ท่ามกลางสวนกุหลาบที่มีลมพัดเอื่อย ลำต้นพลิ้วไหว กลีบใบลอยละล่องในสายลม พร้อมกับส่งกลิ่นหอมรัญจวนออกมาเย้ายวนผู้คน เด็กน้อยคนหนึ่งกำลังยืนอยู่กลางทุ่ง แย้มยิ้มเบิกบานน่ารักราวกับหล่อนเป็นหนึ่งในดอกกุหลาบที่งดงามจับใจเหนือกว่าดอกไหนๆ
เด็กหนุ่มที่ยืนมองอยู่ตื่นตะลึง สายตาเรียวคมไม่สามารถละไปจากหล่อนได้เลย เขาได้แต่ถามเด็กคนนั้นกลับไปว่า
“เธอคือดอกกุหลาบรึไง”
เธอหัวเราะ “ค่ะ ฉันคือดอกกุหลาบ”
“งั้นฉันขอเธอได้ไหม”
“ค่ะ ฉันคือดอกกุหลาบของพี่”
ดรณ์ลืมตาขึ้น ก่อนจะลุกจากเตียงเดินตรงไปเปิดผ้าม่าน มองลงไปยังสวนกุหลาบด้านล่างอย่างใจลอย
เขาฝันอีกแล้ว...
เมื่อวานเขานอนกับเกวลินอย่างเร่าร้อน แต่พอตกกลางคืนเขาก็ฝัน ในฝันเขายิ้มแย้มให้แก้มหอม หัวเราะรักใคร่เอ็นดูสนิทสนม ความรู้สึกตอนนั้นเบ่งบานสดใส เขาจำได้รางๆ ว่าเหมือนจะชอบแก้มหอมมากๆ ไม่รู้เมื่อไหร่ที่เขาเริ่มเกลียดหล่อน รังเกียจกลิ่นหอมบนตัวหล่
