“ทำอาหารง่ายๆ ก็แล้วกัน สำหรับคนไข้ เอาเป็นข้าวต้ม ไข่ดาว ไส้กรอก ขนมปังและกาแฟ” เธอคล่องแคล่วและมีความสุขกับการลงมือทำอาหารจนตัวเองต้องแปลกใจ “ไม่เคยคิดเลยว่าฉันจะชอบทำอาหารขนาดนี้ สงสัยต้องไปเรียนเพิ่มเติม”
เธอคิดไปไกลจนรู้สึกจั๊กจี้หัวใจ เพราะเกิดไปจินตนาการว่าได้ใช้ชีวิตร่วมกันฉันท์สามีภรรยากับผู้ชายที่เธอรัก หากไม่ใช่เพราะกลิ่นไข่ดาวที่ไหม้ในกระทะทำให้เธอตื่นจากฝันเฟื่องเสียก่อน
“วันนี้ฟ้าอำไพ เธอจะต้องเป็นพยาบาลจำเป็นนะยะ” เสร็จจากทำครัวแล้ว เจ้าหล่อนก็ยกอาหารเข้าไปเสิร์ฟในห้องนอนทันที อาหารหอมฉุย ควันขาวขุ่นฟุ้งกระจาย กลิ่นของอาหารเย้ายั่วให้คนเจ็บที่ยังนอนหลับอยู่ ต้องลืมตาขึ้น
“จะหลับต่อก็ได้นะคะ” เธอวางถาดอาหารลงบนโต๊ะข้างเตียง ชายหนุ่มมองหญิงสาวด้วยสายตาอ่อนโยน แต่เขายิ้มเหมือนไม่ค่อยมีแรง เพราะรู้สึกปวดแผลและครั่นเนื้อครั่นตัวนิดหน่อย
“ฟ้าทำให้คุณตื่นรึเปล่า”
หญิงสาวนั่งลง
