เธอไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าจะจากที่นั่นไป แน่นอน เธอไม่เคยคิดจะขายมันอยู่แล้ว จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่คิดถึงวิธีนั้น เพราะอย่างน้อยที่สุด นั่นคือสมบัติชิ้นสำคัญที่เธอได้รับจากบิดา
หญิงสาวกลับมาที่บ้านริมทะเลอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนครั้งไหน เธอรู้สึกใจหายและหดหู่อย่างบอกไม่ถูก เมื่อได้มองบ้านที่แสนอบอุ่นและสวยงามหลังนี้ ที่นี่เอง ที่หลบภัยชั้นดีของเธอ มันจะรู้หรือไม่ว่ากำลังจะเผชิญกับความอ้างว้าง เดียวดาย และเงียบเหงาในไม่ช้า
“ทำให้บ้านหลังนี้มีชีวิต”
บิดาเคยบอกกับเธอเช่นนั้น เธอเชื่อ และทำมาโดยตลอด
“พ่อคะ หนูดูแลบ้านหลังนี้ตามที่พ่อบอกมาห้าปีแล้วนะคะ หนูรู้ดีว่าหนูเป็นลูกที่ไม่ดีนัก ที่หนูอาจจะต้องทิ้งที่นี่ไปค่ะ พ่ออย่าโกรธหนูเลยนะคะ”
น้ำตาตกไหลจากดวงตาสวยของเธอ เมื่อเธอต้องเหยียบย่างเข้าไปในบ้านหลังน้อย ที่เต็มไปด้วยความเรื่องราวและความทรงจำดีๆ ระหว่างเธอกับผู้ชายคนนั้น ทั้งภาพและเสียง
