Perlas ng Silanganan (Yaman ng Karimlan)

Kabanata 2 - Ang Unang Misyon

Kabanata 2 - Ang Unang Misyon

Paunawa: Ang librong ito ay May kwentong naglalaman ng mga kontekstong maseselan at karahasan na maaaring hindi angkop sa mga mambabasang may edad 18-pababa at sa mga mambabasang hindi sanay sa pagbabasa ng erotica. Magbasa ayon sa inyong kagustuhan.

MANAG. Ang kaharian sa kagubatan.

Dinala nga ni Sierra ang baganing si Isagani sa kaharian niya. Tila malapit lang iyon sa kanilang pinanggalingan ngunit dahil sa kapangyarihan ni Sierra ay dinala kaagad niya ang binata sa kaniyang trono.

Pagdating nila doon ay agad silang sinalubong ng mga kawal ni Sierra. Mayroong mga bagani na nagsisilbing kawal doon. Ang mga baganing ito ay ang mga naligaw sa kweba ng karimlan at ginawang kawal ng diyosa.

Sa loob ng kaharian ay mayroong mga hayop, mayroong iba't ibang klase ng mababangis, maaamo at mga baganing sanay sa pakikisalamuha sa mga ito.

"Bihisan ang itinakda at dalhin siya sa aking trono makalipas ang ilang sandali!" Ito ang utos ng diyosa sa kaniyang mga babaylan na nagsisilbi sa kaniya.

Dinala ng mga babaylan si Isagani sa isang kwarto kung saan ay naroroon ang paliguan ng diyosa.

"Bagani, ihiga mo ang iyong katawan sa batong iyan at lilinisin ka namin!" Ito ang wika ng pinuno ng mga babaylan at agad naman siyang tumalima.

"Hindi ba't dati kayong bagani?" Ito ang tanong niya sa mga babaylan.

"Tinalikuran na namin ang pagiging babaylan sapagkat ginagawa lamang nila kaming parausan at tagapaghatid ng aliw sa mga mandirigmang umuuwi sa Amacian. Nais naming dumito na lamang upang kami ay maligtas at malayo sa kapahamakan sa kamay ng mga mapangahas na bagani."

Ito ang wika ng pinuno ng mga babaylan na ngayon ay pinanonood ang mga kasamang sumasalok ng tubig sa isang bukal at inilalagay sa isang lagayan.

"Kung gayon ay hindi lamang kayo ang naririto?" Ang tanong niya.

"Oo. Marami kaming mga babaylan ang nakuha ng mga diwata. Dinala kami sa magkakaibang lugar at maswerte kami sapagkat dito kami sa Manag napunta. Ang balita namin ay inaabuso rin ang mga kababaihan doon sa ibang kaharian at ang ilan sa aming mga kasamahan ay nahumaling na rin sa ganoong buhay." Sagot ng pinunong babaylan bago ihanda ang mga gagamiting pampaligo ni Isagani.

"Mga babaylan!" Tinig iyon ni Sierra na mula sa pintuan ng silid.

Agad namang yumuko ang mga ito ay nagbigay galang sa diyosa.

"Ako na ang gagawa ng bagay na inyong gagawin. Iwan niyo na kami rito!" Ito ang utos ni Sierra kaya naman agad din silang tumalima.

Pagkalabas ng mga ito ay napabangon si Isagani at tila ba nahihiya sa sarili dahil ni wala siyang ibang saplot sa katawan ngayon.

"Huwag kang mahiya bagani. Masasanay ka rin. Ikaw ang itinakda, at itinakda tayong maging tagapagmana ng Aciga, kung kaya't itinakda rin tayong magniig at magsiping. Hayaan mong matamasa mo ang ligayang hatid ng pakikipagniig sa diwata."

Nilapitan siya ni Sierra at pinahiga sa mahabang bato.

Kinuha ni Sierra ang lagayan ng tubig at ibinuhos sa katawan ng binata.

"Wala kang ibang gagawin kundi ang mahiga riyan at gawin ang lahat ng ipag-uutos ko."

Nanatili siyang walang kibo.

"Ang unang misyon mo ay paramihin ang lahi ng mga taga Manag. At ngayon ay kailangan nating gawin iyon. Pagkatapos ay mapapasakamay mo ang kapirasong perlas na nasa akin sa pamamagitan ng pakikisiping mo sa Diyosang katawan ko." Paliwanag ni Sierra sa binata.

Napalunok siya nang magtanggal ng kasuotan ang diwata. Mahaba ang buhok ni Sierra na abot hanggang bewang. Ang buhok nito ay nasasabitan ng gintong mga dahon at ang katawan naman ng dalaga ay mayroong mga gintong nakadikit na sa balat nito.

"Diyosa Sierra, ikinalulugod kong maging alipin mo ngayong gabi!" Ito ang kaniyang sinabi.

"Hindi ka lang basta alipin, bagani. Ikaw ang magiging katuwang ko. Ikaw ang ipinadala ni Bathalang Aviona kung kaya't hayaan mong ako ang magsilbi sa'yo ngayong gabi." Pagkasabi ni Sierra ay agad siyang pumatong sa bagani at ipinwesto ang sarili niya sa gitnang bahagi nito.

"Kung gayon ay ikinalulugod kong ako ang gagamitin mo upang dumami ang ating lahi," kumikinang ang mga mata ni Isagani nang makita ang diwata na pumatong sa kaniya.

Nakaupo ang diwata sa kaniyang maselang bahagi at maingat nitong ipinapasok ang pagkalalaki ni Isagani sa kaniyang pwerta.

Napapikit siya dahil kakaiba ang pakiramdam niyon. Mainit at biglang lalamig ang kaibuturan ng diwata.

"Hindi ka maaaring kumilos, bagani. Mahihiga ka lamang diyan." Utos ni Sierra.

Walang kahirap-hirap na gumalaw ang diwata sa kaniyang ibabaw. Dinadama nito ang kaniyang kahabaan habang ang mga kamay niya ay naglalakbay sa katawan ng binata.

At dahil walang kailangang gawin si Isagani ay pinagmasdan na lamang niya ang diwata sa ginagawa nito.

Ayaw niyang ipakita sa diwata na apektado siya at sarap na sarap ang kaniyang pakiramdam. Wala siyang ibang magawa kundi pigilan ang nararamdaman niya.

Ni ang pagbuga ng malakas na paghinga, ang pagpikit, ang pag-ungol ay hindi niya magawa sapagkat nakatitig lamang sa kaniya ang diwata.

Umindayog ang diwata at nanatili siyang nakahiga.

Habang ginagawa iyon ni Sierra ay unat na unat ang mga paa ni Isagani dahil sa pagpipigil. Nagkikiskisan ang hinalalaki at hintuturo na mga daliri ng kaniyang mga paa habang dinarama ang kasarapan na dulot ng pagniniig nila ng diyosa.

"Ano ang iyong nadarama bagani?" Tanong ni Sierra habang mas lalo siyang bumibilis sa pag-ulos sa ibabaw niya.

"Maayos lamang ako Diyosa!" Aniya ngunit ang totoo ay hindi niya masabing hindi na niya kaya ang pagpipigil niya.

Gusto niyang mahalikan ang diwata, gusto niyang hawakan ito, gusto niyang siya naman ang gagawa ng trabaho ngunit wala siyang ibang magagawa dahil ito ang utos ng diyosa.

"Kailangan mong magtanim ng binhi sa aking sisidlan upang makabuo tayo ng angkan. Ito ang nakasaad sa utos ni Bathalang Aviona. Kaya't magniniig tayo hangga't mayroong buwan." Sabi pa ni Diyosang Sierra.

Natanaw ni Isagani ang buwan sa itaas na bahagi ng silid. Mayroong malaking butas doon at kitang kita mula doon ang buwan na siyang nagsisilbing liwanag sa dilim maliban sa mga ilawan sa kapaligiran ng silid.

Ibig sabihin ay hindi sapat ang isa lamang sa gabing iyon. Sapagkat kailangan ni Diyosa Sierra ng maraming angkan kaya't nangangahulugan na nangangailangan din siya ng maraming punla mula kay Isagani.

Ngayon ay umiigting ang kalamnan ng bagani. Hindi na niya kaya pang pigilan ang nararamdaman niyang pagdating. Wala siyang mapagkukunan ng pwersa dahil ngayon ay nasa ibabaw niya ang diwata at ang tanging kailangan niya lamang gawin ay katagpuin ito sa mga pangangailangan niya.

"Diyosa, nalalapit na ang aking pagdating!" Wika niya.

"Kung gayon ay ihahanda ko na ang aking lagayan!"

Nagulat siya nang tumayo ang diwata at kumuha ng isang bagay bago bumalik sa mahabang bato.

"Tumayo ka riyan at ilagay mo rito ang iyong mga punla." Utos ng diwata.

Hawak nito ang isang lagayan na yari sa bato.

"Paano ko ilalagay riyan ang aking mga punla diwata?"

"Hindi ba't sinabi mong nalalapit ka na?"

Tumango lamang siya at tiningnan lamang siya ng diwata.

"Alam mo na kung ano ang iyong gagawin, bagani."

Tiningnan siya ni Diyosa Sierra at sa tingin nito ay mayroon siyang ipinahihiwatig.

Kaya naman hinawakan niya ang kaniyang pag-aari at sinimulan itong parausin.

"Huwag kang magsasayang, bagani!" Utos ng diwata na nakahawak lamang sa lagayan na yari sa bato.

Hanggang sa madama na niya ang napipintong pagsabog ng kaniyang punla.

"Heto na Diyosa, sahurin mo...uuhhhmmmm!" Tinakpan niya ng kaniyang braso ang kaniyang bibig habang pigil na pigil siya sa kakaibang sensasyon na dulot ng pagkaraos niya.

Sinahod iyon ni Sierra at inilagay sa pinagkunan nito.

"Hindi pa tapos bagani. Kailangan mong mapuno ang lagayan bago lumubog ang buwan. Mahiga kang muli sa bato at ipagpapatuloy natin ang lahat!" Utos ni Sierra.

Wala siyang ibang magawa kundi ang sumunod sa utos ng diyosa.

Kahit na siya ay hapung-hapo sa mga nangyari ngayong araw ay hindi niya magagawang huminto dahil sa unang misyon na kaniyang gagampanan. Ito ay ang pagpaparami ng angkan upang maging malakas ang kanilang pwersa sa darating na panahon ng kanilang pagsakop sa kabuuan ng Aciga.

NATAPOS ang gabing iyon na halos said na said ang bagani. Napuno niya ang lagayan at nasimulan na ni Sierra ang orasyon para sa pagpaparami ng angkan.

At nang magkagayo'y lumabas mula sa kaibuturan ni Diyosa Sierra ang unang piraso ng perlas, hudyat na tagumpay sa ibang misyon ang bagani.

Nagning-ning iyon at bago pa man mahulog ay nahawakan na iyon ni Isagani.

Sa isang kisap-mata ay nagbago ang anyo niya. Nadamitan siya ng damit pang hari ng kagubatan at biglang yumukod sa kaniya ang diwata.

"Mabuhay ang bagong hari ng Manag!"

Wika nito.