“อย่าไปฟังที่แม่เขาพูดเลย เขาคิดมากไปเอง ไร้สาระทั้งนั้นหนะ”
ธนาวินพูดพลาง ทำท่าจะเอามือออกจากแก้มของเอวาริน แต่เธอกลับคว้ามือของเขาเอาไว้ซะก่อน
“ไม่ค่ะ! คุณแม่เขาเข้าใจถูกแล้ว...ความจริง หนูรักคุณพ่อมาตลอด ตั้งแต่ที่เราพบกัน จนหนูได้มาอยู่ที่นี่ ในฐานะลูกสาวของคุณพ่อ แต่หนูกลัวว่า...ถ้าคุณพ่อรู้...คุณพ่อจะเกลียดหนู”
เด็กสาวตั้งใจจะบอกความในใจกับเขาในตอนนี้ ที่หัวใจและร่างกายของธนาวินกำลังสับสน เพื่อที่ชายหนุ่มจะได้เห็นใจและสงสารเธอ มากกว่าที่จะโกรธ และมันก็เป็นแบบนั้นจริง ๆ เพราะเมื่อมือเรียวเล็กแสนนุ่มนิ่มของสาวน้อย สัมผัสลงที่มือหยาบใหญ่ของเขา พร้อมกับลูบไล้อย่างเย้ายวน มันก็ชวนให้อารมณ์ความต้องการที่ร้อนผ่าวในกายแกร่งสูบฉีดขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว บวกกับฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ที่ยังไม่จางลง ก็ยิ่งทำให้ชายหนุ่มควบคุมตัวเองได้ยากขึ้นกับสถานการณ์ในตอนนี้
“เอวา...พูดอะไรออกมาเนี่ย...รู้ตัวมั้ย?
