ดารัณทำแก้มป่อง ไม่รู้ว่าเธอแสดงออกให้เขาเห็นขนาดนั้นเลยเหรอ ไม่ได้มีพิรุธเลยนะ
“ป่าวนะก็แค่หิว”
“ทำไมไม่ออกไปกินข้าวด้วยกัน” เขาลากเธอไปที่เตียงนอน วิธีง้อของเขาย่อมต้องทำให้เธอมีความ แล้ววิธีทำให้เธอมีความสุขก็เรื่องบนเตียงเท่านั้น ที่จริงก็คิดวิธีอื่นยังไม่ออก จึงง้อด้วยเรื่องบนเตียงน่าจะเร็วกว่า
“ก็อยากกินในครัว” ดารัณตอบรวนๆ เธอยังโกรธเขาอยู่และไม่อยากให้เขามาอยู่ใกล้อีกด้วย
“งั้นเหรอ...ไหนกินเยอะเหรอครับ ออกกำลังกายกันไหมหลังกินอาหาร” เขากดเธอลงที่เตียงให้แขนสองกักไว้ไม่ให้เธอขยับ
“ไม่เอาคุณปล่อยนะ” ดารัณผลักเขาออกไป ตอนนี้ทั้งเหม็นทั้งตัวเอง และก็เหม็นขึ้นหน้าผัวไปพร้อมกันๆ ยิ่งคิดว่าเขาไปเอากับแม่นั่น ยิ่งปรี๊ดแตก
“งั้นก็บอกก่อนว่าทำไมไม่ออกไปกินข้าวด้วยกัน” เขาทาบลำกายลงมายังร่างของเธอ และไม่คิดจะปล่อยหาเธอให้เป็นอิสระแน่หากไม่ได้คำตอบที่น่าพอใจ
“ไม่ชอบคนโกหก”
“โกหก
