พ่อหมอสิ้นท่า

ตอนที่หก คิดไม่ตก

"มีอะไร อีการะเกด" ไพลินออกจากบ้านมาตามคำเรียกร้องของ 'อีการะเกด' จิกหัวเรียกอีมา ก็เรียกกลับไม่ขัดปาก

"มึงห้ามไปยุ่งกับพี่ทัพ กูจะบอกแค่ครั้งนี้ครั้งเดียว แต่ถ้าครั้งหน้ามึงไม่เลิก มึงเจอดีแน่"

"ทำไมกูต้องเลิกยุ่งกับเขา"

"เขาเป็นคู่หมั้นกู"

"คู่หมั้น อันนี้พวกมึงหมั้นกันในจินตนาการ ในฝัน หรือในมโน" ที่ว่าขึ้นมาทั้งหมด ไม่มีความจริงเป็นตัวเลือกให้การะเกดเลยเพราะไพลินรู้ว่าไม่ใช่เรื่องจริง

"อีไพลิน หุบปาก" การะเกดกำหมัดแน่น ดวงตากลมโตเบิกกว้างออกมาแทบจะถลน อีไพลินมันร้ายมาตั้งแต่อนุบาล โตมาแล้วก็ยังคิดจะขวางทางเธอ

"มึงมาชวนกูคุยถึงบ้าน แต่บอกให้กูหุบปาก มึงจะเอายังไงกันแน่" ไพลินเท้าสะเอว... ทับทิมกับพลอยเพชรยืนหนุนหลังแบบกล้า ๆ กลัว ๆ เพราะลูกน้องการะเกดเป็นเด็กในร้านของชำสายแบกหาม ดูจากสันไหล่แต่ละคนแล้วพวกเธอก็ไม่คิดสู้ มีแค่ไพลินเท่านั้นที่กล้าเปิด ลำพังพวกเธอสองคนคงหดหัวอยู่ในบ้านไม่ออกมาตามเสียงเรียกแน่นอน

"มึงรับปากกูมาว่าจะไม่ยุ่งกับพี่ทัพ"

"อีการะเกด มึงระรานครอบครัวกู นินทาว่าร้าย ปล่อยข่าวให้กูกับครอบครัวเสียหาย ไปพูดว่าทับทิมไม่เหมาะที่จะทำงานกับ ธกส. ความผิดทุกอย่างของมึง กูยังไม่ชำระ"

"ใครบอกว่ากูเป็นคนทำ มึงใส่ร้ายกู แล้วทุกข่าวเสียหายของพวกมึง ไม่มีมูลหมามันจะขี้เหรอ"

ไพลินมองบน

"กล้าทำแต่ไม่กล้ารับ มึงนี่กระจอกกว่าที่กูคิดนะ"

"อีไพลิน มึงอย่าปากดี" การะเกดเกลียดท่าทางยโสโอหังของอีกฝ่ายเหลือเกิน พวกจนแล้วไม่เจียม!

"เฮ้อ... กูว่าเรามาคุยกันดี ๆ ดีกว่า... กูไม่ค่อยชอบคุยกับคนแบบมึงนาน ๆ มันเสียเวลาชีวิต" ไพลินเดินเข้ามาใกล้การะเกดกับพรรคพวกอีกหลายก้าว ดวงตาเรียวสวยเชิดขึ้นเหมือนหงส์จ้องตาการะเกดหลายวินาทีก่อนจะเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง "ต่อไปนี้ถ้ามึงเลิกยุ่งกับพวกกู กูจะไม่ยุ่งกับคนที่มึงอยากได้ แต่ถ้ากูได้ยินมาว่ามึงปล่อยข่าวลือผิด ๆ แล้วยังมีคำนินทาให้ได้ยินเข้าหู พวกกูจะคอยแย่งผัวมึง คอยทำลายครอบครัวมึงตลอดไป ว่าไง มึงจะรับปากกูมั้ย กูจะได้รับปากว่าจะไม่ยุ่งกับผู้ชายคนนั้นบ้าง"

สองสาวข้างหลังพยักหน้าด้วย แม้จะไม่คิดแย่งผัวใคร แต่ไพลินว่าไง ทับทิมกับพลอยเพชรก็ว่าตามนั้น...

"กูจะไม่พูดถึงพวกมึง ถ้ามีใครมาถามกูก็จะบอกว่าไม่รู้จัก แต่อย่าให้กูได้ยินเข้าหูเหมือนกันว่าพวกมึงไปยุ่งกับพี่ทัพอีก" การะเกดจ้องตาไพลินกลับ ข้อตกลงกับไพลินนั้นไม่ได้ทำยากเลย หากมีสิ่งเดิมพันเป็น 'ทัพ นาคมงคล'

"ตกลง มึงทำตามที่พูดก็แล้วกัน อ้อ อย่าลืมด้วยล่ะว่าข้อตกลงนี้ หมายถึง ตลอดไป"

"เออ หมายถึงตลอดไป มึงยุ่งกับพี่ทัพเมื่อไหร่ มึงเป็นศัตรูกูแน่นอน"

"แล้วข้อแม้ของกู ไม่ได้รวมถึง กรณีที่เขาเข้ามายุ่งกับกูก่อนนะ"

"เออ พี่ทัพไม่มีวันสนใจคนอย่างพวกมึงหรอก" การะเกดมั่นใจ เธอรู้ดีว่าทัพชอบคนดี แต่สิ่งแวดล้อมของสามสาวนั้นไม่ได้อยู่ในคำว่าดีสักนิด อย่างพ่อแม่ของสองฝาแฝดก็ติดเหล้าติดการพนัน พ่ออีพลอยเพชรก็ติดย***าจนตาแข็งเหมือนคนจะฆ่าใครอยู่ตลอดเวลา ต่อให้เธอไม่ต้องนินทาพวกมัน สิ่งแวดล้อมของพวกมันก็ไม่ได้ทำให้พวกมันมีวรรณะสูงส่งจนเตะตาทัพได้...

"มึงรับปากแล้วนะ"

"เออ ถ้าเกิดกูผิดคำพูดขอให้กูฉิบหาย มึงก็สาบานมาด้วย"

"เออ ถ้ากูผิดคำพูดขอให้กูฉิบหาย" ไพลินค่อนข้างแน่ใจว่าพวกเธอสามพี่น้องไม่ได้คิดจะเข้าหาทัพแน่นอน ขู่การะเกดได้สมใจหมายแล้วก็คงไม่เกี่ยวข้องอะไรกันอีก...

แต่ถ้ากรณีทัพจะเข้าหาก็เป็นอีกเรื่องที่ไม่ได้ผิดคำพูดเพราะเธอบอกดักไว้แล้ว

พอการะเกดกับพวกเดินออกไปแล้ว สองสาวก็รีบอวยยศให้แก่ซิสไพลินทันที

"โห ไพลินทำได้จริง ๆ ด้วย งานนี้การะเกดไม่กล้านินทาว่าร้ายเราอีกแน่" ทับทิมทำท่าเหมือนน้ำตาจะไหล ถ้าไม่มีคนมาคอยปล่อยข่าวเสียหายและดูถูกว่าเธอจนมาก ทำงานธนาคารก็อาจจะขโมยเงินลูกค้า เธอคงทำงานได้อย่างสบายใจแน่นอน

"ต่อไปใครกล้าว่าพี่ มันคงแก้ต่างให้ด้วยซ้ำมั้ง มันกลัวพี่ไปเฉียดผู้ชายมัน" พลอยเพชรพูดอย่างสะใจ

"แกก็คอยสืบให้ดีล่ะ ถ้ามันปล่อยข่าวอีกวันไหน ฉันจะไปจับพ่อหมอทัพทำผัวให้มันกระอักเลือดออกมาเป็นลิ่ม ๆ "

พอสามพี่น้องเดินเข้าบ้าน ชายหนุ่มที่ยืนเร้นกายอยู่ในสวนยางก็เดินออกมาด้วยฝีเท้าเบากริบ ราวกับเท้าไม่ได้อยู่ติดพื้น เพียงไม่นานเขาก็มาถึงเรือนนาคมงคลแล้วถ่ายทอดทุกอย่างที่ได้ยินให้พ่อหมอทัพรู้เรื่องทั้งหมด

ผู้หญิงคนนั้นมาเพื่อล้อเล่นกับระบบแท้ๆ

"จะจับกูทำผัวอย่างนั้นเหรอ" ทัพฟังทุกเหตุการณ์แล้วแต่กลับสะดุดหูอยู่เพียงประโยคเดียวกับประโยคที่เปรมเอามารายงาน...

"ตอนเขาขอบูชาน้ำมันพรายจากมึง กูได้ยินข่าวที่คนลือเกี่ยวกับเขาไม่ดีเลยคิดว่าเขาไม่เหมาะจะได้รับของไป กูทั้งกระแอม ทั้งส่ายหน้า มึงก็ยังเอาของให้เขา" อมตะพูดตรง ๆ

ในตอนแรกทัพก็รู้สึกเหมือนเธอไม่ได้มาดีแต่พอเขามองไปในดวงตาเธอกลับเห็นเพียงแก้วใสแววราวกับมณีนาคาไร้ซึ่งแววแห่งกิเลสมลทินมัวหมอง แถมยังมีความมุ่งมั่นดีเขาเลยให้ของขลังไป

ในตอนที่เกิดเรื่องแล้วถึงได้มารู้ทีหลังว่า ผู้หญิงคนนี้ไม่ได้อ่อนโยนใสซื่อไปจนถึงก้นบึ้งเหมือนที่เขามองเห็น

เฮ้อ...

ผู้หญิงคนนั้นมาล้อเล่นกับระบบไม่เท่าไหร่ แต่ระบบจับเท็จของกูเป็นอะไรก่อน!

"ว่าแต่ เหตุการณ์สาดน้ำมันพรายในวันนี้ ทุกคนเห็นกันหมด เราต้องมาวางแผนกันแล้วว่าจะทำอย่างไรต่อไป" เปรมเอ่ยเสียงเรียบ

สามหนุ่มสบตากันแล้วก็เกิดความเงียบงัน เมื่อพวกเขาคิดไม่ตกว่าจะเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น

"กูว่าเพื่อธุรกิจของเรา มึงต้องตกหลุมรักไพลิน"

"ไม่" ทัพปฏิเสธทันควัน "กูไม่ได้ชอบคนหน้าตากับนิสัยแบบนั้น ถ้าแกล้งตกหลุมรัก ทุกคนคงรู้ว่ากูเฟค"

เปรมกับอมตะสบตากันอย่างลำบากใจ เป็นอันรู้กันว่าคนอย่างทัพ ไม่ชอบก็คือไม่ชอบ สาดน้ำมันพรายทั้งถังก็ทำอะไรมันไม่ได้

"แล้วจะทำยังไง คนที่เห็นไลฟ์ก็รอดูว่าจะเป็นยังไงต่อไป"

"ทำยังไงก็ได้ที่ไม่ต้องให้กูไปแกล้งชอบเขา"

เฮ้อ! เปรมกับอมตะถอนหายใจ พวกเขาบอกตรง ๆ เลยว่าคิดไม่ออก!