รองเท้าส้นสูงหัวแหลมสีแดงปราดาก้าวออกไปอย่างมั่นใจ แต่ปลายส้นเข็มยังไม่ทันกระทบพื้น เจ้าของเรือนร่างดึงดูดใจก็ถูกฝ่ามือหนาเอื้อมมาคว้าเอาไว้ดึงเข้ามาในอ้อมกอดอย่างรวดเร็ว
โรซี่ที่ตัวปลิวหันหน้ามาปะทะกับแผงอกกว้างกำยำขมวดคิ้วมุ่น รีบขืนตัวและยกมือดันอกเขาเอาไว้ตามสัญชาติญาณ ก่อนจะเงยมองเขาตาขุ่น
“คุณจะทำอะไร”
ดรณ์เลิกคิ้ว
“เธอคิดจะเอาเงินฉันไปปรนเปรอผู้ชายคนอื่นได้ง่ายๆ โดยไม่ตอบแทนฉันเลยรึไง”
เขาเค้นเสียงถามพลางขบกรามแน่นจนเส้นเลือดปูดโปน แววตาคมกริบมีแต่ความโกรธและโกรธ ฉายชัดถึงความเดือดดาล แต่แอบมีแฝงแววตัดพ้ออยู่จางๆ เหมือนกับว่าเขากำลัง...
‘หึง!’
โรซี่นิ่งอึ้ง ร่างกายแข็งทื่อไม่ขยับไปชั่วครู่
จะเป็นไปได้อย่างไร?
ดรณ์น่ะหรือจะหึงเธอ!
เธอไม่ใช่เกวลินสักหน่อย… ระหว่างเธอกับเขาไม่มีความรู้สึกอะไรต่อกันนอกจาก ‘เกลียด’
เธอยิ้มขื่นๆ ไม่เชื่อในสิ่งที่สายตาตัวเองมองเห็น และยิ่งต่อ
