“ป้ารจคะ คุณเมฆทำอะไรกันอยู่”
คนที่คุณรจนาเป็นห่วงเดินเข้ามาพร้อมกระเป๋าเดินทางใบเล็ก ร่างบางเดินมานั่งข้างๆคุณรจนา วางกระเป๋าไว้ที่พื้น
“คุณเมฆ คุณจะเดินทางกี่โมง ฉันเตรียมกระเป๋าเสื้อผ้ามาแล้วนะ” เธอหันไปพูดกับลูกชายเจ้าของบ้าน
“เดี๋ยวอีกสักครู่เราก็ไปแล้วล่ะ ผมโทรเรียกคนมารับเราแล้ว”ฆนากรบอก
“เธอจะไปไหนเหรอปลาย”
นภวินท์เดินเข้ามาหาเพื่อนสาว หลังจากเห็นปลายรุ้งหิ้วกระเป๋าเสื้อผ้าเดินเข้ามาในบ้าน กีดารินทร์ตามมาสมทบด้วย
“ฉันก็จะหอบเสื้อผ้าหนีตามพี่ชายนายไปไง” ปลายรุ้งยิ้มทะเล้น ตอบได้กวนอารมณ์คนถามมาก
นภวินท์หน้าเคร่งทันทีที่ได้ยิน เขามองหน้าจิตรกรสาว สลับกับใบหน้าของพี่ชาย แล้วมาหยุดสายตาที่ผู้เป็นมารดา
“แม่จัดการยายปลายหน่อย ชักจะเซี้ยวขึ้นทุกวันแล้ว”
“อะไรกัน ฉันตอบตามความเป็นจริง ก็หาว่าเซี้ยว” ปลายรุ้ง ไม่ยอมให้เพื่อนชายเล่นงานได้ง่ายๆ
คุณรจนาส่ายหน้า ปลายรุ้งช่างไม่รู้
