แผนร้าย
แววตาที่ยังเต็มไปด้วยความหวาดกลัวของไพลินทำให้ทัพยอมไปอยู่เป็นเพื่อนเธอจนได้ แม้จะอยู่บ้านใกล้เรือนเคียงแต่ทัพก็เพิ่งย้ายมาอยู่เลยไม่ได้สนิทกับพ่อแม่ของไพลินพอที่จะเข้ามาในบ้านนี้ได้ พอขึ้นมาถึงเรือนแล้วเห็นพื้นไม้ขัดมันเงาวับ ข้าวของจัดวางเป็นระเบียบ ภายในบ้านสะอาดเอี่ยมสมกับที่บุศย์และอุเทนมีลูกสาวสองคน
"อยู่ในบ้านตัวเองแล้วไม่มีอะไรน่ากลัว พวกภูตผีผ่านเจ้าที่มาไม่ได้" หลังจากหันไปสำรวจรอบบ้าน ทัพก็บอกตรง ๆ
"จริงเหรอพี่ทัพ"
"อืม ไปนอนเถอะ เดี๋ยวพี่จะนอนที่โซฟานี้เอง" ทัพมองไปที่โซฟาไม้สักตรงโถงกลางเรือน เขาอยู่ตรงนี้แล้วเธอน่าจะอุ่นใจ
"ตรงนี้ยุงเยอะ นอนไม่สบาย" เปลือกตาของเธอกะพริบเบา ๆ ดวงตาสีดำขลับใสวาววับ คล้ายจะยั่วยวน เธอขยับเข้ามาใกล้และทัพก็ไม่ได้ถอย
เราสองห่างกันไม่ถึงคืบ และทัพก็ไม่ใช่พระอิฐพระปูน ถึงแม้จะไม่ได้ชอบแต่เขาก็ไม่รังเกียจคนที่ยั่วเย้าด้วยสายตา เขารู้ว่า
