ทนายประพจน์ขับรถพานากรีและคุณดารัณกลับมาที่ไร่ก็จวนจะตีสามแล้ว เพราะระยะทางจากในเมืองมาถึงก็กินเวลาเกือบสองชั่วโมง เขาบอกให้ป้านวลลออ อยู่รอรับคุณดารัณเรียบร้อยแล้ว เมื่อมาถึงก็พยุงขึ้นบ้านไปทันที
ดารัณที่คอพับคออ่อน เดินไปตามแรงพยุงของป้าลออ เพื่อตรงไปยังห้องนอนตัวเอง ส่วนนากรีก็ปล่อยให้นอนที่โซฟาด้านล่างรอผัวมารับ ดารัณเมื่อถึงเตียงนอนก็ปืนขึ้นนอนไปทันที อย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัว
“เห้อ...คุณรัณของป้า เป็นเอามานะคะ นายก็เอาแต่ทำงานไม่ได้ดูแลเลย อีกหน่อยไม่รู้จะทะเลาะกันหรือเปล่า ขอให้ปรับความเข้าใจกันเร็วๆ นะคะ” เมื่อป้านวลลออห่มผ้าให้นายสาวเสร็จแล้ว ก็ลงไปด้านล่างบอกลาคุณทนาย โดยให้เอารถของที่ไร่ไปก่อน แล้วรุ่งเช้าค่อยกลับมาก็ได้ เพราะคนคุ้นเคยกันอย่างไรนายก็ไม่ว่าอะไรอยู่แล้ว
“ขอบคุณคุณประพจน์มากนะคะ ที่เป็นธุระให้ ไม่ได้คุณประพจน์คงแย่”
“ไม่เป็นไรครับ ผมยินดีมากๆ” คุณประพจน์หันหลั
