แด๊ดดี้สุดที่รัก
ตอน ขยำขยี้
ฮือ! ๆ เสียงร้องไห้กระซิกๆดังอยู่ข้างๆเตียงนอนขนาดใหญ่
ร่างเพรียวบางนั่งงอตัวอยู่บนเก้าอี้ข้างๆเตียง ใบหน้าเรียวเล็กฟุบลงข้างๆเอวหนุ่มใหญ่ สองมือเล็กๆกุมจับมือข้างซ้ายของเขาที่ใหญ่และร้อนผ่าว
"อย่าเป็นอะไรนะคะ อยู่กับหนูก่อน" เนเน่พึมพำเบาๆ จากนั้นเงยมองทะลุกระจกโดมขึ้นไปบนฟ้าแล้ววอนขอดวงดาวที่ทอแสง
"ขอให้เค้าอยู่กับหนูนานกว่านี้ไม่ได้หรือคะ"
ดวงตาแดงก่ำกราดมองหมู่ดาวระยิบระยับแล้วหันไปต่อว่าพระจันทร์ที่สุกสว่าง "ทำไมต้องเป็นแบบนี้ พ่อแม่แท้ๆก็ทิ้งหนูไป จะมีพ่อดีๆซักคนก็จะพรากเค้าจากหนูไปอีกหรือคะ ฮือ! ๆ "
ธาดาแข็งแรงได้ราวๆอาทิตย์นึง จากนั้นเค้าค่อยๆทรุดลงเพราะยาหมดฤทธิ์ ต้องรออาทิตย์หน้าถึงจะได้ยาใหม่และฟอกไตจึงจะกลับมาลุกไหว จะว่าไปแล้วเค้าก็เป็นโรคประหลาดที่หายากมาก หากเป็นคนจนคงจะตายไปนานแล้ว
สาวน้อยกอดแขนใหญ่ๆแล้วทาบแก้มลงมาบดกล้ามโตๆ ฮือ! ๆ ๆ
