ตอนที่2 ข้อแลกเปลี่ยน

967 Words
“...ส่วนเรื่องงาน ถ้าหากเธออยากให้ฉันรับงานนี้ก็ง่ายนิดเดียว เพียงแค่เธอ แก้ผ้าขึ้นเตียงแล้วฉันจะพิจารณาให้” “คุณ!...” ชามีนถึงกับพูดแทบไม่ออกกับคำพูดของคนตรงหน้า คนที่เธอไม่เคยคิดเลยว่าจะมีนิสัยใจคอเป็นแบบนี้ “ทำไม เธอบอกเองไม่ใช่เหรอว่าฉันหล่อ แล้วเธอก็ชอบคนหล่อ ไม่ดีเหรอถ้าจะได้ขึ้นเตียงกับคนหล่ออย่างฉัน” น้ำเสียงเอื่อยเฉื่อยอย่างเกียจคร้านเอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้มร้ายกาจพร้อมสายตาคมที่จ้องมองหญิงสาวตรงหน้าไม่ละสายตาไปไหน “ไม่ใช่ผู้หญิงทุกคนหรอกนะคะที่อยากจะนอนกับผู้ชายหน้าตาดีหรือฐานะดี!...” “ส่วนเรื่องงานถ้าคุณไม่อยากทำก็ไม่ต้องทำค่ะ ฉันไม่บังคับ!” ชามีนเอ่ยขึ้นอย่างเดือดดานก่อนจะลุกหยิบแฟ้มแล้วหมุนตัวเพื่อออกจากห้องหรูหราแต่กลับดำมืดแห่งนี้ไป เพียงแต่ “แน่ใจนะว่าจะไม่ทำเธอ” เสียงเอื่อยเฉื่อยเอ่ยขึ้นอีกครั้งพร้อมกับร่างสูงที่ลุกขึ้นเดินมาด้านหลังร่างบางด้วยฝีเท้าที่แผ่วเบาจนไม่ได้จน “ค่ะ!...อ๊ะ!” ชามีนที่ชะงักเพราะคำถามของเวย์ไทม์ก็หันกลับมาตั้งใจจะตอบเขากลับไปอย่างมั่นใจ แต่แล้วเธอก็ต้องร้องขึ้นด้วยความตกใจเมื่อหันมาเห็นแผงอกแกร่งอยู่ตรงหน้าห่างกันไม่ถึงคืบโดยที่ไม่รู้เลยว่าเขาเดินมาตั้งแต่เมื่อไหร่ ร่างบางตั้งใจผละถอยออกห่างจากคนตรงหน้าแต่กลับถูกฝ่ามือแกร่งตวัดโอบแผ่นหลังไว้และรัดจนร่างบางแนบชิดเข้ากับร่างกายแข็งแกร่งตรงหน้าอย่างไม่ตั้งตัว “ปล่อยนะ!” ชามีนเอ่ยขึ้นอย่างไม่พอใจพร้อมกับพยายามออกแรงดันเวย์ไทม์ออกห่างตัว แต่มือของเธอที่ออกแรงมากแค่ไหนกลับทำได้เพียงเหมือนวางทาบอยู่ที่อกของเขาเพียงอย่างเดียวไม่สามารถดันเขาออกไปไหนได้ “ตอนแรกฉันว่าจะใจดีขึ้นเตียงกับเธอแล้วจะเซ็นสัญญา แต่ฉันไม่คิดว่าเธอจะใจดีกว่ายอมขึ้นเตียงกับฉันโดยไม่ต้องให้ฉันเซ็นสัญญาแบบนี้” ฝ่ามือข้างหนึ่งเชยคางบางของหญิงสาวขึ้นมาเผชิญหน้ากับเขาก่อนจะเอ่ยออกมาอย่างอารมณ์ดี “ฉันไปตกลงจะขึ้นเตียงกับคุณตอนไหน! ปล่อย!!” ชามีนที่ได้ยินแบบนั้นก็ถึงกับไม่อยากเชื่อหูตัวเองว่าเขาจะคิดเองเออเองได้ขนาดนี้ เธอดีดดิ้นในอ้อมกอดของเขาสุดกำลังแต่สุดท้ายก็พ่ายแพ้กับร่างกำยำของเขา ตุบ! ร่างบางถูกหมุนและกดลงโซฟากำมะหยี่ตัวใหญ่อย่างแรงพร้อมกับร่างสูงที่ทาบทับลงมา สองข้อมือถูกรวบไว้เหนือหัวด้วยมือข้างเดียวของเขาพร้อมกับแฟ้มงานที่ถูกเหวี่ยงทิ้งอย่างไม่ใยดี “ฉันให้เธอเลือกอีกครั้ง ว่าอยากให้ฉันเซ็นสัญญาไหม” มือใหญ่ไล้ใบหน้าสวยอย่างอ่อนโยนก่อนจะถามขึ้นอย่างให้เธอเลือก “ถ้าคนอื่นรู้ว่าตัวตนของคุณเลวขนาดนี้ คิดว่าคนเขายังต้องการคุณอยู่อีกอย่างนั้นเหรอ!” เสียงเยือกเย็นเอ่ยถามคนบนร่างออกไปอย่างข่มขู่ แต่นี่คือเรื่องจริง เบื้องหน้าของเขานั้นแม้จะยิ้มไม่เก่งแต่เขาก็ยิ้มออกมาให้แฟน ๆ ตลอด ภาพหลุดคลิปหลุดของการทำตัวเป็นสุภาพบุรุษพวกนั้นดึงดูดแฟน ๆ ให้ยิ่งคลั่งไคล้และหลงเชื่อว่าเขาเองก็เป็นศิลปินตัวอย่างคนหนึ่งเหมือนกัน แต่สิ่งที่เธอกำลังเผชิญหน้าอยู่ตอนนี้ สิ่งที่เธอได้เห็นอีกด้านอย่างไม่เคยเห็นและคิดว่าคงไม่มีใครเคยเห็นเหมือนกันของเขา มันทำให้เธอเหลือเชื่อ ทำให้เธอรับไม่ได้ และทำให้เธอผิดหวังที่เธอเองก็เคยคิดเหมือนกันว่าเขาคือตัวอย่างศิลปินคนหนึ่ง แต่เธอลืมไปได้ยังไงว่าเขาเก่งการแสดง เพราะแบบนั้นทุกคนถึงได้ถูกเขาหลอกลวงด้วยการแสดงของเขาตลอดมา “จะเอาเรื่องที่เรานอนด้วยกันไปบอกคนอื่น?” ร่างสูงเลิกคิ้วถามอย่างไม่เกรงกลัวต่อคำขู่ตรงหน้าเลยสักนิด “ให้โลกรู้ความเลวของคุณต่างหาก!” เพราะถ้าเขากล้าทำกับเธอที่พึ่งเจอกันวันแรกแบบนี้แล้วกับคนอื่นล่ะ คนที่อาจจะถูกเขาบังคับข่มขู่จนไม่กล้าเปิดเผยเรื่องราวชั่วร้ายของเขา “หึ!! แล้วเธอเป็นคนดีไหม” ร่างสูงแค่นเสียงออกมาอย่างเย้ยหยันก่อนจะย้อนถามคนใต้ร่างออกไปอย่างเย้ยหยัน “อย่างน้อยฉันก็ไม่เคยคิดทำร้ายใครอย่างที่คุณทำ!” คนดีเหรอ เธอเองก็ไม่ใช่คนดีอะไร แต่เธอก็ไม่ได้ชั่วช้าอย่างที่เขากำลังทำ “ไม่เคย? ฮ่า ๆ ๆ” แต่แล้วเวย์ไทม์ก็หัวเราะออกมาอย่างรู้สึกขบขันกับสิ่งที่หญิงสาวใต้ร่างพูดออกมาจนทำให้แม้แต่ชามีนยังรู้สึกแปลกๆ “คุณเป็นบ้าหรือไงถึงทำแบบนี้กับคนไม่รู้จัก คุณไม่กลัวจริง ๆ เหรอ!” ชามีนเอ่ยถามออกไปอย่างไม่เข้าใจกับการกระทำอุกอาจของเขาที่ดูไม่กลัวอะไรเลยทั้งที่ตัวเองเป็นคนดัง แต่ “จริงเหรอ” เวย์ไทม์ย้อนถามออกไปด้วยใบหน้าราวกับไม่รู้ “จริงอะไร?” ชามีนถึงกับไม่เข้าใจและย้อนถามกลับไปคืน และ “จริงที่ว่าฉันเป็นบ้า หรือว่าเราไม่รู้จักกัน”
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD