บทที่ 37
“ออกไปนะ งามเจ็บ...ออกไปเลยคนใจร้าย...”
น้ำตาของหล่อนยังคงไหลไม่หยุด ตอนนี้มั่นใจร้อยเปอร์เซ็นต์แล้วว่าไทเรลล์ไม่ได้เป็นเกย์ เขาคือผู้ชายทั้งแท่งเลยทีเดียว แต่กว่าจะรู้หล่อนก็ตกเป็นของเขาอย่างป่าเถื่อนเสียแล้ว
“นอนนิ่งๆ อย่าขยับ...ไม่งั้นจะเจ็บมากกว่านี้”
“ก็ออกไปจากตัวงามสิคะ งามจะได้หายเจ็บ ออกไป”
หล่อนผลักไสเขาพัลวัน ทั้งทุบทั้งข่วนต้นแขนและบ่าทรงพลังด้วยความโมโหและความน้อยใจ แต่เขาก็ไม่ปัดป้อง ยอมให้หล่อนข่วนเขาจนเลือดซิบและเหนื่อยไปเองนั่นแหละ
“ออกไปนะ...”
“ไม่...”
เขาก้มลงจูบปากอิ่ม แต่เจ้าหล่อนเม้มปากแน่นและหันหน้าหนี เขาเลยเปลี่ยนไปจูบยอดปทุมสีสวยแทน เจ้าหล่อนครางซี้ดซ้าดขึ้นมาทันทีและรีบผลักไส แต่เขาไม่ยอมคลายยอดถันออกจากปาก ยังคงดูดอมต่อเนื่อง
“อื้อ...อย่าทำแบบนี้นะ อื้อ...อย่า...อย่า...”
ไทเรลล์ยังคงไม่หยุดดูดยอดถันของหล่อน เขาดูดมันแรงๆ ทั้งขบทั้งกัด ก่อน
