แค้นรักมาเฟีย

ตอนที่9

ลาสเวกัส

โรงแรมในเครือฟีนิกส์

คืนนี้เป็นงานเลี้ยงครบรอบวันเกิดของนักธุรกิจใหญ่คนหนึ่งในลาสเวกัส และถึงจะเบื่องานเลี้ยงประเภทนี้มากเพียงใดทว่าบางครั้งดมิทรี

ก็ต้องมา ชายหนุ่มทักทายผู้คนหลายคนที่เป็นทั้งพันธมิตรและคู่ค้าที่ดีของตนเอง ก่อนจะลอบถอนหายใจยาวอย่างเบื่อหน่ายอีกครั้งแล้วสายตาก็ไปปะทะกับคนคุ้นหน้าที่ต้องยอมรับว่าเขารู้จักกับเธอมาได้ราวปีกว่าๆ แม้ครั้งหนึ่งเขาจะเคยเข้าหาเธอเพราะ ‘ผลประโยชน์’ จะกลายเป็นหนึ่งในคนที่เขารู้สึกถูกชะตาด้วยแท้จริง และหลังจาก ‘เรื่องนั้น’ แม้เธอจะรู้ความจริงว่าเขาเองก็ ‘เคย’ หลอกใช้เธอและเธอก็ยอมให้อภัยเขา ดมิทรีกับเธอจึงกลายมาเป็นเพื่อนกันมาจนถึงทุกวันนี้ เขากับเธอติดต่อกันอยู่เสมอ แม้ว่าจะมีช่วงปีที่ผ่านมาเธอต้องอยู่ที่ฝรั่งเศสตามพินัยกรรมพิลึกพิลั่นของ ‘สามี’ ของเธอและเขากับสามีเธอก็ยังเป็นศัตรูกันเสียด้วย

ดมิทรีตรงเข้าไปทักทาย ‘ญาตาวี’ สาวไทยหน้าหวานท่าทางแก่นแก้วแสนซนที่วันนี้ไม่เหลือคราบแก่นเซี้ยวนั้นเพราะเจ้าหล่อนอยู่ในชุด

เดรสสั้นเคลียร์เข่าสีน้ำเงินสด ขับกับผิวขาวผ่องของเธอจนเป็นที่เด่นสะดุดตา และตอนนี้เจ้าหล่อนก็ยืนอยู่เพียงลำพังโดยปราศจากสามีของเธอ หรือก็คือศัตรูอันดับหนึ่งตลอดกาลของเขาอย่างฌาคส์ เมอร์ริเนซอยู่ข้างกาย

ดมิทรีกับญาตาวีหรือที่เขาเรียกเธอติดปากว่า ‘ญาญ่า’ ก็สนทนากันด้วยเรื่องธรรมดาทั่วๆ ไป แต่ดมิทรีก็เต็มใจที่จะพูดกับเธอมากกว่าใครทั้งหมดในงาน จนกระทั่ง ‘ศัตรูตลอดกาล’ ของเขาก็ก้าวเข้ามาขัดด้วยดวงตาถมึงทึงและสีหน้าหาเรื่องเต็มที่ พร้อมกับรั้งร่างของภรรยาเข้าสู่อ้อมกอดด้วยความหึงหวง

“คุณควรจะเลิกเกาะแกะ ‘เมีย’ ชาวบ้านเสียทีนะมิสเตอร์มาโควิซ ถามจริงๆ ว่าผ่านมาเป็นปีขนาดนี้ยังตัดใจไม่ได้หรือยังไง” ฌาคส์ถามด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดแกมจิกกัด จ้องมองดมิทรีตาขวางด้วยท่าทีไม่เป็นมิตรเท่าใดนัก และเขาก็ไม่คิดจะเป็นมิตรกับไอ้รัสเซียนี่ด้วย! หนุ่มหน้าสวยคิดอย่างหงุดหงิด ไอ้บ้านี่มันชอบแอบดอดมาจีบเมียเขาลับหลังมาแต่ไหนแต่ไร ทั้งๆ ที่มันก็รู้ว่าเขากับญาญ่าแต่งงานกันมาเป็นปีมันก็ไม่ยอมตัดใจ...ไอ้บ้าเอ้ย!

“ฌาคส์!”

ญาตาวีหันไปถลึงตาดุๆ ใส่คนที่เข้ามาใหม่ ขณะที่ดมิทรีได้แต่ตีหน้าเฉยชากับข้อกล่าวหานั้น

“โธ่…ญาญ่า” หนุ่มหน้าสวยที่เมื่อก่อนเคยไว้ผมยาว แต่บัดนี้กลับตัดสั้นเหลือเพียงเคลียบ่าหันไปโอดครวญกับภรรยาตัวเอง เขากอดเธอแน่น เกยคางลงบนบ่าเล็กของหญิงสาวแล้วออดอ้อนราวกับแมวหนุ่มว่า “ผมพูดจริงนี่ครับ”

“จริงบ้าอะไร!” หญิงสาวฟาดมืองลงท่อนแขนแกร่งที่รัดรอบเอวของเธอแรงๆ สองสามทีด้วยความหมั่นไส้อีกฝ่าย ดวงหน้าเล็กๆ ของเธอแดงก่ำด้วยความรู้สึกทั้งเขินทั้งอาย “ฉันกับคุณดีนเป็นแค่เพื่อนกัน”

หญิงสาวบอกกับเขาเสียงฉุน เพราะเรื่องนี้เป็นหัวข้อที่เธอกับ

ฌาคส์ทะเลาะทุ่มเถียงกันไม่เลิก อันที่จริงทุกเรื่องที่มีดมิทรีเข้ามาเกี่ยวข้องฌาคส์มักจะทำตัวงี่เง่าเกินเหตุเสมอจนเธออ่อนใจ ทั้งๆ ที่ดูก็รู้ว่าเธอกับดมิทรีไม่มีทาง...ที่จะเป็นอย่างอื่นไปได้นอกจากเพื่อน ฌาคส์ควรจะรู้ดีแก่ใจที่สุดว่าเธอรักใคร

“หึ”

ดมิทรีที่ยืนมองสองสามีภรรยาทะเลาะกันก็อดขำแกมสมเพชไอ้คนขี้หึงไม่ได้ และเพราะอยากจะยั่วมันนั่นแหละเขาถึงได้ไม่ขยับไปไหน และฌาคส์ เมอร์ริเนซก็รู้ทันจึงได้หันมาถลึงตาใส่เขาอีกครั้ง พร้อมกับพูดใส่หน้าเขาว่า

“ไม่ต้องมามองคนอื่นด้วยสายตาแบบนี้นะมาโควิซ เอาเวลาเกาะแกะเมียชาวบ้านไปดูแลตัวเองเถอะไป๊ ทำงานอย่างแกขัดแข้งขัดขาชาวบ้านไปทั่ว เดี๋ยวก็ไม่ได้ตายดีเหมือนลุงตัวเองหรอก” น้ำเสียงเกือบกึ่งจะเป็นเยาะเย้ยถากถางของฌาคส์ก็ทำให้ดมิทรีเริ่มชักสีหน้าไม่พอใจ แต่ยังไม่ทันที่เขาจะได้ตอกกลับอะไร ญาตาวีที่ทนความร้ายกาจราวกับเด็กๆ ของสามีไม่ไหวก็จัดการกับเขาเสียก่อน

เพียะ!

อีกครั้งที่หญิงสาวตีเขา และเมื่อฌาคส์ตั้งท่าจะเถียง ญาตาวีก็ต่อว่าเขาเสียงหนักในทันทีด้วยสีหน้าขึงโกรธที่เริ่มบ่งบอกชัดว่าเธอกำลังโกรธจริงๆ

“หุบปากเสียๆ ของคุณไปเลยนะฌาคส์ เมอร์ริเนซ!

“ผมพูดเรื่องจริงนี่นา”

ฌาคส์ออดอ้อน และอดที่จะส่งสายตาอาฆาตใส่คนที่เอาแต่ยืนลอยหน้าลอยตาถางถากเขา และเป็นต้นเหตุทำให้ครอบครัวของเขาร้าวฉานไม่ได้

ไอ้เวรดมิทรีที่มันเกิดมาเพื่อทำให้เขาซวยชัดๆ !

“คุณมันปากเสียตลอดกาลนั่นแหละ” ญาตาวีประชดอย่างอดไม่อยู่ เพราะรู้นิสัยของฌาคส์ดีว่าเห็นหน้าสวยๆ และปากหวานๆ นั้นฌาคส์ไม่เคยไว้ใจได้เลยแม้แต่น้อย “แล้วเดี๋ยวนี้คุณชักจะไร้มารยาทกับเพื่อนของฉันมากเกินไปแล้วนะคะ นี่!” หญิงสาวปรามเขาเสียงแหลม เมื่อ

ฌาคส์ส่งเสียงและสายตาไม่ชอบใจเมื่อได้ยินคำว่าเพื่อนจากญาตาวี “อย่ามาทำสายตาประท้วงนะ งั้นคืนนี้คุณนอนห้องเลยนะคะ ฌาคส์”

“ญาญ่า!”

มาเฟียหนุ่มเจ้าของพาราไดรซ์ถึงกับร้องเสียงหลง ชักเริ่มเดือดเนื้อร้อนใจขึ้นมาจริงๆ เสียแล้ว แต่ญาตาวีไม่สนใจเขา เธอปลดท่อนแขนที่โอบรอบเอวเธอออก เดินตรงไปหาดมิทรีที่ยืนทำหน้านิ่งๆ แล้วชักชวนเขาเสียงหวานหยดเกินกว่าปกติราวกับจะยั่วโมโหคนที่ยืนอยู่ข้างหลัง

“ดีนคะ” เธอแตะมือลงบนท่อนแขนของดมิทรีในขณะที่พูด “ไปทางอื่นกันดีกว่า ฉันว่าอากาศที่นี่ชักจะเป็นพิษแล้วล่ะ” ไม่พูดเปล่า หญิงสาวปรายตามอง ‘มลพิษทางอากาศ’ ด้วยสายตาข่มขู่ไม่ให้เขาตามมา ส่งผลให้คนหน้าสวยได้แต่ฮึดฮัดด้วยความโกรธแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ดมิทรีมองภาพนั้นแล้วยิ้มหยันส่งให้ศัตรูตลอดกาลของตัวเอง ก่อนจะหันไปยิ้มให้ญาตาวีด้วยรอยยิ้มเกือบกึ่งจะเป็นเอ็นดูแล้วตอบรับคำชวนของหญิงสาว

“เชิญครับญาญ่า”