บทที่1น้องรัก[หยอดคำหวาน]
880 Words
เช้าตรู่ของวันเสาร์ซึ่งเป็นวันพักผ่อน สองพี่น้องจึงไม่ได้ไปเรียน โบว์มักจะตื่นเช้าเพื่อทำอาหารไว้ให้พี่ชาย
"มีอะไรกินบ้างหิวจะตายอยู่แล้ว" พี่ชายสวมใส่ชุดนอนตารางสีน้ำตาลเดินมานั่งรอตรงโต๊ะอาหาร จ้องมองน้องสาวกำลังถือตะหลิว "อย่าบอกว่าวันนี้โบว์ทำเจียวไข่ใส่มะเขือเทศให้พี่นะ"
"ใช่ค่ะ"
"เราก็รู้ว่าพี่ไม่ชอบมะเขือเทศ"
"พี่โบ๊ทบอกว่าจะกลับเที่ยงคืน แต่ประตูเปิดพร้อมกับกล้องวงจรปิดหน้าบ้านเห็นว่ารถมาจอดเทียบตอนตีสอง ฉะนั้นต้องถูกทำโทษ"
"โบว์..."
"ไม่ต้องมาทำเสียงอ่อน หนูบอกแล้วไงว่าไม่อยากให้พี่ดื่มเหล้ามากจะทำลายสุขภาพ อีกอย่างหนูเป็นผู้หญิงอยู่ตัวคนเดียวนะคะ"
โบว์ สาวน้อยวัยมัธยมปลาย แต่ร่างกายสมบูรณ์แบบ อวบอึ๋ม ใบหน้ากลมสุดแสนน่ารัก อายุ18ปีบริบูรณ์เดือนก่อน
โบ๊ท ชายหนุ่มวัยกลัดมัน เรียนออกแบบสถาปนิกมหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดัง อยู่ระดับชั้น ปี3 อายุ 22ปี บริบูรณ์ ความหล่อเรียกว่าสาวกรี๊ดกร๊าด
"ก็เมื่อคืนไอ้เบย์มันพาสาวมาร่วมวง พี่ก็เลยต้องอยู่สังสรรค์กับพวกมันก่อน" โบ๊ทอธิบาย
"เหรอคะ"
"ตอบเสียงห้วนอย่าบอกนะว่าหึงมัน"
"มะ ไม่ใช่สักหน่อย"
"พี่บอกเลยนะว่าห้ามโบว์มีแฟนจนกว่าจะเข้าเรียนมหาวิทยาลัย และคนที่พี่ไม่อนุญาตเด็ดขาดนั่นก็คือไอ้เบย์ ถึงมันจะหล่อรวยแต่มันก็ฟันสาวไม่เลือก แม่งก็ไม่เคยจริงจังกับใครด้วย"
"พี่บอกหนูรอบที่พันครั้งแล้วนะคะ"
ปึ๊ก
จานไข่เจียวใส่มะเขือเทศถูกซัดวางตรงหน้า สีหน้าของสาวน้อยดูท่าทางไม่ชอบใจพี่ชาย ได้แต่ส่ายหน้าไปมาแม้จะรู้ว่าน้องสาวแอบชอบเพื่อนสนิทตัวเองแต่ก็พยายามห้ามปราม
"พี่ไม่อยากให้โบว์เสียใจ เราเป็นคนหัวอ่อนตามเกมมันไม่ทันหรอก" น้ำเสียงห่วงใยของพี่ชายพูด "แต่ถ้าโบว์จะมีแฟนต้องพามาเจอพี่คนแรกเลยเข้าใจไหม ได้ช่วยดู..ว่าดีจริงหรือเปล่า"
"เพื่อนที่พี่คบก็ไม่ดีสักคน แล้วทำไมต้องมาตัดสินผู้ชายในอนาคตของหนูด้วยคะ"
"ปากเก่งจังเลยนะเรา พี่เป็นห่วง พ่อฝากสั่งให้พี่ดูแลถ้ามีปัญหาอะไร พ่อกับแม่ก็ด่าพี่ตาย"
"อย่าพูดถึงการดูแลเลยค่ะ พูดถึงการที่พี่กลับมากินข้าวเย็นกับหนูดีกว่า ถ้าไม่ปาร์ตี้ที่บ้าน ก็คงไม่เห็นหน้าค่าตา เจออีกทีก็ตอนเช้า"
น้องสาวน่ารักทำหน้ามุ่ย พี่ชายจึงเอื้อมมือไปขยี้ผมอย่างเอ็นดูู ทั้งคู่เป็นพี่น้องที่รักกันมาก
แกร๊ก
"บ้านกูไม่มีกริ่งให้กดหรือไงไอ้เบย์" โบ๊ททักทายผู้มาเยือนโดยไม่แจ้งล่วงหน้า
"กูเห็นว่าผ้าม่านเปิดอยู่แสดงว่ามึงตื่นแล้ว"
"กูก็ต้องตื่นสิเดี๋ยวจะมีใครมาแอบเต๊าะน้องสาวกู"
"มึงขี้ระแวงกูก็เดินมาเฉยๆ ยังไม่ได้ทำอะไรเลยเนี่ย"
"ไม่รู้แหละกูระแวงไว้ก่อน ว่าแต่มึงทำวิชาของอาจารย์ดนัยหรือยัง"
"คนอย่างกูไม่ทำให้เปลืองเวลาหรอก จ้างครับ"
"ถุ้ยยยย"
เบย์ เพื่อนซี้ของโบ๊ทตั้งแต่เข้าเรียนมหาวิทยาลัยเริ่มแรก พวกเขามีปาร์ตี้สังสรรค์นิสัยใจคอคล้ายกัน ซึ่งทางบ้านมีฐานะเรียกว่าร่ำรวย ขับรถสปอร์ตคันหรูหราสีขาว
"ไข่เจียวหอมจังเลยครับ" เบย์หันมาพูดกับโบว์ "น้องโบว์ทำอาหารเก่งมากเลยนะ"
"ขอบคุณค่ะแต่วันนี้คงไม่ถูกปากพี่ชายสักเท่าไหร่"
"อ๋อออ มีมะเขือเทศที่มันไม่ชอบด้วย ฮ่าๆ"
"ลงโทษที่กลับบ้านดึกค่ะ"
"อยากมีคนลงโทษบ้างจัง จะกลับสักตีสามตีสี่ให้ลงโทษ"
เคว้ง
ช้อนกระทบจานของโบ๊ทขัดการสนทนา สายตาของเพื่อนจ้องมองอย่างไม่ลดละ ก่อนที่จะพูดเชิงแซวแต่แอบจริงจัง
"เก็บคำวาจาหวานของมึงไปหยอดสาวที่อื่น นี่น้องสาวกูนะครับ กูบอกแล้วว่าห้ามให้มึงยุ่ง"
"กูก็แค่พูดขำๆ มึงนี่เป็นคนไม่มีอารมณ์ขันเลยนะ"
"กูไม่ใช่ไก่ กูจะขันได้ยังไง"
"ถุ้ยยยย!! อะไรของมึงเนี่ย ฮ่าๆ"
"รอกูอยู่ตรงนี้แป๊บ เดี๋ยวจะขึ้นไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วก็ไปเรียนกันเลย เข้าเรียนสายเดี๋ยวพวกไอ้ท็อปก็ด่ากูอีก ขนาดวันเสาร์ยังต้องไปช่วยทำงานกลุ่ม"
ทันทีที่พูดสาวน้อยหน้าใสถอดผ้ากันเปื้อนวางกำลังจะเดินตามหลังพี่ชาย
แต่ทว่าผู้ชายสูงร่างใหญ่เบี่ยงตัวมาขวางเอาไว้
"วันเสาร์น้องโบว์ไม่ไปเที่ยวไหนเหรอ" เบย์ถาม
"ยังไม่ทราบค่ะมะนาวยังไม่ได้โทรมาบอก แต่ที่จริงน้องโบว์อยากไปร้านไอศกรีม"
"ที่ห้างใหญ่กลางเมืองใช่ไหม"
"ใช่ค่ะ โบว์ชอบร้านนั้นมากเลย"
"ไปด้วยกันไหมล่ะ...แต่อย่าบอกไอ้โบ๊ทนะ"
- Writer
