“ผมง่วงนอนแล้ว วันนี้มีแต่เรื่องวุ่นๆ ทั้งวันเลย ขอนอนเตียงด้วยคนนะ” พูดจบก็ลุกทันที เธอรีบเดินตามเขาเข้าไปในห้องนั้น แล้ววิ่งไปขวางหน้าเขาไว้
“ที่ของคุณคือโซฟาที่ห้องรับแขกโน่น”
เขาส่ายหน้า
“ผมจะนอนในห้องนี้ ฝนต้องตกทั้งคืนแน่ และมันจะหนาวมาก เพราะฉะนั้น แบ่งเตียงให้ผมครึ่งหนึ่ง”
“แต่...”
“ผมไม่มีทางปล้ำคุณแน่ๆ สาบาน ให้ฟ้าผ่าก็ได้”
เสียงฟ้าผ่าเปรี้ยงๆ เขายังกล้าสาบาน นี่ก็หมายความว่า เขามั่นใจว่าจะไม่มีทางแตะต้องเนื้อตัวของหล่อนเป็นเด็ดขาด แม้มีเพียงหมอนข้างที่กางกั้นสองร่างไว้ก็ตามอย่างนั้นรึ หญิงสาวมองตามหลังเขาไป จนกระทั่งเขาโยนตัวลงนอนบนเตียงแล้วลากผ้าขึ้นมาห่มคลุมถึงปลายคาง
“ฉันน่าจะรู้ว่าฉันไม่ได้สำคัญพอจะห้ามคุณได้”
“รู้ตัวก็ดีแล้ว” นี่คือประโยคแทนคำว่าราตรีสวัสดิ์ของชายหนุ่ม หลังจากวินาทีนั้น เขาก็หลับใหลไปในความอบอุ่นของผ้าห่ม เขาช่างไม่เกรงกลัวต่อผู้หญิงที่กำลังอารมณ์เส
