“อื้อ... คุณวัฒน์” เธอร้องครางเมื่อเขาเคล้นคลึงทรวงอกอวบอิ่มหนักมือขึ้น
“นะครับ” เขาอ้อนขอ เธอก็พยักหน้าให้ ไม่ได้รังเกียจอะไรเขาอยู่แล้ว เธอกับเขามีความสัมพันธ์อันลึกซึ้งกันมานานหลายปีแล้วนั่นเอง
มือหนาของวิวัฒน์ถลกกระโปรงยาวกรอมเท้าของเธอขึ้นเหนือสะโพกผายงอนงาม นิ้วแกร่งของเขาเกลี่ยอยู่ตรงเนินสวาทของเธอ
“ผมคิดถึงฝ้ายมากเลยนะ”
“คุณวัฒน์น่ะปากหวานตลอดเลยค่ะ เห็นหน้ากันทุกวันยังจะคิดถึงอีกเหรอคะ”
“คิดถึงไม่ได้เหรอ”
“ได้ค่ะ”
“ถ้าได้นอนกอดทุกคืนจะหายคิดถึงไปสิบเปอร์เซ็นต์” เขาเป็นผู้ชายที่มองโลกในแง่ดี เธอยิ้มขำกับประโยคของเขาก่อนจะเอ่ยถาม ในขณะที่ปล่อยให้เขาเล้าโลมไปทั่วเรือนร่างของเธอ
“ทำไมต้องสิบเปอร์เซ็นต์ด้วยคะ”
“คิดถึงมาก ได้อยู่ด้วยกันแล้วก็ยังไม่หายคิดถึง จึงลดแค่สิบเปอร์เซ็นต์” เธอหัวเราะร่วนเมื่อได้ยินประโยคแสนน่ารักนั้น
“ผมดีใจนะที่เห็นคุณหัวเราะออกมาแบบนี้ ผมอยากให้คุณ
