พี่ข้างห้องกับยัยหนูวิศวะ

หางานใหม่

มิ้นที่เลิกงานเดินออกจากร้านมากำลังจะไปเรียกรถ ทันตะที่ออกมายืนดูดบุหรี่ที่หน้ารถก็เห็นเธอเจ้าพอดีจึงกดโทรศัพท์หาเธอ

📞📞📞'สวัสดีค่ะ'

'จะเดินไปไหน? '

'ไปเรียกรถค่ะ'

'แล้วทำไมไม่โทรหา'

'ไม่อยากรบกวนค่ะ'

'มองมาทางซ้ายรออยู่ที่รถ'

พูดจบก็ตัดสาย สั่งเก่งจริงๆไหนอยู่ตรงไหนบอกว่าอยู่ทางซ้ายนั้นไงรออยู่จริงๆด้วยคนอะไรไม่ได้เป็นไรกันสักหน่อยแต่ออกคำสั่งเก่งจริงๆนี่ถ้าเป็นขึ้นมาไม่บ่นด้วยเหรอวะ เดินไปหาหน่อยละกัน

"ขึ้นรถ.." ทันตะบอกให้เธอขึ้นรถแต่เธอก็ยืนงงกับคำพูดของเขาอยู่ "ไม่เป็นไรค่ะเดี๋ยวไปเรียกรถเอาได้" เธอรีบปฏิเสธอย่างเร็ว

" บอกให้ขึ้นรถ" พอได้ยินเสียงต่ำที่เย็นชาของเขาเธอจึงรีบขึ้นไปนั่งบนรถอย่างไว

" แค่นี้ก็สิ้นเรื่อง"

บนรถทั้งคู่เงียบกันมาตลอดทางไม่มีใครพูดเลยจนมาถึงที่จอดรถคอนโดที่ทั้งคู่อยู่

"ขอบคุณค่ะที่ให้ติดรถมาด้วย"

"อืม" สั้นๆแล้วก็เดินกลับห้อง

_____ตึกคณะวิศวะ_____

"ไอ้มิ้นท์มึงไหวป่าวเนี้ย?"

"ไหว...ขอสิบนาที"พูดจบก็ฟุบหน้าลงนอนต่อ

"กูว่ามึงเลิกไปทำร้านเหล้าเหอะเดี๋ยวกูช่วยหางานให้ใหม่"

เทคที่เห็นสภาพมิ้นท์ที่มาหลับในห้องเรียนทุกวันพูดขึ้นก่อนจะหันไปทางตี๋ที่นั่งแชทกับสาวๆ

"ไอ้ตี๋มึงช่วยสนใจเพื่อนนิดนึงห่วงคุยแต่กับสาวอยู่ได้"

"กูก็สนใจมันอยู่นะ แต่มันไม่ยอมให้พวกเราช่วยไม่ใช่เหรอวะ?"

"มันก็ใช่ไง แล้วมึงจะปล่อยให้มันมีสภาพนี้เหรอเดี๋ยวก้เรียนไม่รู้เรื่องอ่ะ " เทคชี้ไปที่มิ้นท์ตี๋เงยหน้าจากโทรศัพท์มองไปที่มิ้นท์แล้วส่ายหัว

"มึงนี่จริงๆเลยเดี๋ยวกูลองถามลูกพี่ลูกน้องกูดูว่ามีงานอะไรไหม" พูดจบก็เดินออกไปโทรศัพท์หาลูกพี่ลูกน้องดู

"แล้วมึงล่ะ ไอ้วิทย์พอจะมีทางไหมกูล่ะห่วงจริงๆกลัวมันจะตายก่อนจะเรียนจบอ่ะ" วิทย์นั่งเงียบไม่มีคำตอบทั้งที่เขาอยากช่วยแต่งานที่โรงแรมของที่บ้านไม่มีที่ไหนใกล้มหาลัยเลยถ้าอยู่ใกล้จะฝากเธอเข้าไปทำจะได้ไม่ต้องไปเสี่ยงว่าต้องเจออะไรบ้าง

ไม่นานตี๋ก็เดินกับมาหน้าบานมาแต่ไกล "เป็นไงมึงได้เรื่องไหม?"

"ระดับกูล่ะทำไมจะไม่ได้"

"ยังไงงานอะไร ที่ไหนวะ"

"เดี๋ยวรอมันตื่นก่อนค่อยพูดขี้เกียจพูดหลายรอบ"

"แม่งเล่นตัวนะมึง เออเออ รอมันก่อนก็ได้วะ" เทคหันไปนั่งเล่นโทรศัพท์ต่อรอมิ้นท์ตื่นนั่งเล่นได้สักพักอาจารย์ก็เดินเข้าในห้องแล้วทุกก็นั่งเรียนจดงานที่อาจารย์สอนปล่อยให้มิ้นท์นอนจนหมดเวลา"กูว่าปลุกมันก่อนไหมหลับนานไปล่ะ"

"เออ แป๊บไอ้มิ้นท์ ตื่นไอ้มิ้นท์หมดเวลาแล้วมึงตื่นก่อน"

"หืมมม หมดเวลาแล้วเหรอวะ?"

"เออ " เทคที่ปลุกมิ้นท์จนตื่นก็หันไปหาตี๋ "อ่ะบอกมาดิว่าหางานอะไรให้ไอ้มิ้นท์มันทำ"

"มึงรู้จัก คลีนิคทำฟันแถวคอโด ยัยริต้าป่ะ? "

" รู้ ทำไมว่ะ? " ทั้งสามคนมองหน้ากันแล้วหันไปทางตี๋

"ก็กูถามลูกพี่ลูกน้องกูแล้วเขารับเด็กพาร์ทไทม์อยู่เงินดีด้วยนะมึงลูกค้าแต่ละคนต้องจองคิวเข้า

ถ้าไม่ได้นัดก็อด สวัสดิการก็ดีด้วยกูเคยไปมาล่ะข้างในแม่ง

อย่างหรู แล้วพนักงานแต่ละคนคัดมาเลยนะสวยๆหุ่นนี่อย่าให้บอก" ตี๋เล่าให้ฟังเรื่องสถานที่ที่จะให้มิ้นท์ไปสมัคร

"แล้วกูจะได้เข้าไปทำไหมล่ะ พวกมึงดูสภาพกูด้วยค่ะ"

มิ้นท์พูดแล้วชี้ให้เพื่อนดูสภาพเธอตอนนี้

"อุ๊บ!! กูว่ามึงช่วยทำตัวให้มันดีๆก่อนจะไปสมัครก็ได้นะมึง"

เทคกับตี๋มองมิ้นท์ตั้งแต่หัวลงไปแล้วส่ายหัวพร้อมกัน

" มึงจะไปสมัครวันไหนก็บอกกูแล้วกันเดี๋ยวกูจะได้พี่เขาให้"

" เออ เออ ขอบใจมึงงั้นวันนี้กูกลับก่อน" พูดจบก็เก็บของแล้วจะเดินออกจากห้อง

"มิ้นท์เดี๋ยวเราไปส่งพอดีเราจะไปทางคอนโดแกเหมือนกัน"

วิทย์เดินตามหลังพูดขึ้นแล้วช่วยมิ้นถือของในมือ

"อืม ได้สิประหยัดค่ารถด้วย "

"งกนะเรา ฮ่าฮ่าฮ่า"

"มันเรื่องปกติ ฮ่าฮ่าฮ่า" แล้วทั้งคู่ก็เดินไปที่ลานจอดรถมิ้นท์ที่กำลังคุยก็วิทย์อยู่เดินไม่ทันระวังก็ไปชนเข้ากับหน้าอกของใครบางคนเข้าเต็มจนเกือบหงายหลัง"ฮะ เฮ้ยยย"ทุกคนร้องออกมาพร้อมกัน แต่อีกคนที่ชนกับเธอคว้าเอวเธอไว้ได้ก่อนที่เธอจะหงายหลังทั้งคู่สบตากันพอดี

"ไม่เป็นไรนะ ?" ทันตะที่สบตากับมิ้นท์เอ่ยถามขึ้น

"พี่!! ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณค่ะ"

" อ้าว!!! น้องมิ้นท์มาทำไรแถวนี้ครับ" แจ็คที่เห็นว่าเป็นก็รีบทักทาย "อ่อ คะกำลังจะกลับห้องเพื่อนจะไปส่งเลยมากับเพื่อนค่ะ"

"รู้จักกันเหรอ??" วิทย์เดินเข้ามาใกล้ๆแล้วถามขึ้น

"อืม พอดีเมื่อคืนพวกพี่เขาช่วยไว้น่ะ"

"งั้นไปกันเถอะ" วิทย์พูดขึ้นแล้วจับมือมิ้นท์ให้เดินตาม

"มิ้นท์ไปก่อนนะค่ะไว้เจอกันค่ะ"

"จ๊ะ ไว้เจอกัน" แจ็คตอบแล้วเกาะคอนิวให้เดินไปที่รถส่วนทันตะยังคงมองมิ้นท์ที่โดนจับมือให้เดินตามไปจนเธอขึ้นรถไป

"ไอัทันตะมึงจะยืนอีกนานป่ะ "

แจ็คตะโกนเรียกเพื่อนที่ยังคงยืนนิ่ง "เออ ไปแล้วหนาเรียกทำไมวะ" พูดจบก็เดินไปที่รถแล้วขับออกไป

"ไอ้แจ็ค!มึงรู้จักไอ้น้องคนนั้นป่าววะ"

"ห๊ะ คนไหนวะ??? "

" คนเมื่อกี้ไงที่จูงมือน้องมิ้นท์เดินออกไปอ่ะ"

"อ่ออออ ไม่รู้อ่ะ" แจ็คมึนใส่นิวที่รอคำตอบที่คิดว่าแจ็คจะรู้แแต่กับไม่รู้เฉย

"แล้วมึงจะอ่อยาวทำเชี้ยไรไอ้นี่"

นิวพลักหัวแจ็คออกไปห่างๆ

"ก็กูไม่รู้จริงๆนี่หวา เดี๋ยวกูไปถามพวกรุ่นน้องก็ได้"

"เออ ดีมากหาคำตอบให้ได้นะมึงเดี๋ยวจะคนอึดอัดตาย" นิวพูดแล้วสายมองไปทางทันตะที่กำลังขับรถอยู่

"มึงไม่ต้องมามองกูด้วยสายตาแบบนั้นเลยไอ้นิวกูไม่ได้อยากรู้"

ทันตะมองกระจกหลังก็เห็นนิวกำลังมองเขาจากกระจกมองหลัง

"กูก็ไม่ได้ว่าอะไรมึงสักหน่อยอย่าร้อนตัวสิมึง"

ทันตะเปลี่ยนกับไปมองด้านหน้าต่อ

"ไอ้แจ็คมึงนี่ก็น่ะนิ่งเป็นหลับขยับเป็นแดกจริงๆขนมแม่งหกเต็มรถกูหมดล่ะ เดี๋ยวมึงเอารถกูไปทำความสะอาดให้กูเลยนะมึง"

"อะไรมึง ไม่เห็นหกเลยมึงอย่ามาหาเรื่องกูไอ้นี่ชอบเปลี่ยนเรื่องนะมึงอ่ะกูกินของกูอยู่ดีๆ"

"แล้วตอนที่อยู่ข้างนอกทำไมมึงไม่กินขึ้นรถกูที่ไรมึงกินทุกที"

ทันตะยังต่อว่าแจ็คต่อเพื่อเบนความสนใจจากนิวให้ไปเรื่องอื่น

หลังจากทะเลาะกับแจ็คจนพอใจเขาก็กับมาเงียบอีกครั้งๆนี้เขาคิดไปถึงเรื่องเมื่อเช้าที่มีสายโทรเข้ามาถามหางานให้เพื่อน