บทที่ 24 ยาพิษที่เรียกว่าความอ่อนโยน 1

1317 Words

กริ๊ง... กริ๊ง... เสียงริงโทนจากสมาร์ตโฟนที่ดังขึ้นของเธอ ทำให้โรซี่ขมวดคิ้ว รู้สึกไม่ชอบใจนิดๆ เดาได้เลยว่าปลายสายถ้าไม่ใช่คนของดรณ์ก็เป็นตัวเขาเองที่โทร. มาเร่ง เพื่อหาเรื่องแกล้งทรมานเธอให้สนุกสะใจเหมือนเมื่อวาน แต่ขอโทษเถอะวันนี้เธอเตรียมตัวมาดี พร้อมรับมือเขาทุกรูปแบบแล้ว! หญิงสาวเอื้อมมือคว้าโทรศัพท์ด้วยความมาดมั่น เตรียมจะฟาดฟันกับคนทางปลายสายเต็มที่ แต่พอเห็นชื่อบนหน้าจอก็ชะงักกึกไปหลายอึดใจ ไม่อยากจะเชื่อว่ายังมีคนที่ร้ายกาจกว่าเขาโทร. มาก่อกวนเธออีกหรือนี่... โรซี่สูดลมหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะปรับสุ้มเสียงรับสายตามปกติว่า “สวัสดีค่ะ” “แก้มใช่ไหมลูก... นี่ป้านันเองนะ” “ค่ะคุณป้า” เธอตอบรับว่าจำได้ แต่ไม่พูดอะไร รอให้อีกฝ่ายแพลมความต้องการออกมาเอง “แก้มพอจะมีเวลาว่างไหม” เธอคิด วันนี้มีถ่ายแบบเสื้อผ้าคอลเลกชันหน้าของแบรนด์รักษ์ชัวรีช่วงบ่าย ช่วงเช้าไม่มีงานอะไร “พอจะว่างช่ว

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD