"มึงเป็นอะไรหนักหนาไอ้เตยเลิกเอาแต่ยิ้มสักที"
ผมที่กำลังมองจอโปรเจคเตอร์ในคลาสอยู่หันมองไอ้ยักษ์ที่ว่าแบบนั้นด้วยรอยยิ้มพร้อมกับเท้าคางมองมัน
"มึงเคยถูกด่าว่าไอ้หมาโง่แต่ก็ยังยิ้มออกไหมวะ"
ไอ้ยักษ์ขมวดคิ้วทันทีก่อนมันจะถอนหายใจพร้อมกับขยับเข้ามาใกล้ผม
"นี่มึงอย่าบอกกูว่ามึงพี้มา ถึงมึงเป็นเพื่อนกูแต่กูไม่ส่งเสริมนะบอกกูมาว่าดมไปกี่บ้องแล้ว?"
"นี่มึงจริงจัง?"
"แล้วมึงจะให้กูว่าไงสามเดือนมานี้ก็เห็นแต่มึงนั่งเครียดหาวิธีง้อภีมไม่ก็นอนไม่ก็เหม่อแต่ดูวันนี้ดิอยู่ๆก็นั่งยิ้มคนเดียว นี่เอาจริง..ตกลงพี้ตัวไหนมา?"
"บ๊ะไอ้นี่เห็นกูเป็นคนยังไง?"
"มีเวลาฟังไหมล่ะจะพูดให้ฟัง?"
"สัสยักษ์ปากจัดได้เมียมึงจริงๆ"
"อย่าลามปามเมียกูเดี๋ยวถ้ากูเลิกคบมึงมึงไม่มีเพื่อนเลยนะ"
"หูยผัวครับบหมดมึงกับไอ้พายุกูก็ไม่มีผัวที่ไหนอีกแล้ววว อย่าทิ้งเตยเลยเตยเหงาา"
"เฮ้อ..เหนื่อยกับมึงว่ะ"
"ฮะๆ กูแค่มีความสุขว
