“ทำทุกอย่างที่ได้รับมอบหมาย เธอก็ไม่ต่างอะไรจากคนงานที่นี่ จนกว่าพ่อของเธอจะเอาเงินทุกบาททุกสตางค์มาคืน ก็อย่าหวังว่าจะได้ออกไป”
“...”
มิเกลกำมือแน่น เธอกัดฟันกรอดเพราะความโกรธที่สุมอยู่ในอกแทบจะปะทุออกมา ใบหน้าหวานแสดงออกว่าเกลียดคนตรงหน้าอย่างไม่ปิดบัง มาร์ตินทำกับเธอราวกับไม่ใช่มนุษย์ เธอจ้องหน้าเขาอย่างไม่ยอมแพ้
“คุณจำไว้ เกลไม่ยอมอยู่แบบนี้ตลอดไปแน่!”
“...”
“อย่าคิดว่าอยู่เหนือกฎหมายแล้วจะไม่มีใครกล้าทำอะไร ระวังตัวเอาไว้—กรี้ด!!!”
เมื่อมิเกลพูดในสิ่งที่คิดออกไปทั้งหมด และประโยคเหล่านั้นก็เปรียบเสมือนกรรไกรที่ตัดเส้นความอดทนของมาเฟียหนุ่มให้พลั้งมือทำบางอย่างออกไป เขาหันไปคว้าถังใบหนึ่งที่ในนั้นมีดินปลูกต้นไม้ใส่ไว้เต็มถังด้วยฝีมือของคนสวนก่อนหน้านี้ มือหนาจัดการสาดดินปลูกต้นไม้ในถังใส่ตัวมิเกล ก่อนจะทิ้งถังเปล่าลงพื้นจนมันกระเด็นกระดอนออกไปไกล หญิงสาวกรีดร้องก่อนจะก้มดู
