“พี่ขอโทษ ยกโทษให้พี่ได้ไหมครับ พี่อยากชดใช้ในสิ่งที่พี่ทำลงไป”
“เราสองคนชดใช้ให้กันเพียงพอแล้วค่ะ คุณรัญไม่ต้องมาชดใช้อะไรให้พิมพ์เลย ระหว่างเราไม่มีอะไรติดค้างกันแล้วค่ะ”
อารัญจ้องมองดวงตาคู่สวย ในนั้นมีแววมุ่งมั่นและแน่วแน่ ไม่มีความอ่อนแออ่อนไหวในดวงตาของเธอเลย
“พิมพ์ให้โอกาสพี่สักครั้งได้มั้ยครับ”
พิมพ์ใจถอนหายใจเฮือกใหญ่ เธอมองสบตาเขาอย่างไม่กลัวเกรง
“ให้โอกาส เพื่อให้คุณรัญทำร้ายพิมพ์อีกน่ะเหรอคะ”
“พี่ไม่มีวันทำแบบนั้นอีกเด็ดขาด พี่ไม่มีวันทำให้พิมพ์เสียใจอีก”
พิมพ์ใจยิ้มบาง
“กลับไปเถอะค่ะ เราไม่ควรติดต่อกันอีก ปล่อยให้เรื่องทุกอย่างมันเลือนหายไปตามกาลเวลา สักวันเราสองคนก็จะลืมกันและกันได้เอง”
“ไม่ พี่จะไม่ไปไหน จนกว่าพิมพ์จะยกโทษให้พี่”
“ก็แล้วแต่คุณรัญนะคะ แต่พิมพ์ไม่อนุญาตให้เข้ามาในบ้าน ถ้าคุณรัญใช้กำลังบังคับพิมพ์ พิมพ์จะฟ้องคุณแม่ราณี และถ้าพิมพ์ไปจากที่นี่ได้อีกครั
