ตอนที่ 8 สนามบิน
725 Words
เช้าวันต่อมา
หลังจากล่ำลากับเพื่อนมัธยมแล้ว วันนี้ก็เป็นวันเดินทางของฉัน
ฉันมาที่สนามบินพร้อมกับ คุณพ่อคุณแม่ตอนนี้เรามาอยู่ที่ห้อง vip ของสนามบิน
ส่วนพวกพี่ๆ กับแม่ของเขา ลาฉันกันตั้งแต่ปาร์ตี้เมื่อคืนแล้ว
ไม่นานพี่สิงห์ก็เดินเข้ามาพร้อมกับกระเป๋าเดินทางใบโต
"ฝากลูกสาวด้วยนะคะ คุณสิงห์"
"ครับ ผมจัดการเรื่องคอนโดกับมหาลัยไว้เรียบร้อยแล้ว ไม่ต้องเป็นห่วง"
แม่ฉันฝากฝังฉันกับพี่สิงห์ไว้อย่างดี
"ดูแลตัวเองดีๆ นะ แม่ว่าง แม่จะไปหา"
แม่กอดฉันไว้แน่น เราไม่เคยห่างกันไกลขนาดนี้ ถึงอยู่คนละเมืองแต่ก็อยู่ในประเทศเดียวกัน ขับรถไปหาได้ภายในไม่กี่นาที แต่
แบบนี้มันไกลกันมาก แม่คุยกับฉันตั้งแต่เมื่อคืน แต่พ่อบอกว่าลูกโตแล้ว ให้ไปใช้ชีวิต พ่อบอกกับแม่ว่า มันน่าจะปลอดภัยกว่าอยู่ที่นี่...
พ่อบอกกับฉันอีกว่า ฉันคือจุดอ่อนของพ่อ ฉันคือแก้วตาดวงใจของเขา ถ้าศัตรูของพ่อจับฉันไปพ่อคงทนไม่ได้ ตอนนี้ฉันยังไม่เปิด
เผยว่าเป็นลูกของพ่อเจย์เด็น ส่วนมากมีแต่เพื่อนๆ ฉันที่รู้ ส่วนเพื่อนคนอื่นๆ ก็รู้แค่ฉันคือลูกมาเฟียเท่านั้น
ส่วนศัตรูรู้แค่พ่อเจย์เด็นมีแค่ลูกชาย
"ผมฝากลูกผมด้วยนะ สิงห์"
พ่อเดินมากอดพี่สิงห์และฝากฉันกับเขา
"ฉันจะคอยดูเธอให้"
"ฉันต้องรีบไปล่ะ เดี๋ยวมีใครมาเห็นเข้า" พ่อกับแม่หันมากอดฉันอีกทีก่อนจะกลับออกไป
ใกล้ถึงเวลาที่เครื่องบินจะออกแล้ว ฉันเดินไปที่เกรด พร้อมกับพี่สิงห์
"เป็นไงบ้าง จะร้องไห้กลับบ้านรึป่าวเนี่ย?"
พี่สิงห์หันมาถามฉัน... คำถามของเขา มันเหมือนฉันยังกับเด็กเล็กๆ ฉันโตแล้วนะ นี่เขายังเห็นฉันเป็นเด็กๆ อยู่หรือไง...
"ซอนญ่า โตแล้วนะคะ พี่สิงห์ ไม่ร้องไห้ ง่ายๆ หรอก" ฉันพูดแบบ ค้อนๆ
ตอนนี้ฉันอยู่บนเครื่องแล้ว และก็นั่งข้างๆ กับเขา ยิ่งอยู่ใกล้ๆ ใจมันเต้นแรงยังไงไม่รู้ ฉันหันไปมองเขา กระดุมเสื้อเชิ้ตเม็ดบน ที่
เขาไม่ได้ติดมันเผยให้เห็นรอยสักที่แผ่นอกของเขา บวกกับกล้ามแน่นๆ มันช่างดูเซ็กซี่จริงๆ เห็นแล้วขนลุกไปทั้งตัว
ฉันเห็นแอร์โฮสเตส มองเขาตาเป็นมันส์ ฉันเลยจ้องหน้าพวกเธอ แล้วโน้มตัวไปพิงไหล่พี่สิงห์
"ซอนญ่า มึนหัวค่ะ"
พี่สิงห์หันมาสนใจฉัน...เธอพวกนั้นก็เดินไป
"เป็นไรมากหรือป่าว ไหวไหมครับ?"
พี่สิงห์หยิบยาดม มาให้ฉันพร้อมกับหาอะไรมาพัดให้
อบอุ่นจัง แววตาที่แสดงถึงความเป็นห่วงมันช่างดูละมุน และดูอบอุ่น ทำให้ฉันหลงรักหนักเข้าไปอีก......
"ค่อยยังชั่วร์ แล้วค่ะ"
สนามบินสุวรรณภูมิ
ฉันมาถึงเมืองไทยแล้ว จำได้ว่าเคยมาเมืองไทยล่าสุดเมื่อตอนที่อายุ 10 ขวบ ตอนนั้นแม่พามาหาคุณยาย มันนานมากจำได้แค่ลางๆ
พอคุณยายเสีย แม่ก็ยังไม่กลับมาที่นี่เลย เป็นสิบๆ ปี
ตอนนี้ฉันกับพี่สิงห์ก็เดินมาในตัวสนามบิน พี่สิงห์ให้รถตู้ของที่บ้านมารับ
"ไปส่งผมที่คอนโด"
จากสนามบิน พี่สิงห์ก็ให้มาส่งที่คอนโดทันที พี่สิงห์เดินเข้าไปที่เคาน์เตอร์ ไปเอาคีย์การ์ดมาให้ฉัน พาฉันขึ้นลิฟท์ไป
คอนโดนี้หรูหราและใหญ่มาก แถมอยู่ใจกลางเมือง พี่สิงห์บอกว่าใกล้มหาลัยฉันด้วย
"นี่ห้องของซอนญ่านะ" พี่สิงห์ช่วยเอากระเป๋าเข้ามาในห้อง
"ห้องกว้างดีนะคะ แถมตกแต่งครบ"
"คอนโดนี้ตกแต่งพร้อมขายน่ะ และอาก็เป็นคนออกแบบภายใน ให้คอนโดนี้เอง"
"เหรอคะ ว้าว เก่งจัง" ฉันยิ้มหวานให้กับความเก่งของเขา
"จัดของไปก่อนนะ ขาดเหลืออะไร ไว้อาจะพาออกไปซื้อ อาอยู่ห้องตรงข้าม"
หลังจากที่บอกกับฉันพี่สิงห์ก็เดินออกไป
- Writer
