หล่อนอยากจะบอกป้าเยาว์เหลือเกินว่า ยังไงซะ ชาริลล์ก็ต้องเดินออกไปจากชีวิตของหล่อนอยู่ดี เมื่อเขาได้กำไรจากเม็ดเงินที่หว่านลงมาจนสาแก่ใจ
“โรสขอตัว... ไปหาคุณชาร์ลก่อนนะคะ ขอบคุณป้าเยาว์มากค่ะ”
“ใจเย็นๆ นะคะคุณหนู ค่อยๆ พูด ป้าเอาใจช่วยค่ะ”
โรสิตาฝืนยิ้มเดินเหงาๆ ออกไปจากห้องอาหาร ตลอดทางก็พยายามคิดว่าชาริลล์จะไปหลบมุมอยู่ตรงไหน แล้วก็คิดออก
“เอ่อ... โรสมารบกวนหรือเปล่าคะ”
คนตัวโตที่นั่งไขว่ห้างอยู่บนศาลากลางสวนปรายตามองหล่อนนิดเดียว นิ๊ดเดียวจริงๆ จากนั้นก็ก้มหน้าอ่านหนังสือพิมพ์ในมือต่อ
“เชิญตามสบาย ที่นี่บ้านของคุณนี่”
โรสิตาเข้าใจดีว่าน้ำเสียงแบบนี้แสดงว่าชาริลล์กำลังโกรธ หล่อนเดินขึ้นไปบนศาลาไม้ และเลือกที่จะทรุดนั่งลงข้างๆ คนตัวโต เขาหันมามองหล่อนเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าหล่อนมานั่งใกล้ๆ แต่จากนั้นก็ไม่สนใจไยดีอีก
โรสิตาเม้มปาก อึดอัดกระวนกระวาย เขยิบร่างเข้าไปหาเรื่อยๆ จนสุดท้ายผิ
