11:30 น.
ตืด ตืด ตืด เสียงมือถือฉันดังขึ้น
เป็นพ่อเจย์เด็นที่โทรมา
“ทำอะไรอยู่ล่ะลูก มาทานข้าวกับพ่อหน่อยไหม”
ฉันมองนาฬิกาว่าเป็นเวลากี่โมงแล้ว นี่มันจะเที่ยงแล้วเหรอ ฉันพึ่งฟื้น
“ซอนญ่า ไม่ค่อยสบายคะพ่อ”
“เป็นอะไรมากไหม?”
“ไม่ค่ะ นอนพักก็น่าจะหาย เดี๋ยวเย็นๆ ซอนญ่าไปหานะคะ”
วางสายจากพ่อฉันก็พยายามพยุงตัวขึ้น มันรู้สึกระบมไปทั้งตัว ตามร่างกายของฉันมีทั้งรอยฟัน และรอยแดงตรงหน้าท้องและตรงเนินสามเหลี่ยมโหนกนูนของฉัน เขาก็กัดเป็นรอยฟัน แถมตรงร่องนั้นมันก็เจ็บและแสบไปหมด
ตอนนี้หน้าขาของฉันมันยังสั่นอยู่เลย เมื่อคืนฉันเสร็จจนนับไม่ถ้วน
หึ! อย่าคิดว่าฉันจะเข็ดง่ายๆ ฉันชอบมัน ฉันชอบความรุนแรงที่เขาถั่งโถมเข้ามา สะใจชะมัด
ฉันว่าแล้วทำไมผู้หญิงหลายคนติดใจเขา ถ้าเจอเขาทำแรง ทำถึงขนาดนี้ใครจะไม่ติดใจล่ะ
กริ่ง กริ่ง กริ่ง....เสียงกดกริ่งอยู่ที่หน้าประตู
แกร๊ก...
ร่างของผู้ชายที่เดิน
