ตอนที่ 30
ศรุตาพยายามควานหาโทรศัพท์ของตัวเองในกระเป๋าสะพายอีกครั้ง เธอพยายามค้นหาตามช่องต่าง ๆ เพื่อจะโทรแจ้งความ แต่ก็หาเท่าไหร่ก็ไม่พบ ซึ่งเธอก็หาแบบนี้มาหลายครั้งแล้ว
“ต่อให้คุณเทกระเป๋าออกมาทั้งหมด คุณก็หาสิ่งที่คุณต้องการไม่เจอหรอก...” ณัฐกิตติ์บอกด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน แววตาของเขาช่างเจ้าเล่ห์จนเธอรู้สึกหวาดกลัว
“มันหายไปไหนว่ะเนี่ย...โว้ยย!!” เธอบ่นอุบเมื่อหามือถือและกระเป๋าสตางค์ใบเล็ก ๆ ของตัวเองไม่พบ ก่อนจะโยนกระเป๋าของตัวเองทิ้งในรถอย่างไม่ไยดี เมื่อไม่มีทั้งเงินและโทรศัพท์ เธอก็หมดหนทางหนี ศรุตาพยายามจะเปิดประตูรถ แต่ทุกอย่างก็ถูกล็อคจากฝั่งคนขับ แม้กระทั่งกระจกเธอก็เปิดมันไม่ออก
“คุณหาของพวกนี้อยู่หรือเปล่าครับ” ณัฐกิตติ์หยิบโทรศัพท์พร้อมกระเป๋าสตางค์ใบเล็ก ๆ ของเธอขึ้นมาอวด
“เอาของฉันมานะ พวกแกมันไอ้พวกมิจฉาชีพ!!!” ศรุตากำลังพยายามแย่งโทรศัพท์และกระเป๋าสตางค์ของเธอที่อยู
