เมียเด็กของมาเฟีย

ชอบเด็กปากดี

“ หึ ปากดีซะด้วยคนสวยแต่หารู้ไม่เฮียชอบเด็กปากดีอย่างเธอ ”

เจอาร์มองตามหลังเด็กสาวคนนี้ที่เดินออกจากเขาไปและพูดตามหลังเธอออกมาและเขาก็จะทำให้เธอนั้นมาเป็นของเขาให้ได้เจอาร์เลยกลับมาที่เพนท์เฮาส์ของตัวเองหลังจากที่เขากลับมาจากงานเลี้ยงแล้ว

“ มึงไปสืบประวัติของเด็กคนนั้นมาให้กูที ”

เจอาร์ สั่งสันต์ลูกน้องคนสนิทของตัวเองออกมาเพื่อที่เขานั้นจะต้องรู้ประวัติของเด็กผู้หญิงที่โคตรแสบคนนั้น

“ เฮียเจชอบเด็กคนนั้นหรอครับ ”

สันต์ ถามเจอาร์ออกมาเพราะว่าเขาและเจอาร์ถือว่าเป็นคนสนิทกันพอสมควรเนื่องจากพ่อของสันต์นั้นเป็นลูกน้องมือขวาของพ่อของเจอาร์และสันต์ตั้งแต่โตมาเขาเองก็ทำงานให้กับเจอาร์มาตลอดเขาจึงเรียกเจอาร์ว่าเฮีย

“ เออกูชอบเด็กปากดีแบบนี้ ” เจอาร์ไม่ได้ ปฏิเสธลูกน้องของเขาออกมาเพราะเขานั้นก็ชอบความแสบซ่าของเธอ

“ ได้ครับผมจะรีบไปทำงานที่เฮียสั่งให้เดี๋ยวนี้ ”

และสันต์ ก็เดินออกจากเพนท์เฮาส์ของผู้เป็นนายของตัวเองไปทันทีเพื่อที่เขานั้นจะไปสืบประวัติของเด็กสาวที่เจ้านายของเขานั้นหมายปองมาให้ผู้เป็นเจ้านาย

หลังจากที่ลูกน้องของเขานั้นออกไปแล้วเจอาร์เองก็ได้นึกถึงแต่ใบหน้าเนียนใสของเธอและคิดว่าถ้าเขาได้เธอมาเป็นแฟนคงจะดีน่าดูเพียงแค่เขาได้อยู่ใกล้เธอเพียงนิดเดียวกลิ่นกายหอมๆของเธอก็ลอยมาให้เขานั้นได้ชื่นชอบ

“ แล้วเราจะได้พบกันอีกเด็กน้อยของเฮีย ”

เจอาร์พูดออกมาและนึกไปถึงตอนที่เขานั้นจะได้เจอเด็กน้อยของเขาอีกครั้ง

ด้านหญ้าหวาน

หลังจากวันนั้นที่เธอได้กลับมาถึงคอนโด ที่เธออยู่ เธอเองก็ใช้ชีวิตตามปกติและไม่ได้เจอตาผู้ชายแก่หน้าหล่อคนนั้นอีกเลยดีสะอีกเขาจะได้ไม่มาตามวุ่นวายอะไรกับเธอวันนี้ก็เป็นวันที่หญ้าหวานนั้นจะต้อง ไปเรียนเธอก็แต่งตัวด้วยชุดนักศึกษาของเธอปกติและเธอก็ขับรถของเธอมาจนถึงมหาวิทยาลัยที่เธอนั้นเรียนอยู่ ทันทีที่รถของเธอจอดที่ลานจอดรถของตึกคณะบริหารอยู่ๆก็มีใครไม่รู้เดินมาที่ประตูรถของเธอ พอเธอเปิดประตูรถออกมาเธอก็เห็นกับผู้ชายคนนั้นคนที่เธอเจอเขาที่งานเลี้ยง

“ นี่คุณ มายืนพิงรถคนอื่นทำไมฮะ ” หญ้าหวานพูดกับชายหนุ่มคนนี้ออกมาเพราะตอนนี้นั้นเขายืนพิงรถของเธออยู่

“ อยากยืนตรงไหนก็ยืน สวัสดีครับคนสวยไม่ได้เจอกันต้องสองวันปากยังเก่งเหมือนเดิมเลยนะ ”

เจอาร์ทักทายหญ้าหวานออกมาเพราะว่ากว่าลูกน้องของเขาจะสืบประวัติของเธอได้ก็ปาไปสองวันแล้วและพอเขาได้อ่านประวัติของเธอเจอาร์ก็ใช้เส้นสายของของตัวเองสืบว่าหญ้าหวานนั้นมีเรียนวันไหนบ้างและก็เป็นใจให้กับเขาเพราะทันทีที่เขารู้ว่าเธอนั้นมีเรียนในวันนี้เขาก็ขับรถมาที่นี่เพื่อที่จะดักรอหญิงสาว พอเขาเห็นรถของเธอเจอาร์ก็รีบเดินลงมาจากรถของเขาและเดินมาพิงรถของเธอทันที

“ ช่วยไปกวนประสาทไกลๆหน่อยได้ไหมคะคนจะไปเรียน ” หญ้าหวานไม่รู้ว่าผู้ชายคนนี้ต้องการอะไรจากเธอเธอเลยพูดกับเขาไปตามมารยาท

“ ไม่ชอบไปกวนประสาทแต่อยากไปอยู่ในใจของเด็กคนนี้ได้หรือเปล่าครับ ”

เจอาร์ยังคงหยอดคำหวานให้กับเด็กผู้หญิงคนนี้ทั้งที่เขานั้นไม่เคยที่จะต้องมาตามจีบหรือตามง้อผู้หญิงคนนั้นแบบนี้เลย

“ ท่าทางคุณจะเป็นโรคบ้านะคะฉันขอตัว ”

หญ้าหวานพูดจบเธอก็ปิดประตูรถของเธอและเดินออกจากเจอาร์ไป หญ้าหวานเดินมาที่เพื่อนรักของเธอที่นั่งอยู่ตรงโต๊ะประจำและเธอก็นั่งลงด้วยใบหน้าที่ไม่สบอารมณ์ในเช้านี้จนมายมิ้นต้องถามเพื่อนรักของเธอออกมา

“ เป็นอะไรไปหญ้าหวานอารมณ์ไม่ดีอะไรมาแต่เช้า ”

มายมิ้นที่ไม่รู้ว่าทำไมเพื่อนรักของเธอนั้นถึงได้ดูอารมณ์ไม่ดีแต่เช้าเธอจึงถามเพื่อนรักของเธอออกมา

“ เจอคนบ้าแต่เช้าไงเสียอารมณ์ชะมัด ”

เพราะกว่าที่เธอนั้นจะได้เดินมาถึงตรงนี้ที่กลุ่มเพื่อนของเธอ เธอก็ได้เถียงกับชายหนุ่มคนนั้นไปหลายประโยคและดูเหมือนว่าเขานั้นจะไม่ใช่คนบ้าหรือโรคจิตที่ไหนเพราะดูจากการแต่งกายของเขาแล้วเป็นเสื้อผ้าแบรนด์เนมทั้งตัวแม้กระทั่งนาฬิกาที่เขาสวมใส่อยู่ก็มีมูลค่าเป็น สิบล้าน เธอจึงคิดว่าเขานั้นไม่ใช่โจรหรืออะไรแต่น่าจะเป็นคนโรคจิตซะมากกว่า

“ คนบ้าที่ไหน ”

นานาถึงกับต้องถามหญ้าหวานออกมาเพราะว่าตั้งแต่ที่พวกเธอนั้นมาเรียนกันที่มหาวิทยาลัยนี้ก็ไม่เคยเห็นว่าจะมีคนบ้าที่ไหนเพราะมหาวิทยาลัยนี้ถือว่าเป็นมหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดังและคนที่มาเรียนที่นี่ส่วนมากก็จะมีแต่พวกลูกหลานคนรวยทั้งนั้น

“ คนบ้า ”

ยังไม่ทันที่หญ้าหวานนั้นจะพูดอะไรกับเพื่อนรักของเธอสองคนออกมาบรรดาสาวๆที่นั่งอยู่บริเวณนี้ก็ ส่งเสียงกรี๊ดกาดกันออกมาทำให้ทั้งสามสาวที่กำลังนั่งคุยกันอยู่ต้องหันไปตามทิศทางของเสียงและ หญ้าหวานเองก็ต้องเบิกตากว้างเพราะว่าผู้ชายคนนั้นที่เธอกำลังพูดถึงเดินตรงมาทางเธอ

“ สวัสดีครับน้องหญ้าหวาน ” เจอาร์พูดสวัสดีกับคนน้องอีกครั้งและครั้งนี้เขาก็พูดชื่อน้องออกมา

“ คุณรู้จักชื่อฉันได้ยังไง ”

เพราะเธอจำได้ว่าเธอไม่เคยที่จะบอกชื่อของเธอกับผู้ชายคนนี้และเขารู้จักชื่อเธอนั้นได้ยังไงหญ้าหวานจึงมองใบหน้าหล่อเหล่าของเขาและถามเขาออกมา

“ ก็ไม่เห็นจะยากตรงไหนขอนั่งด้วยนะครับ ”

เจอาร์พูดจบ เขาเองก็นั่งข้างๆหญ้าหวานทันทีเพราะฝั่งที่หญ้าหวานนั้นนั่งมีเพียงแค่หญ้าหวานนั่งอยู่เพียงคนเดียวและการกระทำของเขาก็ตกอยู่ในสายตาของผู้หญิงบริเวณนี้ที่ต่างคนก็ต่างพากันอิจฉาหญ้าหวานที่มีหนุ่มหล่อมานั่งเคียงข้าง

“ ใครให้คุณนั่งคะลุกออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะ ”

พอเขานั่งข้างๆเธอหญ้าหวานก็หันมาว่าเขาทันทีเพราะเธอนั้นยังอนุญาตให้เขานั้นนั่งเลย

“ เฮียอนุญาตตัวเองครับ ”

เจอาร์พูดจบเขาก็ยิ้มให้หญ้าหวานและหันไปยิ้มให้กับเพื่อนของเธอทั้งสองคนซึ่งมายมิ้นและนานาก็งงไปกับทั้งคู่ไม่รู้ว่า ทั้งสองคนนี้นั้นไปรู้จักกันตั้งแต่ตอนไหนแต่ดูเหมือนว่าเพื่อนรักของเธอนั้นจะไม่รู้จักผู้ชายคนนี้มาก่อน

“ คุณเป็นบ้าแน่ๆเลยฉันว่าคุณต้องไปพบจิตแพทย์แล้วล่ะค่ะ ”

หญ้าหวานพูดกับผู้ชายคนนี้ออกมาเพราะว่าตั้งแต่เธอเจอเขาที่รถและเขาก็ตามเธอมานั่งที่ตรงนี้เขาเองก็พูดและตื๊อเธอไม่หยุด

“ คนบ้าที่ไหนหล่อขนาดนี้ฮึ ”

เจอาร์ยังไม่หยุดถามหญิงสาว เขาขอเพียงแค่ได้มาป่วนเธอเท่านั้นแค่นี้เขาก็รู้สึกสนุกและมีความสุขแล้วและเขาเองก็ค่อยๆที่จะทำความรู้จักกับเธอไปเรื่อยๆถึงแม้วิธีการเข้าหาเธอนั้นจะไม่เหมือนผู้ชายที่จีบหญิงสาวก็เถอะแต่นี่แหละคือวิธีการที่เขานั้นจะจีบเธอ