มาเฟียโหด โคตรรักเมีย

3.เมีย

3

"กรี๊ดดดดดดด กรี๊ดดดดดด"ฉันร้องกรี๊ดดังเท่าที่จะดังได้เมื่อรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาแล้วเจอผู้ชายนอนอยู่ข้างๆ

"จะกรี๊ดทำซากอะไรของเธอห๊ะ!!"ผู้ชายคนนั้นลุกขึ้นมาตะคอกเสียงดังอย่างไม่สบอารมณ์ใส่ฉัน ทำไมหน้าคุ้นๆจัง

"นะ นาย นายทำอะไรฉัน ฮืออออ"เมื่อสมองประมวลเรื่องเมื่อคืน ฉันก็แทบจะเป็นลม เมื่อคืนเขาข่มขืนฉัน ฮือออ

"ฮืออออ นายข่มขืนฉัน ไอ้บ้า ไอ้เลว ฮืออออ"ฉันร้องไห้ปล่อยโฮ รัวกำปั้นใส่คนตรงหน้าไม่ยั้ง เมื่อคืนเขาจับฉันมาที่นี่แล้วรังแกฉันทั้งที่ฉันไม่เคยทำอะไรให้เขาเลย

"เงียบ! ฉันบอกให้เงียบ"เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาสุดๆ แต่มันน่ากลัวยังไงไม่รู้

"ฮึก...ฮึก"ฉันนิ่งเงียบแต่ก็ยังมีสะอื้นเมื่อเหลือบไปเห็นปืนอยู่หัวเตียง ถ้าฉันไม่เงียบเขาจะเอาปืนมายิงฉันใช่มั้ย ฮือออ

"ลุก! ไปอาบน้ำแต่งตัว เหม็นสาบ!"เขาบอกอย่างไม่สบอารมณ์สุดๆ

ฉันลุกขึ้นหอบผ้าห่มเข้าห้องน้ำอย่างทุลักทุเล เขาจะปล่อยฉันแล้วแน่ๆเลยใช่มั้ย

ฉันอาบน้ำเสร็จก็แทบจะไม่กล้านุ่งผ้าเช็ดตัวเขาแต่มันไม่มีอะไรเช็ดจริงๆ เสื้อผ้าชุดเมื่อวานก็เปียกกองจมอยู่ในห้องน้ำเนี่ย

แอด~~~

"เอ่อ...คือว่าอองฟองไม่มีชุดใส่ ชุดตัวเมื่อวานมันเปียก"ฉันพูดอย่างกล้าๆกลัว เมื่อเปิดประตูห้องน้ำออกมาแล้วเจอคนหน้าหล่อป่าเถื่อนเปลี่ยนชุดเรียบร้อบนั่งมองอยู่บนเตียง

"เรื่องมาก"เขาพูดแล้วเดินไปที่ห้องแต่งตัว

พรึบ!

เขาโยนเสื้อเชิ้ตสีขาวคลุมหัวฉัน แล้วเดินออกไปนอกห้อง คือเขาให้ฉันใส่ใช่มั้ย ฉันจัดการใส่แล้วเดินตามเขาลงไปข้างล่างอย่างหวิวๆ ก็ชุดชั้นในฉันไม่ได้ใส่สักชิ้นน่ะสิ หวังว่าคนอื่นคงจะไม่รู้หรอกนะ

"ชักช้า! มาขึ้นรถ"พอฉันเดินออกมาถึงหน้าบ้านก็มีเสียงทรงอำนาจร้องออกมาจากในรถ ฉันเลยรีบเปิดประตูขึ้นไปนั่งข้างๆเขาเพราะว่าด้านหน้ามีชายชุดดำนั่งอยู่แล้ว

"นี่ๆ นายจะพาอองฟองไปส่งที่ห้องใช่มั้ย"ฉันเอานิ้วไปจิ้มตรงแขนใหญ่ที่มีมัดกล้าม เมื่อภาพเมื่อคืนแล่นเข้ามาในสมองหน้าฉันก็ร้องผ่าวขึ้นมาทันที บ้าแล้วอองฟอง

"หุบปาก"

"..."ฉันนั่งนิ่งทันที ทำไมเขาน่ากลัวจัง ชิ ตอบหน่อยก็ไม่ได้ ฉันเสมองออกไปนอกรถมองทิวทัศน์นอกรถไปเรื่อยๆจนรู้สึกไม่คุ้นทาง มันไม่ใช่ทางกลับห้องฉัน!

"นี่ไม่ใช่ทางกลับห้องอองฟองนะคะ"ฉันร้องบอกคนขับชุดดำ เขาต้องมาผิดทางแน่ๆ

"..."ไม่มีเสียงตอบรับใดๆทั้งสิ้น ทุกคนในรถเงียบกริบ

"นี่นายบอกเขาสินี่ไม่ใช่ทางกลับห้องฉัน"เมื่อไม่มีคนตอบฉันก็หันไปบอกคนป่าเถื่อนที่ทำหน้านิ่ง

"เงียบ!"ฉันหมดความอดทนแล้วนะ เดี๋ยวก็หุบปากเดี๋ยวก็เงียบ

"ไม่! นายจะพาฉันไปไหนกันแน่ห๊ะ! พาฉันกลับห้องเดี๋ยวนี้ไอ้คนป่าเถื่อน"ฉันเขย่าแขนไอ้คนป่าเถื่อนแรงๆ ให้เขาตอบฉัน ไอ้บ้า จะหวงน้ำลายไว้ทำซากอะไร

"หยุด ฉันบอกให้หยุด!!"เขาตะคอกใส่หน้าฉันเสียงดัง เขามันน่ากลัวเกินไปแล้ว

"ฮือออ ไอ้บ้า ไอ้เลว แกจะพาฉันไปไหน ฮือออ"ฉันยังไม่ยอมหยุด ปล่อยโฮออกมาอีกครั้ง เขาเป็นใครฉันยังไม่รู้เลยอยู่ๆมาทำแบบนี้กับฉันได้ไง แล้วจะพาฉันไปไหนก็ไม่บอก

"เงียบ ถ้าไม่เงียบฉันจะฆ่าเธอซะ"เขาพูดเสียงเรียบแต่ฉายแววจริงจังจนหน้ากลัว และเขาคงทำมันจริงๆแน่

"ฮึก...ฮึก!"ฉันเงียบทันทีที่เขาขู่จะฆ่า แต่ก็ยังมีเสียงสะอื้นอยู่บ้าง ไอ้บ้ามันจะฆ่าฉัน

พ่อจ๋า แม่จ๋าช่วยอองฟองด้วย อองฟองกลัวไอ้บ้านี้ ฮืออออ

สนามบิน

​ฉันนั่งเงียบมาตลอดทางจนกระทั้งถึงสนามบิน ใช่สนามบินเขามาทำไม เขาจะพาฉันไปไหน ฉันตาโตตกใจเขาคงไม่ได้ค้ามนุษย์ใช่มั้ย เขาจะเอาฉันไปขายหรอ เขาพาฉันมาที่นี่ทำไม ฉันมองไปรอบๆอย่างหวาดระแวงอยากถามก็อยากถามแต่กลัวไอ้บ้ามันจะฆ่า เลยเลือกที่จะเงียบสังเกตการณ์ไปเรื่อยๆ

"ขึ้นไป อย่าให้ฉันต้องพูดซ้ำเป็นครั้งที่สอง"เขาสั่งให้ฉันขึ้นบันไดเทียบเครื่องบิน หลังจากที่เราลงจากรถในสนามบินก็สามารถก้าวขึ้นเครื่องได้เลยโดยมีชายชุดดำยืนเรียงกันเป็นแถวตลอดทาง เขาเป็นมาเฟียรึเปล่า ทำไมคนพวกนี้ถึงน่ากลัวจัง

"ฉันขึ้นไม่ได้"ฉันกระซิบบอกเขาให้ได้ยินกันสองคน

"ทำไม"เขาขมวดคิ้วยุ่ง มองฉันอย่างไม่พอใจ

"อองฟองไม่ได้ใส่ชุดชั้นใน ขึ้นไปพวกเขาก็เห็นของอองฟองหมดน่ะสิ"ฉันตัดสินใจบอกปัญหาที่ฉันไม่ยอมก้าวขึ้นบันไดเทียบเครื่องบิน

"จิ! เรื่องมาก"เขาจิปากไม่สบอารมณ์

พรึบ!

"ว้าย!"ฉันร้องอย่างตกใจรีบกอดคอเขาทันทีเมื่ออยู่ๆเขาก้มลงมาอุ้มฉันแล้วเดินขึ้นบันไดเทียบเครื่องบินอย่างรวดเร็ว

หอมมม ทำไมกลิ่นตัวเขาหอมแบบนี้นะ หัวใจฉันทำไมต้องเต้นแรงขนาดนี้ด้วย เขาจะรู้มั้ย อย่าเต้นแรงแบบนี้สิเดียวไอ้บ้านั่นรู้พอดี

ตุบ!

"โอ้ย! วางเบาๆไม่ได้รึไง"ฉันส่งค้อนให้คนตัวสูงอย่างลืมตัว ก็เขาทิ้งฉันลงบนเบาะอย่างแรงอะ

"หึ!" หึอีกแล้ว เขาบ้ารึเปล่า ไอ้บ้าเอ้ย ฉันยกกำปั้นใส่ไอ้คนตัวสูงที่เดินเข้าไปในห้อง ห้องอะไรไม่รู้

"พี่ๆเราจะไปที่ไหนกันหรอ"ฉันถามผู้ชายหน้าหล่อในชุดดำที่นั่งถัดจากฉันไปเมื่อเครื่องทะยานสู่ท้องฟ้าแล้ว

"อังกฤษ"

"○_○"หน้าฉัน อังกฤษนี้มันโคตรไกลเลยนะ เขาจะพาฉันไปทำไม!

"แล้วพาอองฟองไปด้วยทำไม"ฉันถามผู้ชายคนนั้นต่อ ยังอึ้งอยู่

"ไม่รู้สิ ไปถามนายเอา"นายที่เขาพูดถึงคืออีตานั่นใช่มั้ย!

ตึกๆ ตึกๆ

ฉันลุกออกจากที่นั่งแล้วเดินไปที่ห้องๆนั้นทันที ฉันต้องรู้ให้ได้ว่าเขาจะเอาฉันไปที่นั่นทำไม

ผลัก!

"นายจะพาฉันไปที่อังกฤษทำไม"ฉันเปิดประตูเข้าไปก็เจอกับห้องนอนใช่มันมีห้องนอนในเครื่องบินด้วย

"เอาเมียไปอยู่ด้วย"

พรึบ!

"○_○"หมายถึงฉันเป็นเมียเขาหรอ

"ฮือออ ไม่เอา ไม่ไป อองฟองไม่อยากเป็นเมียใคร ฮือออ"ฉันดิ้นในอ้อมกอดของคนตัวสูง ก็ตอนนี้เขากำลังนอนกอดฉันอยู่น่ะสิ

"เงียบ! ถ้าไม่อยากเจ็บตัว ฉันง่วง"

"ฮึก ฮึก ฮืออ"ถึงจะสั่งฉันไม่ให้ร้องยังไงฉันก็ทำไม่ได้แล้ว ณ จุดๆนี้

"อย่าร้อง ฉันไม่ชอบ"มันเหมือนคำปลอบแต่มันไม่ใช่! เขาไม่ได้ปลอบฉัน เขามันเลว!!!