สนามบินนานาชาติภูเก็ต
หลังจากที่มาส่งซิงซิงที่สนามบินแล้วเมธาวินก็สบายหูขึ้นมาหน่อยเพราะไอ้หนุ่มชาวจีนเอาแต่บ่นว่าหารถโดยสารมาสนามบินยากพอสมควร หากไม่มีรถส่วนตัวเชื่อมต่อระหว่างที่พักกับสถานีรถก็เป็นเรื่องยากที่จะเข้าถึงการเดินทางด้วยระบบขนส่งสาธารณะ
สิ่งนี้เมธาวินก็อยากผลักดันเหมือนกันเพราะหลายๆ คนก็เห็นว่านักท่องเที่ยวบ่นเรื่องนี้มาตลอด ทางพื้นที่ก็พยายามหาทางแก้ไขที่ดีร่วมกันเพื่อความยั่งยืนของแหล่งท่องเที่ยวในภูเก็ต
ครืดดดด
หน้าจอบนรถแสดงชื่อโยธกาเข้ามา เขายิ้มแล้วก็กดรับสาย
[ว่าไง]
"คุณมาร์คบอกว่าจะมารับโยกับแม่ไปตัดชุดไปงานแต่งคุณมิงค์ใช่ไหมคะ"
"ใช่"
"แม่บอกว่าติดธุระไปวันที่คุณมิงค์แต่งงาน ส่งโยไปคนเดียวพอน่ะค่ะ "
[งั้นผมก็ไม่ต้องไปรับน้าญานี แต่ไปรับคุณที่ร้านสาขาสองไปร้านตัดชุดใช่ไหม]
"โยว่าคุณมาร์คน่าจะเสียเวลา ช่วงบ่ายโยจะไปที่ร้านตัดชุดเองดีกว่าค่ะ"
[ไม่ได้! ผมรับปา
