วขึ้นมาตามแขน ฟุ่บ! ๆ ๆ ๆ อลิซากดปั๊มหัวใจหลายทีเจ้าหญิงตัวน้อยก็ไม่ตื่น "เจ้าหญิง ฟื้นสิ ๆ ฮือ! ๆ ๆ " อลิซาพร่ำบอกจนน้ำตาแตก เธอร้องไห้และเอาสองมือบีบอกของเจ้าหญิงแรงขึ้นๆ ซู๊ดดดด! อลิซาดูดลมเข้าปากจนแก้มพอง จุ๊บ! ๆ ๆ เธอก้มประกบจูบปากแดงๆของเจ้าหญิงน้อยและเป่าลมเข้าปากของเจ้าหญิง จุ๊บ! ๆ ๆ เจ้าหญิงเซเลเรียกลับจูบตอบอลิซา เธอลืมตาสีเขียวมรกตขึ้นและเอาสองมือคล้องคออลิซาไว้ อุ๊ปส์! ๆ ๆ ๆ อลิซาตกใจจะลุกขึ้น ทว่าสองมือน้อยๆของเจ้าหญิงกำลังพันธนาการลำคอของเธอเอาไว้จนยกหน้าไม่ขึ้น อลิซาลืมตากว้างมองดวงตาสีเขียวของเจ้าหญิงอย่างตกใจ เธอเห็นใบหน้าที่ขาวดั่งหิมะของเจ้าหญิงอย่างเต็มตา จุ๊บ! ๆ ๆ เจ้าหญิงเอียงหน้าบดจูบปากสีชมพูของอลิซา เธอสอดลิ้นเข้ามาแตะปลายลิ้นของอลิซาจนเธอรู้สึกเหมือนโดนฟ้าผ่า อ๊ะ! ๆ ๆ อลิซาร้องครางเมื่อในอกของเธอเสียวแปล๊บๆเหมือนไฟช็อต สองมือของเธอที่ยันตรงอกของเจ้าหญิงบีบขย้ำนมน้อยๆอย่างลืมตัว อือ! ๆ ๆ เจ้าหญิงร้องครางและดูดกินน้ำลายของอลิซา เธอวนลิ้นพันควงรอบๆลิ้นของอลิซาด้วย "อย่าค่ะ พอแล้ว" อลิซาเอาสองมือยันหน้าของเซเลเรียและเอ่ยบอก แฮ่ก! ๆ ๆ เธอยกหน้าขึ้นแล้วนั่งพับเพียบหอบหายใจแรง จูบของเซเลเรียราวกับดูดวิญญาณ จูบทำให้อลิซาอ่อนล้าและหายใจไม่ทัน ฮิ! ๆ ๆ เจ้าหญิงลุกนั่งและหัวเราะชอบใจ เธอแกล้งตายเพื่อจูบปากอลิซา "ฉันขอตัวก่อนนะเพคะ" อลิซาบอกเจ้าหญิง ตาของเธอค้างอยู่กับใบหน้าเรียวเล็กขาวสวยราวกับตุ๊กตาของเจ้าหญิงตัวน้อย ผมของเจ้าหญิงสีทองอร่าม มันหยักโศกและยาวถึงกลางหลังของเธอ "ไม่ได้ ท่านต้องไปส่งข้าเข้านอน" เจ้าหญิงพูดอย่างสุภาพมาก อลิซาไม่รู้เลยว่าเจ้าหญิงกำลังใช้มารยาอะไรแกล้งเธออีกหรือเปล่า "แต่ข้าจะนอนแล้ว" อลิซาลุกยืน "ก็แค่ไปส่งข้าที่ห้องนอนเอง ข้ากลัวผีน่ะ ฮิ ๆ " เซเลเรียนั่งยื่นมือขอและเอ่ยบอก เธอหัวเราะอย่างเจ้าเล่ห์ หมับ! อลิซาดึงเจ้าหญิงตัวน้อยลุกยืน เธอใส่กระโปรงแดงลายสก๊อตและใส่เสื้อสีชมพูดูเหมือนตุ๊กตาจริงๆเลย ตาโตแก้มป่องผมสีทองของเซเลเรียช่างน่ารักบาดใจ เธอยิ้มแฉ่งและกระโจนขึ้นมาขี่หลังอลิซาอีก "ไปได้ ดีมากแล้วข้าจะไม่บอกใครเรื่องนี้" เจ้าหญิงกระซิบหู ตุบ! ๆ ๆ อลิซาเดินเซไปเซมาอย่างทุลักทุเล "เรื่องอะไรเพคะ" อลิซาถาม "เรื่องที่ท่านแอบเข้ามาในหอสมุด" เซเลเรียตอบ "แม่ครัวอ่านหนังสือไม่ได้เลยสินะ" อลิซาบ่นอย่างน้อยใจ "ได้สิ ถ้าท่านเชื่อฟังข้า หิ ๆ" เจ้าหญิงกระซิบบอก อึ๊บ! ๆ อลิซาเอาสองมือช้อนจับตูดเจ้าหญิงไม่ให้เธอร่วงลงจากหลังของเธอ เธอเดินตามนิ้วของเจ้าหญิงที่ชี้ไปข้างหน้า เธอเอาตัวดันประตูสีทองอร่ามเปิดออก ในห้องของเจ้าหญิงใหญ่มาก บนเตียงมีตุ๊กตากองรอบที่นอนคล้ายๆจะล้อมตัวเจ้าของเอาไว้ ฟุ่บ! อลิซาวางเจ้าหญิงลงนั่งที่ปลายเตียง "ข้ากลับแล้วนะ" อลิซาบอก เจ้าหญิงเลื่อนตัวลงมานอนหนุนหมอนแล้วออกคำสั่ง "อ่านนิทานให้ข้าฟังก่อน" "หาาา! เจ้าหญิงโตแล้วนะ" อลิซาเอ่ย "นะ ข้าขอละ ข้าอยากฟังเหลือเกิน" จู่ๆเจ้าหญิงตัวน้อยก็เปลี่ยนมาอ้อน เธอเปลี่ยนอารมณ์ได้เร็วมาก ฟุ่บ! อลิซาลงมานั่งข้างๆเอวเจ้าหญิง เธอเอามือหยิบหนังสือที่กองอยู่บนหัวเตียงมาหนึ่งเล่ม เจ้าหญิงจับข้อมืออลิซาแล้วกระชากดึงเธอล้มลงนอน อร๊ายย! อลิซาตกใจร้อง "เล่าซิ" เจ้าหญิงสั่งอีกแล้ว อลิซาแง้มสมุดสีแดงเปิดอ่าน เธอนอนตัวติดกันบนหมอนใบเดียวกับเจ้าหญิงน้อย "ตำนานของเจ้าชายสามสายเลือด" อลิซาอ่านออกเสียงดัง เจ้าหญิงพลิกนอนตะแคงแล้วกอดอลิซาที่นอนหงายอยู่ เธอยิ้มที่มุมปากและรอฟังนิทาน อลิซารู้สึกแปลกๆเมื่อโดนผู้หญิงกอด เธอนอนเกร็งตัวแข็งและตั้งใจอ่านนิทานไปเรื่อยๆ เจ้าหญิงเอาขาขึ้นมาพาดเอวอลิซา เธอเอามือน้อยๆทาบไว้ที่หน้าท้องของอลิซาแล้วหลับตาฟัง อลิซาแอบชำเลืองหางตามองใบหน้าเล็กๆที่ขาวสวยเป็นพักๆ เจ้าหญิงตัวน้อยช่างสวยสง่าจนหาตำหนิใดๆไม่ได้เลย พอนิทายจบอลิซาก็ค่อยๆหันมามองเจ้าหญิง จึ๋ง! ๆ ๆ เธอเอานิ้วชี้จิ้มแก้มเจ้าหญิงเพื่อดูว่าหลับหรือยัง คร่อกกก! ฟี้! เจ้าหญิงเซเลเรียกรนเบาๆ ยังมีรอยยิ้มอ่อนละมุนที่มุมปากของเธอ "ทำไมท่านขี้อ้อนยังงี้นะ" อลิซาพร่ำบ่น เธอเอานิ้วลูบจับคิ้วจับจมูกโด่งๆของเจ้าหญิงเล่น อลิซาค่อยๆยกขาขาวๆของเซเลเรียออกจากเอวของเธอ หมับ! เจ้าหญิงกลับเอามือรัดอกของเธอไว้แน่น "ตายแล้ว แล้วจะกลับห้องยังไง" อลิซาบ่น "ท่านแม่ อยู่กับข้าก่อนนะ ข้าคิดถึงเหลือเกิน" เสียงเจ้าหญิงตัวน้อยละเมอ อลิซาใจหายเมื่อได้ยินเซเลเรียพูด เธอรู้สึกสงสารเจ้าหญิงจับใจ วังที่เธออยู่เป็นเพียงวังเล็กของลูกๆราชาและราชินีซึ่งอยู่ไกลวังใหญ่มาก เหตุผลก็เพราะสงคราม เจ้าชายและเจ้าหญิงจึงต้องอยู่อย่างปลอดภัยที่สุดในเมืองอันชนบท อลิซาสัมผัสได้ว่าเจ้าหญิงขาดความรักและความอบอุ่น ไม่เหมือนเธอที่อยู่กับพ่อแม่และน้องชายอย่างอบอุ่นมาแต่เล็กจนโต หมับ! อลิซาหันมานอนตะแคงและกอดเจ้าหญิงเอาไว้ เธอมองใบหน้าเรียวเล็กของเจ้าหญิงและเอามือลูบหัวของเจ้าหญิงเบาๆ ฟุ่บ! ๆ ฮิ! ๆ ๆ อลิซายิ้มและหัวเราะเบาๆ เธอทั้งชอบ ทั้งตลก และสงสารเจ้าหญิงตัวน้อย "อยากมีน้องสาวแบบเจ้าจังเลย" อลิซาพร่ำบ่น เธอนอนมองหน้าเจ้าหญิงจนหลับไปด้วยกัน

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more