"ทำไมวะเซฟ กับน้องมิวสิคมึงก็แค่พนันกันเล่น ๆ ไม่ใช่เหรอ ถึงกูจะไม่ชอบแต่กูรับได้เซฟ"
"แล้วมึงคิดว่าถ้ามิวสิครู้ว่ามึงเข้าหาน้องเพราะต้องการเอาชนะล่ะเซฟ ต้องการความท้าทาย ต้องการแค่เงินแค่หลักแสนมึงคิดว่าน้องมันจะรู้สึกยังไงเซฟ"
เอาอีกแล้ว ฉันฝันมันซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนแทบไม่อยากข่มตานอน
คำพูดของใครบางคนยังดังก้องอยู่ในโซทประสาทของฉันแทบทุกนาที แค่พนันกันเล่น ๆ เหรอ… ให้ตายเถอะฉันไม่คิดเลยว่าตัวเองจะต้องมาพบเจอกับเหตุการณ์แบบนี้ ไม่คิดเลยด้วยซ้ำว่าจะออกมาจากความคิดคนที่ฉันให้ใจ ทั้งที่หลาย ๆ อย่างเตือนใจฉันอยู่เสมอ แต่สุดท้ายฉันก็ก้าวผ่านความกลัวความลังเลนั้นทั้งหมดเพื่อที่จะยอมรักเขา
แต่แล้ววันนี้เป็นอย่างไร…
สุดท้ายฉันก็เสียใจอย่างที่เคยคิดไว้ไม่มีผิดเลย
เงินหนึ่งแสนบาทคงจะเพียงพอที่จะทำให้เขารับรู้ถึงความเจ็บปวดที่ฉันมี ต้องรักและไว้ใจแค่ไหนถึงยอมมอบร่างกายให้เขาได้ ต้องยกใจให้เขาไปเท่
