จิรฐาเองก็อ่อนใจกับพ่อลูกคู่นี้ บอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่าบังคับลูก ยิ่งบังคับลูกก็ยิ่งห่างเหินไปทุกที นี่ก็อีกเธอไม่รู้จะเป็นกาวใจได้อย่างไรแล้ว
เวลาตีสอง
เมื่อถึงเวลาเลิกงาน นายน์ก็เรียกเหมือนดาวเข้าไปรับเงินส่วนแบ่งดริ้งก์ของเธอเจ็ดหมื่นตามส่วนแบ่ง แต่ใบหน้าที่ซี้ดเซียวฉายแววความหมองเศร้าอย่างเห็นได้ชัด ทำให้เขาอดห่วงไม่ได้
“ไหวไหมทำงานดึกครั้งแรก”
“วะ...ไหวค่ะ” เหมือนดาวรีบกระตือรือร้นทันที เมื่อเขาถามว่าไหวไหม วันนี้เธอได้เงินเยอะก็จริง แต่หากให้มีอะไรกับเขาทุกคืนแบบนี้เธอก็ไม่อยากได้
“เอ่อ...คุณนายน์คะ ขอไม่รับแขกได้ไหมคะ”
“ได้...ไม่ได้บังคับ แต่ไอ้ภีร์มันบังคับเธอใช่ไหม” เขารับรู้ได้ทันทีเมื่อเห็นใบหน้าเศร้า
“ขอแค่คืนนี้คืนสุดท้าย หากเขามาไม่รับของเขาได้ไหม” นี่เป็นคำขอร้อง เธอไม่กลัวเขาปล้ำ แต่กลัวใจตัวเธอเองนี่แหละจะไม่ขัดขืน
เวลารักก็หน้ามืดตามัวเสียจริง จนทำให้ตัวเอง
