การถ่ายทำภาพนิ่งเป็นไปได้ด้วยดีและรวดเร็วจากความมืออาชีพของเวย์ไทม์ โดยตลอดการถ่ายมีชามีนคอยดูความเรียบร้อยอยู่ไม่ห่าง แม้ว่าเธอจะรู้สึกเหนื่อยและขาอ่อนแรงไม่น้อย แต่เธอก็พยายามฝืนให้ตัวเองเป็นปกติที่สุดหาเก้าอี้มานั่งพักเอาแรงจนกระทั่งการถ่ายทำเซ็ตสุดท้ายเสร็จสิ้นลง
“พี่มีน ขาเลอะน้ำอะไรน่ะ” ชามีนที่ลุกเพื่อเดินไปยังห้องแต่งตัวตามคำสั่งของเวย์ไทม์ตั้งแต่แรกแต่กลับถูกน้ำหว้าเอ่ยถามขึ้นหลังจากเธอลุกเดินผ่านหน้าน้ำหว้า
“สงสัยน้ำกระเด็นใส่น่ะ” ชามีนก้มไปมองเห็นหยดคราบหยดน้ำหนึ่งเกาะขาเธออยู่ก่อนจะก้มลงไปเช็ดด้วยท่าทีปกติทั้งที่ภายในใจเต้นโครมครามไม่น้อยเพราะน้ำที่เกาะอยู่ดันมีสีขาวขุ่นไม่เหมือนน้ำเปล่าเลยสักนิด
เธอรู้ว่ามันคือน้ำอะไร แต่เธอไม่รู้ว่าคนอื่นจะเชื่อที่เธอพูดหรือเปล่า
“งั้นพี่รีบไปดูคุณเวย์เถอะค่ะ” แต่โชคดีที่น้ำหว้าไม่ได้จดจ่ออยู่กับชามีนเท่าไหร่นัก เมื่อได้ยินแบบนั้นก็เลือกจ
