ขวัญตาร้องไห้มาตลอดทางที่เพื่อนสองคนมาส่ง เธอไม่ได้อยากให้เรื่องเป็นแบบนี้ เธอเองก็มีส่วนผิดเหมือนกันที่ไม่ถามเขาก่อนเรื่องไอริน คิดจะหนีเขามาเลย แต่ทว่าเรื่องสัญญานั่นต่างหากที่เธอเสียใจ เพราะเขาลังเลที่จะเลือกเธอ นั่นหมายความว่าเธอยังไม่สำคัญกับเขามากมายขนาดที่เขาจะเลือกเธอได้
"มึงไหวไหมว่ะขวัญ"หลังจากกลับมาถึงคอนโด ทั้งปิ่นมุกและลินดาก็นั่งมองขวัญตาร้องไห้มาร่วมชั่วโมงแล้ว
"ฮึก ฮึก ป่านนี้พี่คิณจะเป็นยังไงมั่งว่ะ"
"นี่มึงร้องไห้เพราะเป็นห่วงผัวมึงเหรอว่ะ"
ลินดาพูดติดตลก ถึงแม้สถานการณ์จะไม่เข้ากันเลยก็ตาม
"ถ้ามึงเป็นห่วงเขา แล้วขอพี่เขาหย่าทำไมว่ะ หรือพูดไปด้วยอารมณ์"
"กูพูดจริง แต่เป็นตอนนั้นนะ ตอนนี้กูไม่อยากหย่าแล้ว กูรักเขา มึงเข้าใจไหม กูรักเขามาก ไม่คิดว่าจะรักใครได้มากขนาดนี้เหมือนกัน เขาเป็นอย่างเดียวในชีวิตที่กูรู้สึกว่าโชคดีที่พ่อบังคับให้กูแต่งงานด้วย"ปิ่นมุกหันไปสบตากั
