"พอดีว่าเปรี้ยวหวานเค้าไม่ค่อยสบายอะ ฉันเลยให้เค้ากลับ....อืม กระเป๋าก็เก็บไว้ให้เค้าเเล้วกัน พรุ่งนี้ก็ค่อยให้...ครับ" ประโยคบอกเล่าที่กรอกลงไปในสมาร์ทโฟนถูกเมคขึ้นมาเพื่อโกหกเลขาตัวเอง เปรี้ยวหวานที่นั่งอยู่บนเตียงได้เเต่ทำหน้าเอือมระอาให้กับความเจ้าเล่ห์และเอาเเต่ใจตัวเองของบอส ก่อนที่เขาจะกดตัดสายไปเเละวางมันไว้ที่โต๊ะข้างหัวเตียงก่อนจะเดินมานั่งลงที่เตียงนอนที่เดียวกับเธอทั้งๆที่ยังพันผ้าเช็ดตัวไว้ที่เอวสอบตั้งเเต่ออกจากห้องน้ำมา
"บอสทำแบบนี้พี่อรจะไม่สงสัยหรอคะ" คนตัวเล็กหันหน้าไปถามอีกคนที่ยกรีโมทขึ้นเปิดทีวี
"ไม่หรอก ถ้าเธอไม่มีพิรุธอะนะ กลัวอะไรนักหนาเนี่ย ฮึ?" เขาว่าพลางชำเลืองหางตามามองอีกคนก่อนจะกดเปลี่ยนช่องไปเรื่อยๆ
"เปรี้ยวเเค่เกรงใจพี่อรค่ะ เเทนที่เปรี้ยวจะได้ไปช่วยงานพี่อรเเต่ตัวเองกลับต้องมานอนสบายใจเเบบนี้ มันไม่เเฟร์สำหรับพี่อรนะคะ" เปรี้ยวหวานบอกออกไปอย่างรู้สึกผิด
