กิจการครอบครัวของนางมีทุกอย่างที่ครบวงจร นางจะไม่เคยไปสถานที่เช่นนั้นได้อย่างไร
“ข้าไม่เคยไป และก็ไม่ให้เจ้าเข้าไปด้วย” เขาซุกหน้าลงกับซอกคอของอวี่หรัน เพื่อปรับอารมณ์ที่พลุ่งพล่าน
“เหว่ยกง ไม่ว่าท่านจะเคยทำอันใดมา หรือจะเที่ยวหอนางโลมมามากน้อย ข้าไม่เคยคิดจะถาม แต่ตัวข้าในตอนนี้ยังไม่เคยไปสถานที่เช่นนั้น เรื่องที่เอ่ยถึงก็เพียงแค่เรื่องภพเก่า ท่านจะมีโทสะใส่ข้าได้อย่างไร” อวี่หรันมองเขาอย่างไม่เข้าใจ
หากต้องอยู่กับบุรุษเช่นนี้ สักวันนางคงได้เป็นบ้าอย่างแน่นอน
“ขออภัย ข้าไม่ได้ตั้งใจ” เขาก็แทบไม่อยากเชื่อเพียงคำพูดของนางกับท่าทางที่ไม่ใส่ใจของนางจะทำให้เขาขาดสติได้มากเพียงนี้
“ท่านปล่อยข้าได้แล้ว ข้าจะไปหาซีซี”
“ซีซีออกไปข้างนอกกับท่านพ่อตา ท่านแม่ยาย” เหว่ยกงมองหน้าอวี่หรันอย่างลึกซึ้ง
“อาหรัน ข้าไม่เข้าใจตนเอง เพียงคำพูดของเจ้าก็ทำให้ข้าหึงหวงได้เพียงนี้” เขาซุกหน้าลงกับซอกคอของนา
